Palonosetron, Palonosetronum - Zastosowanie, działanie, opis

Palonosetron przeznaczony jest do terapii pacjentów dorosłych oraz dzieci powyżej pierwszego miesiąca życia, w prewencji nasilonych wymiotów oraz nudności występujących podczas chemioterapii przeciwnowotworowej o umiarkowanym oraz silnym działaniu wymiotnym. 

Palonosetron stosowany jest doustnie oraz w podaniu dożylnym przed podaniem chemioterapii, pod ścisłym nadzorem medycznym. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od drogi podania, wieku, schorzeń towarzyszących itp.

Podanie doustne

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 500 µg.

Podanie dożylne

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 250 µg.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u młodzieży oraz dzieci powyżej 1 miesiąca życia: 20 µg/kg masy ciała

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na palonosetron. Substancji nie należy stosować w dniach poprzedzających chemioterapię w celu leczenia nudności oraz wymiotów, jeśli nie wiąże się to z podaniem innej chemioterapii.

Pacjenci przyjmujący palonosetron, z zaparciami lub objawami ostrej niedrożności jelit w wywiadzie, wymagają stałej obserwacji aktywności przewodu pokarmowego. Palonosetron może wydłużać czas pasażu jelitowego (przejścia pokarmu przez przewód pokarmowy do momentu jego wydalenia). 

Terapię palonosetronem należy poprzedzić wyrównaniem niedoborów wynikających z hipomagnezemii oraz hipokaliemii.

Podczas terapii palonosetronem zalecana jest obserwacja pod kątem wystąpienia objawów zespołu serotoninowego. 

Należy zachować szczególną ostrożność stosując palonosetron u pacjentów z wydłużonym odstępem QT lub z grupy ryzyka wystąpienia tego schorzenia (obecność w wywiadzie rodzinnym: wydłużonego odstępu QT, zaburzeń równowagi elektrolitowej, zastoinowej niewydolności serca, bradyarytmii, zaburzeń przewodzenia). 

Nie prowadzono badań nad wpływem palonosetronu na zdolność prowadzenia pojazdów. Substancja może powodować zawroty głowy, senność oraz znużenie, które mogą wpływać na wykonywanie tych czynności. 

Ze względu na bardzo małą ilość danych prezentujących wpływ palonosetronu na przebieg ciąży oraz rozwój płodu, stosowanie substancji w czasie ciąży nie jest zalecane bez wyraźnej konieczności. 

Ze względu na brak wystarczających danych, stosowanie palonosetronu podczas laktacji jest przeciwwskazane. 

Podanie dożylne: ból głowy, zaparcia, hiperkaliemia, zaburzenia metaboliczne, hipokalcemia, hipokaliemia, jadłowstręt, hiperglikemia, zmniejszenie łaknienia, lęk, euforia, nadmierna senność, bezsenność, parestezje, nadmierna potrzeba snu, obwodowa neuropatia czuciowa, podrażnienie oka, niedowidzenie, choroba lokomocyjna, szumy uszne, tachykardia, bradykardia, skurcze dodatkowe, niedokrwienie mięśnia sercowego, tachykardia zatokowa, zatokowe zaburzenia rytmu, skurcze dodatkowe nadkomorowe, niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze, przebarwienia żylne, poszerzenie światła żył, czkawka, dyspepsja, ból brzucha i nadbrzusza, uczucie suchości w jamie ustnej, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, hiperbilirubinemia, AZS, swędzące wysypki, ból stawów, zatrzymanie moczu, glikozuria, astenia, gorączka, uczucie znużenia, uczucie gorąca, stany grypopodobne, zwiększenie aktywności aminotranferaz, wydłużenie odstępu QT w EKG, nadwrażliwość, anafilaksja, reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne, wstrząs, odczyny w miejscu wstrzyknięcia. 

Nie odnotowano przypadków przyjęcia zbyt dużej dawki palonosetronu prowadzących do przedawkowania substancji. 

Palonosetron jest substancją z grupy setronów, które mają silne powinowactwo do serotoninowych receptorów 5-HT3. Blokując receptory serotoninowe zapobiegają aktywności serotoniny na nerwy błędne oraz trzewne, hamując odruch wymiotny oraz nudności. 

Po podaniu doustnym biodostępność (ilość substancji przedostającej się do osocza) palonosetronu jest mała. Stężenie maksymalne po podaniu dożylnym palonosetronu zależne jest proporcjonalnie od przyjętej dawki.  

Palonosetron wiąże się z białkami osocza w 62%. 

Palonosetron ulega metabolizmowi wątrobowemu głównie z udziałem izoenzymu CYP2D6 oraz, w mniejszym stopniu, CYP3A4 i CYP1A2 do dwóch nieaktywnych metabolitów. 

Palonosetron usuwany jest z organizmu w 40% w niezmienionej postaci przez nerki. Pozostała ilość ulega metabolizmowi w wątrobie i usuwana jest wraz z żółcią w kale. Czas półtrwania substancji wynosi 40 godzin.