Cefamandol, Cefamandolum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o cefamandolu

Rok wprowadzenia na rynek
1995
Substancje aktywne
cefamandol
Działanie cefamandolu
bakteriobójcze
Postacie cefamandolu
proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań
Układy narządowe
powłoka wspólna (skóra i błony śluzowe), układ kostny, układ oddechowy
Specjalności medyczne
Chirurgia ogólna, Choroby płuc, Choroby wewnętrzne, Choroby zakaźne i pasożytnicze
Rys historyczny cefamandolu

Cefamandol został wycofany z obrotu w USA. 

Wzór sumaryczny cefamandolu

C18H18N6O5S2

Spis treści

Wskazania do stosowania cefamandolu

Cefamandol jest przeznaczony do leczenia zakażeń dolnych dróg oddechowych i układu moczowego, zapalenia otrzewnej, sepsy, zakażeń skóry i tkanek miękkich, zakażeń kości i stawów oraz profilaktycznie w okresie okołooperacyjnym.

Dawkowanie cefamandolu

Dawkowanie cefamandolu zależne jest od rodzaju zakażenia i stopnia jego przebiegu oraz wieku i masy ciała pacjenta,  Dawka dobowa cefamandolu u osób dorosłych wynosi maksymalnie 12g na dobę. U dzieci wynosi ona standardowo 150mg na kg masy ciała, może być jednak zwiększona, w zależności od stopnia i rodzaju zakażenia. U pacjentów z niewydolnością nerek dawki należy odpowiednio zmniejszyć. 

Przeciwskazania do stosowania cefamandolu

Przeciwwskazaniem do stosowania cefamandolu jest nadwrażliwość na cefalosporyny lub penicyliny. 

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania cefamandolu

Przed podaniem cefamandolu należy przeprowadzić  szczegółowy wywiad z pacjentem odnośnie wcześniejszych alergii na cefalosporyny, bądź penicyliny. U pacjentów leczonych maksymalnymi dawkami cefamandolu, należy wykonać badania nerek. Podczas terapii może pojawić się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, a także inne zakażenie bakteryjne, bądź grzybicze. Należy wtedy cefamandol odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami układy pokarmowego. W przypadku wystąpienia hipoprotrombinemii z krwawieniem lub bez należy zastosować preparat z witaminą K. 

Interakcje cefamandolu z innymi substancjami czynnymi

Obniżenie odporności organizmu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Betametazon (Betamethasone) glikokortykosteroidy
Możliwy szkodliwy wpływ na nerki.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amikacyna (Amikacin) aminoglikozydy
Gentamycyna (Gentamicin) aminoglikozydy
Streptomycyna (Streptomycin) aminoglikozydy
Możliwe wystąpienie i nasilenie objawów niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Entekawir (Entecavir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy

Interakcje cefamandolu z alkoholem

Cefamandolu nie należy łączyć z alkoholem, ze względu na kumulowanie się aldehydu octowego, co prowadzi do nudności, wymiotów, rozszerzenia obwodowych naczyń krwionośnych oraz zaburzeń naczynioruchowych z hipotonią.

Wpływ cefamandolu na prowadzenie pojazdów

Cefamandol nie wpływa na możliwość prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn w ruchu. 

Inne rodzaje interakcji

Cefamandol może powodować fałszywie dodatni wynik testu oznaczającego glukozę w moczu, w tym przypadku należy użyć testów enzymatycznych. 

Wpływ cefamandolu na ciążę

Cefamandol może być stosowany w ciąży w przypadku zdecydowanej konieczności. 

Wpływ cefamandolu na laktację

Stosowanie cefamandolu w okresie karmienia piersią nie jest przeciwwskazane, należy jednak zachować szczególną ostrożność podając go matce karmiącej. 

Inne możliwe skutki uboczne

Po podaniu parenteralnym cefamandolu obserwowano następujące skutki uboczne. Występujące niezbyt często: ból po podaniu domięśniowym. Występujące rzadko: zakażenia grzybicze skóry i błon śluzowych, małopłytkowość, neutropenia, nudności, wymioty, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, przemijające zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zakrzepowe zapalenie żył oraz bóle po zastosowaniu dożylnym. Występujące bardzo rzadko: podwyższona temperatura, eozynofilia, wstrząs anafilaktyczny. Częstość nieznana: wysypka plamisto-grudkowa, swędzenie, pokrzywka, zespół Stevensa-Johnsona, świąd narządów płciowych i odbytu, nasilenie aktywności aminotransferaz asparaginianowej i alaninowej oraz fosfatazy alkalicznej, zmniejszony klirens kreatyniny u pacjentów z chorobami nerek, podwyższone stężenie mocznika we krwi oraz fałszywie dodatni odczyn Coombsa.

Objawy przedawkowania cefamandolu

Przedawkowanie cefamandolu może powodować drgawki, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek. 

Mechanizm działania cefamandolu

Cefamandol działa bakteriobójczo poprzez hamowanie biosyntezy ścian komórkowych bakterii, co prowadzi do ich rozpadu.

Dystrybucja cefamandolu

Cefamandol duże stężenia osiąga w wydzielinie oskrzelowej, płynie opłucnym, żółci, kościach oraz krwi płodowej.

Wydalanie cefamandolu

Cefamandol wydalany jest w postaci niezmienionej głównie przez nerki, w ok. 65-85%. Jego okres półtrwania wynosi 32 minuty po podaniu dożylnym, a po podaniu domięśniowym 60 minut. U osób z niewydolnością nerek czas ten wydłuża się do 8-24 godzin. 

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij