Losartan, Losartanum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o losartanie

Rok wprowadzenia na rynek
1994
Substancje aktywne
losartan, losartan potasu
Działanie losartanu
rozszerza naczynia krwionośne, przeciwnadciśnieniowe (hipotensyjne)
Postacie losartanu
tabletki powlekane
Układy narządowe
układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Specjalności medyczne
Angiologia, Kardiologia
Rys historyczny losartanu

Losartan należy do antagonistów receptora angiotensynowego. Został dopuszczony do obrotu w 1994 roku w Szwajcarii, podmiotem odpowiedzialnym za rejestrację była firma Msd Merck Sharp & Dohme Ag. Rok później lek został wprowadzony na rynek amerykański przez firmę Merck Sharp & Dohme.

Wzór sumaryczny losartanu

C22H23ClN6O

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające losartan

Wskazania do stosowania losartanu

Losartan należy do grupy antagonistów receptora angiotensynowego. Substancja lecznicza znalazła zastosowanie w terapii samoistnego nadciśnienia tętniczego u osób dorosłych i dzieci powyżej 6 lat. Losartan często występuje jako składnik leków złożonych stosowanych w leczeniu nadciśnienia. Substancja czynna jest również wykorzystywana w terapii:

  • schorzeń nerek u pacjentów cierpiących na cukrzycę typu II, jako składnik leków przeciwnadciśnieniowych;
  • przewlekłej niewydolności serca w przypadku gdy terapia inhibitorami konwertazy była nieskuteczna lub powodowała wystąpienie działań niepożądanych.

Losartan jest stosowany profilaktycznie w prewencji wystąpienia udaru u pacjentów z przerostem lewej komory serca przebiegającej z nadciśnieniem. 

Lek jest również wykorzystywany poza rejestracją w leczeniu nadciśnienia, i schorzeń nerek o innej etiologii.

Dawkowanie losartanu

Losartan należy przyjmować codziennie o stałej porze. Lek można przyjmować w tracie posiłku lub niezależnie od niego, popijając odpowiednią ilością płynu.

Zalecana dawka dobowa w terapii nadciśnienia tętniczego oraz nadciśnienia z towarzyszącą cukrzycą i białkomoczem mieści się w zakresie od 50 mg do 100 mg. Pełny efekt leczenia można zaobserwować po przynajmniej trzech tygodniach leczenia. Podczas leczenia nadciśnienia, losartan często wchodzi w skład preparatów złożonych (najczęściej z lekami moczopędnymi).

Dawka dobowa losartanu stosowanego w leczeniu niewydolności mięśnia sercowego mieści się z zakresie od 12.5 mg do 150 mg. Dawka może być zwiększana w odstępach tygodniowych, do maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta. 

W prewencji udaru, dawka dobowa losartanu wynosi od 50 mg do 100 mg. Dopuszcza się jednoczesne stosowanie leków moczopędnych. 

Schemat dawkowania leku powinien zostać dostosowany w przypadku współistniejących zaburzeń wątroby, zmniejszenia objętości krwi krążącej, a także w przypadku dzieci powyżej 6 roku życia.

Przeciwskazania do stosowania losartanu

Losartan jest przeciwwskazany w przypadku występowania nadwrażliwości na tę substancję czynną. Innymi ograniczeniami w stosowaniu losartanu są:

  • ciężkie zaburzenia pracy wątroby;
  • drugi i trzeci trymestr ciąży.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania losartanu

Należy zachować szczególną ostrożność podczas terapii z wykorzystaniem losartanu u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi w naczyniach krwionośnych. W takim przypadku istnieje ryzyko wystąpienia niedociśnienia oraz zaburzeń elektrolitowych. Nieprawidłowości w stężeniu elektrolitów mogą pojawić się również w przypadku pacjentów zaburzeniami czynności nerek podczas towarzyszącej cukrzycy. Zalecane jest częste monitorowanie poziomu potasu w osoczu i dostosowanie dawki substancji czynnej, w przypadku pojawienia się zaburzeń.

Skuteczność losartanu może być zmniejszona w przypadku zastosowania terapii u osób rasy czarnej. Prawdopodobnie jest to spowodowane mniejszą zależnością nadciśnienia od układu angiotensynowego u tych pacjentów.

Losartan może nie wykazywać wymaganej skuteczności w przypadku osób z pierwotnym hiperaldosteronizmem.

Losartan należy stosować ostrożnie, gdy u pacjenta stwierdzono zwężenie zastawki aortalnej, lub kardiomiopatię przerostową. Każdy spadek ciśnienia tętniczego u pacjenta z chorobą niedokrwienną lub miażdżycą niesie ze sobą ryzyko zawału mięśnia sercowego.

