Marawirok, Maravirocum - Zastosowanie, działanie, opis

Marawirok znajduje zastosowanie w leczeniu wirusa HIV-1 z ustalonym powinowactwem do koreceptora CCR5 u dzieci o masie ciała powyżej 10kg oraz dorosłych.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od masy ciała pacjenta oraz innych leków przeciwwirusowych, które pacjent przyjmuje. Dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi do 1200mg na dobę, a u dzieci do 600mg na dobę. 

Przeciwwskazaniem do stosowania marawiroku jest nadwrażliwość na substancję czynną. 

Stosując marawirok, należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami wątroby, z niewydolnością sercowo-naczyniową, u osób z niedociśnieniem oraz z chorobami nerek. Marawirok może osłabiać odporność i zwiększać ryzyko infekcji. U osób predysponowanych, np. pijących alkohol lub leczonych kortykosteroidami marawirok może spowodować martwicę kości, może także powodować ciężkie reakcje alergiczne, co wymaga zastosowania odpowiedniego leczenia. Z pacjentem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad na temat leczenia, gdyż w zależności od przyjmowanych leków może być wymagana modyfikacja dawkowania marawiroku. U pacjentów nieleczonych wcześniej lekami przeciwretrowirusowymi, nie powinno się stosować marawiroku.

W trakcie leczenia marawirokiem nie należy pić alkoholu, ze względu na możliwe rozwinięcie się martwicy kości. 

Podczas leczenia marawirokiem mogą wystąpić zawroty głowy, z tego względu nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn w ruchu. 

Marawirok jest skuteczny w leczeniu wyłącznie zakażenia wirusem HIV-1 CCR5-tropowym. W celu dokładnej diagnostyki należy wykonać test tropizmu i rozpocząć leczenie wkrótce po otrzymaniu wyniku, ze względu na możliwą zmianę tropizmu wirusa. 

Nie jest znany wpływ marawiroku na ciążę u ludzi, natomiast u zwierząt badania wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. 

Nie wiadomo, czy marawirok przenika do mleka ludzkiego, nie można zatem wykluczyć zagrożenia dla dziecka. 

Nie wiadomo, jaki wpływ na płodność u ludzi wywiera marawirok, jednak u zwierząt takiego wpływu nie zaobserwowano. 

Objawem przedawkowania marawiroku jest niedociśnienie ortostatyczne. Po podaniu dużych dawek zwierzętom obserwowano wydłużenie odstępu QT. 

Marawirok blokuje przedostawanie się wirusa HIV do komórek ludzkich, poprzez wybiórcze wiązanie się z ludzkim receptorem dla chemokin CCR5.

Wchłanialność marawiroku jest zmienna i może osiągać różne wartości, jednak przyjmuje się, że biodostępność dawki 100mg wynosi 23%, a 300mg 33%. Po około 2 godzinach od podania dawki 300mg zdrowym ochotnikom osiągana jest środkowa wartość stężenia marawiorku we krwi. 

Marawirok w około 76% wiąże się z białkami osocza z umiarkowanym powinowactwem do albumin i alfa-1 kwaśnej glikoproteiny. Objętość dystrybucji wynosi ok. 194 l.

Marawirok jest metabolizowany głównie przez układ cytochromu P450, a enzym CYP3A jest głównym enzymem odpowiedzialnym za metabolizm. Metabolity marawiroku nie wykazują aktywności przeciw wirusowi HIV-1.

Marawirok wydalany jest w 20% z moczem, a w 76% z kałem. Po podaniu dożylnym 30mg marawiroku okres półtrwania wynosił 13,2 godziny.