Moroktokog alfa, Moroctocogum alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Moroktokog alfa jest stosowany w profilaktyce i w leczeniu krwawień u osób z hemofilią typu A, która jest wywołana wrodzonym niedoborem endogennego czynnika VIII, niezbędnego w procesie krzepnięcia krwi.

Dawkowanie moroktokogu alfa zależy od masy ciała, oznaczonej aktywności czynnika VIII, pożądanego wzrostu stężenia czynnika VIII, ogólnego stanu klinicznego pacjenta, miejsca i nasilenia krwawienia.
Dawka wyrażana jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.).
Moroktokog podaje się dożylnie, w postaci infuzji trwającej kilka minut.
W przypadku doraźnego leczenia dawkę leku dla pacjenta należy ustalać indywidualnie.
W profilaktyce krwawień dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych to 20–40 j.m./kg masy ciała. U dzieci poniżej 6 roku życia może zaistnieć konieczność zastosowania większej dawki leku.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na moroktokog alfa i reakcja alergiczna na białko chomika w wywiadzie.

Podawanie moroktokogu alfa wiąże się z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznej lub anafilaktycznej, w tym wstrząsu anafilaktycznego. Do wczesnych objawów  reakcji nadwrażliwości należą obrzęk naczynioworuchowy, zawroty i ból głowy, kaszel, dreszcze, gorączka, stan zapalny w miejscu podania objawiający się kłuciem, pieczeniem i wystąpieniem rumienia, bóle mięśniowo-szkieletowe, dyskomfort w klatce piersiowej, tachykardia, nudności, niepokój itp.
Na skutek przyjmowania moroktokogu alfa może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących czynnik VIII. Wymagane jest monitorowanie ogólnego stanu klinicznego pacjenta i wykonywanie testów laboratoryjnych celem ustalenia, czy aktywność czynnika krzepnięcia jest na odpowiednim poziomie.
Odnotowano przypadku braku skuteczności leczenia, co objawiało się krwawieniem do stawów docelowych i nowych stawów lub subiektywnym odczuciem rozpoczęcia nowego krwawienia. Przypadki te potwierdzają, jak istotne jest indywidualne ustalenie dawkowania i monitorowanie skuteczności działania leku, aby przeciwdziałać niepowodzeniu terapii.
Każdorazowo przy podaniu pacjentowi należy zapisać numer serii preparatu celem umożliwienia identyfikacji w przypadku wystąpienia powikłań.

Brak danych na temat stosowania moroktokogu alfa w ciąży, dlatego stosowanie leku należy ograniczyć do przypadków bezwzględnie koniecznych.

Brak danych na temat stosowania moroktokogu alfa w okresie laktacji, dlatego stosowanie leku należy ograniczyć do przypadków bezwzględnie koniecznych.

Podanie dożylne: inhibicja czynnika VIII, ból głowy, ból stawów, kaszel, gorączka, utrata apetytu, zawroty głowy, krwotok, biegunka, ból brzucha, nudności, wymioty, pokrzywka, świąd, wysypka, ból mięśni, dreszcze, powikłania dotyczące cewnika, dodatni wynik testu na przeciwciała przeciwko czynnikowi VIII, reakcja anafilaktyczna, senność, neuropatia obwodowa, zaburzenia smaku, dusznica bolesna, kołatanie serca, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, zakrzepowe zapalenie żył, nadmierne pocenie się, astenia, reakcja/ból/stan zapalny w miejscu wstrzyknięcia, wzrost aktywności aminotransferazy asparaginowej i alaninowej, wzrost stężenia bilirubiny we krwi, wzrost aktywności fosfokinazy kreatyninowej we krwi.

Moroktokog alfa to rekombinowany czynnik krzepnięcia VIII, kofaktor aktywowanego czynnika IX, który nasila aktywację czynnika X oraz przemianę protrombiny do aktywnej trombiny. Powstająca trombina przekształca fibrynogen w fibrynę, przyspiesza polimeryzację włóknika i tworzenie skrzepu. W efekcie moroktokog alfa przyczynia się do zapobiegania poważnym krwawieniom. Od endogennego czynnika krzepnięcia VIII odróżnia go brak domeny B, której obecność nie jest wymagana do aktywności hemostatycznej.

Średni okres półtrwania moroktokogu alfa u wcześniej leczonych pacjentów wynosi 14,8 h, natomiast u osób nieleczonych uprzednio wynosi 8,0±2,2 h.