Należy uważnie obserwować pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym podczas terapii losartanem.

Jednoczesne stosowanie losartanu z lekami należącymi do grupy inhibitorów konwertazy angiotensynowej nie jest zalecane. Odnotowano zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia, hiperkaliemii oraz upośledzenia pracy nerek. Opisana kuracja jest możliwa w razie konieczności pod ścisłym nadzorem lekarskim.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia losartanem u pacjentów z towarzyszącą niewydolnością nerek lub tylko jedną nerką. Istnieje ryzyko wzrostu stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Dostosowanie dawkowania może być konieczne również w przypadku dzieci z upośledzeniem czynności nerek.

W przypadku występującej marskości wątroby istnieje ryzyko wzrostu stężenia losartanu we krwi. Niesie to ze sobą ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Przeciwwskazania losartanu do łączenia z innymi substancjami czynnymi

U pacjentów z cukrzycą oraz upośledzeniem czynności nerek przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie losartanu z preparatami, które w swoim składzie zawierają aliskiren.

Interakcje losartanu z innymi substancjami czynnymi

Ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Metokarbamol (Methocarbamol) inne substancje stosowane w zaburzeniach układu mięśniowo-szkieletowego
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) antybiotyki - INNE
Spironolakton (Spironolactone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego oraz wystąpienia hiperkaliemii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Benazepryl (Benazepril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Cilazapryl (Cilazapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Enalapril (Enalapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Fozynopryl (Fosinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Imidapryl (Imidapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Kaptopril (Captopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Lacydypina (Lacidipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lewodopa (Levodopa) DOPA i pochodne
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ryzyko wystąpienia spadku ciśnienia tętniczego oraz bradykardii (zwolnienia rytmu serca).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tyzanidyna (Tizanidine) agoniści receptorów alfa-2 adrenergicznych
Ryzyko wzrostu ciśnienia tętniczego, które może osłabić odpowiedź terapeutyczną organizmu na losartan.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Beklometazon (Beclomethasone) glikokortykosteroidy
Budezonid (Budesonide) glikokortykosteroidy
Deksametazon (Dexamethasone) glikokortykosteroidy
Flutikazon (Fluticasone) glikokortykosteroidy
Hydrokortyzon (Hydrocortisone) glikokortykosteroidy
Metyloprednizolon (Methylprednisolone) glikokortykosteroidy
Prednizolon (Prednisolone) glikokortykosteroidy
Prednizon (Prednisone) glikokortykosteroidy
Triamcynolon (Triamcinolone) glikokortykosteroidy
Ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amitryptylina (Amitriptyline) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Chlorodiazepoksyd (Chloradiazepoxide) BZD - benzodiazepiny
Chlorpromazyna (Chlorpromazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Diazepam (Diazepam) BZD - benzodiazepiny
Difenhydramina (Diphenhydramine) antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym
Doksepina (Doxepin) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) inne leki przeciwpadaczkowe
Hydroksyzyna (Hydroxyzine) antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym
Kabergolina (Cabergoline) agoniści receptorów dopaminowych
Klobazam (Clobazam) BZD - benzodiazepiny
Klomipramina (Clomipramine) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Klonazepam (Clonazepam) leki przeciwpadaczkowe - analogi GABA
Klopamid (Clopamide) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Kodeina (Codeine) agoniści receptora opioidowego
Kwetiapina (Quetiapine) neuroleptyki atypowe
Lorazepam (Lorazepam) BZD - benzodiazepiny
Medazepam (Medazepam) BZD - benzodiazepiny
Metadon (Methadone) agoniści receptora opioidowego
Midazolam (Midazolam) BZD - benzodiazepiny
Mirtazapina (Mirtazapine) substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Morfina (Morphine) agoniści receptora opioidowego
Oksazepam (Oxazepam) BZD - benzodiazepiny
Olanzapina (Olanzapine) neuroleptyki atypowe
Rysperydon (Risperidone) neuroleptyki atypowe
Sertralina (Sertraline) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Zaleplon (Zaleplon) niebenzodiazepinowe leki nasenne
Zolpidem (Zolpidem) niebenzodiazepinowe leki nasenne
Haloperidol (Haloperidol) neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
Możliwość nasilenia działania seleksypagu, ryzyko wystąpienia tachykardii (przyspieszenia akcji serca), nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Seleksypag (Selexipag) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Zmniejszenie siły działania hipotensyjnego losartanu, ryzyko pojawienia się hiperkaliemii i upośledzenia czynności nerek.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Aceklofenak (Aceclofenac) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Buprenorfina (Buprenorphine) substancje o działaniu agonistyczno-antagonistycznym na receptory opioidowe
