Mepolizumab, Mepolizumabum - Zastosowanie, działanie, opis

Mepolizumab jest stosowany u osób dorosłych i u dzieci od 6 roku życia jako środek redukujący objawy zaostrzenia astmy eozynofilowej. Lek poprawia kontrolę astmy, a tym samym zapewnia poprawę jakości życia pacjenta.

Wykorzystywany jest również w leczeniu chorych z zapaleniem nosa i zatok przynosowych z polipami nosa.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od stopnia ciężkości astmy, wieku, chorób towarzyszących itp.
Mepolizumab przeznaczony jest do podania podskórnego. Leczenie jest długotrwałe, a o konieczności kontynuowania terapii decyduje lekarz na podstawie oceny skuteczności kontroli objawów, dokonywanej co najmniej raz w roku. Preferowanymi miejscami podania leku są brzuch, udo i górna część ramienia.
Dawka zwykle stosowana u dorosłych i młodzieży od 12 roku życia to 100 mg raz na 4 tygodnie.
U dzieci od 6 roku życia dozwolone jest stosowanie mepolizumabu w postaci proszku do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań. Dawka zwykle stosowana w tej grupie wiekowej to 40 mg raz na 4 tygodnie.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na mepolizumab.

Mepolizumab nie jest przeznaczony do stosowania w nagłych napadach astmy. Podczas leczenia mepolizumabem mogą wystąpić zaostrzenia astmy, które należy skonsultować z lekarzem.
Rozpoczęcie terapii mepolizumabem nie pozwala na nagłe zaprzestanie przyjmowania dotychczas stosowanych kortykosteroidów. Dawki kortykosteroidów należy zmniejszać stopniowo.
Występowanie u pacjentów eozynofilii może być związane z zarażeniem pasożytami jelitowymi. U pacjentów, którzy nie rozpoczęli dotąd leczenia mepolizumabem, należy uprzednio przeprowadzić leczenie przeciwpasożytnicze. Jeżeli obecność pasożytów jelitowych stwierdzono po wdrożeniu terapii mepolizumabem, może być konieczne przerwania stosowania leku na czas terapii przeciwpasożytniczej.

Prawdopodobieństwo wpływu mepolizumabu na prowadzenie pojazdów jest niewielkie.

Na podstawie badań prowadzonych wśród małp stwierdzono przenikanie mepolizumabu przez barierę łożyskową. Dane z badań prowadzonych wśród kobiet są ograniczone, dlatego stosowanie leku w ciąży należy ograniczyć do przypadków, gdy korzyści dla kobiety znacznie przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.

Podanie podskórne: ból głowy i pleców, reakcje w miejscu podania (ból, świąd, obrzęk, rumień, pieczenie), zapalenie gardła i dolnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, reakcje nadwrażliwości (w tym anafilaksja), przekrwienie błony śluzowej nosa, gorączka, wyprysk, zaczerwienienie skóry, ból mięśni.

Objawem przedawkowania mepolizumabu może być rozwój nowych zakażeń, nasilenie ciężkości istniejących zakażeń i inne objawy upośledzenia odpowiedzi immunologicznej.

Mepolizumab to humanizowane przeciwciało monoklonalne (IgG1 kappa), które hamuje przyłączanie interleukiny IL-5 do receptora na powierzchni błony komórkowej eozynofilii. Na skutek zahamowania aktywności IL-5 dochodzi do zmniejszenia różnicowania komórek prekursorowych szpiku kostnego w kierunku eozynofilii. Lek zmniejsza aktywność i przeżywalność eozynofilii, co ma znaczenie w hamowaniu rozwoju zapalenia. Redukcja liczby eozynofilii we krwi zmniejsza nasilenie objawów astmy eozynofilowej.

Mepolizumab jest powoli wchłaniany po podaniu podskórnym. Prawdopodobnie najwyższą biodostępność leku zapewnia podanie leku w ramię (około 75-80%). Czas potrzebny do osiągniecia stężenia maksymalnego to 4-8 dni.

Mepolizumab jest rozkładany przez enzymy proteolityczne obecne w całym organizmie.

Okres półtrwania mepolizumabu po podaniu podskórnym wynosi około 16-22 dni.