Celekoksyb (Celecoxibum) NLPZ hamujące wybiórczo COX-2 - koksyby
Deksibuprofen (Dexibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Deksketoprofen (Dexketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Etorykoksyb (Etoricoxib) NLPZ hamujące wybiórczo COX-2 - koksyby
Fentanyl (Fentanyl) agoniści receptora opioidowego
Ibuprofen (Ibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Indometacyna (Indomethacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ketoprofen (Ketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Lornoksykam (Lornoxicam) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Nabumeton (Nabumetone) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Naproksen (Naproxen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Nimesulid (Nimesulide) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Piroksykam (Piroxicam) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Pseudoefedryna (Pseudoephedrine) agoniści receptorów alfa- i beta-adrenergicznych
Efedryna (Ephedrine) agoniści receptorów alfa- i beta-adrenergicznych
Diklofenak (Diclofenac) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Nadmierny spadek ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dapagliflozyna (Dapagliflozin) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Eksenatyd (Exenatide) analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Empagliflozyna (Empagliflozin) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Kanagliflozyna (Canagliflozin) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Ryzyko pojawienia się hiperkaliemii (wzrostu stężenia potasu w osoczu).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Cyklosporyna (Cyclosporine) inhibitory kalcyneuryny
Dalteparyna (Dalteparin) leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne
Drospirenon (Drospirenone) progestageny
Eplerenon (Eplerenone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Nadmanganian potasu (Potassium permanganate) środki o różnym działaniu stosowane miejscowo w przypadku ran, stłuczeń (antyseptyczne, dezynfekujące, przeciwwysiękowe, przyśpieszające gojenie ran)
Nadroparyna (Nadroparin calcium) leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne
Kotrimoksazol (Sulfametoksazol+Trimetoprim) (Co-trimoxazole (sulfamethoxazole+trimethoprim)) sulfonamidy i trimetoprim
Takrolimus (Tacrolimus) inhibitory kalcyneuryny
Trimetoprim (Trimethoprim) sulfonamidy i trimetoprim
Chlorek potasu (Potassium chloride) związki potasu
Cytrynian potasu (Potassium citrate) związki potasu
Siarczan potasu (Potassium sulfate) substancje przeczyszczające o działaniu osmotycznym
Wodoroasparaginian potasu (Potassium hydrogen aspartate) związki potasu
Enoksaparyna (Enoxaparin) leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne
Ryzyko wzrostu lub spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Flukonazol (Fluconazole) przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Wzrost stężenia losartanu w osoczu. Nasilenie występowania działań niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Fluwoksamina (Fluvoxamine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Indynawir (Indinavir) inhibitory proteazy HIV
Ketokonazol (Ketoconazole) przeciwgrzybicze pochodne imidazolu
Klarytromycyna (Clarithromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Nasilenie działania insuliny spowodowane przez losartan może wywołać spadek stężenia glukozy we krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Insulina Aspart (Insulin aspart) insuliny
Insulina Degludec (Insulin degludec) insuliny
Insulina Detemir (Insulin detemir) insuliny
Insulina Glargine (Insulin glargine) insuliny
Insulina Glulizynowa (Insulin glulisine) insuliny
Insulina Izofanowa (Insulin isophane) insuliny
Insulina Lispro (Insulin lispro) insuliny
Insulina Neutralna (Insulin human) insuliny
Ryzyko nasilenia działań niepożądanych wywoływanych przez sole litu, a także możliwość pojawienia się nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Węglan litu (Lithium carbonate) neuroleptyki atypowe

Interakcje losartanu z pożywieniem

Pokarm może zmniejszać szybkość wchłaniania losartanu z przewodu pokarmowego, nie zmniejszając jednocześnie jego całkowitego stopnia wchłaniania.

Interakcje losartanu z alkoholem

Alkohol może nasilać działanie losartanu, prowadząc jednocześnie  do zwiększonego ryzyka pojawienia się działań niepożądanych. 

Wpływ losartanu na prowadzenie pojazdów

Podczas rozpoczynania leczenia losartanem istnieje ryzyko pojawienia się wzmożonej senności oraz zawrotów głowy, co może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. 

Inne rodzaje interakcji

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Istnieje ryzyko nasilenia działania substancji czynnej podczas terapii losartanem. 

Wpływ losartanu na ciążę

Stosowanie losartanu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Lek może powodować opóźnienia w kostnieniu czaszki, małowodzie, upośledzenie czynności nerek płodu. Stwierdzono również przypadki występowania hipotonii (obniżonego ciśnienia tętniczego), niewydolności nerek i podwyższonego stężenia potasu u noworodków, których matki w okresie ciąży przyjmowały losartan.

Terapia z wykorzystaniem losartanu w I trymestrze ciąży jest niezalecana. Istnieje wiele bezpieczniejszych alternatyw w leczeniu nadciśnienia u kobiety ciężarnej.

Wpływ losartanu na laktację

Przyjmowanie losartanu w trakcie karmienia piersią nie jest zalecane. Pomimo niewielkiej biodostępności substancji czynnej po podaniu doustnym oraz wysokiego stopnia wiązania z białkami osocza nie można wykluczyć ryzyka przenikania losartanu do mleka matki. W razie występowania nadciśnienia u kobiety karmiącej zalecane są leki o wyższym stopniu bezpieczeństwa.

Skutki uboczne

zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego
niedokrwistość
hiperkaliemia
zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
niewydolność nerek
zaburzenia czynności nerek
hipoglikemia
zwiększenie stężenia mocznika we krwi
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
wymioty
bóle brzucha
wysypka
zaburzenia snu
zaparcia
zmęczenie
ogólne osłabienie
Dławica piersiowa
senność
biegunka
duszność
kaszel
kołatanie serca
migrena
nudności
obrzęki
parestezje
pokrzywka
świąd
zapalenie wątroby
zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
reakcje anafilaktyczne
złe samopoczucie
zapalenie trzustki
małopłytkowość
ból stawów
zaburzenia smaku
rabdomioliza
hiponatremia
zaburzenia czynności wątroby
ból mięśni
depresja

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania losartanu

Nie odnotowano zbyt wielu przypadków zatrucia losartanem. Najbardziej prawdopodobnymi objawami jest przyspieszenie akcji serca i nadmierny spadek ciśnienia tętniczego. W niektórych przypadkach, z powodu pobudzenia nerwu błędnego, może dojść do spowolnienia akcji serca.

Mechanizm działania losartanu

Losartan jest wybiórczym blokerem receptora, do którego zostaje przyłączona cząsteczka angiotensyny II.
Angiotensyna II poprzez połączenie z miejscem aktywnym receptora AT1, powoduje silny skurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych, przez co dochodzi do wzrostu ciśnienia tętniczego oraz przyspieszenia pracy serca. Angiotensyna zwiększa również wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy oraz proliferację mięśni gładkich.

Losartan oraz jego czynny metabolit: kwas karboksylowy, ma wysokie powinowactwo do receptora angiotensynowego, dzięki czemu cząsteczka angiotensyny II zostaje wyparta z połączenia z podjednostką AT1 receptora. Lek powoduje zmniejszenie ciśnienia tętniczego poprzez rozkurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych oraz zmniejsza wydzielanie aldosteronu. Po podaniu losartanu raz na dobę, u większości pacjentów dochodziło do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego.

W przeciwieństwie do inhibitorów konwertazy angiotensynowej (IACE), losartan nie wpływa na transformację bradykininy i nie upośledza przemian reniny. Podczas stosowania dochodzi do zwiększenia aktywności reninowej osocza, ale z powodu blokady receptorów dla angiotensyny II nie występuję wzrost ciśnienia. W związku z powyższym. zmniejszona zostaje częstość występowania charakterystycznych dla tej grupy związków działań niepożądanych. 

Wchłanianie losartanu

Losartan jest w dobrym stopniu wchłaniany z przewodu pokarmowego. Dostępność biologiczna znajduje się na poziomie 33%. Maksymalne stężenie występuje około godzinę po podaniu substancji czynnej.

Dystrybucja losartanu

Losartan i jego aktywny metabolit tworzą połączenia z albuminami osocza na poziomie 99%.

Metabolizm losartanu

Losartan ulega efektowi pierwszego przejścia. W wyniku przekształcenia powstaje jego czynny metabolit kwas karboksylowy losartanu. Dalsze przemiany substancji czynnej prowadzą do powstania nieaktywnych farmakologicznie metabolitów przy udziale reakcji sprzęgania z kwasem glukuronowym. 

Wydalanie losartanu

Losartan jest wydalany zarówno z moczem, jak i z kałem. Około 4% dawki pojedynczej jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. W moczu zaobserwowano również występowanie czynnego metabolitu, którego ilość stanowiła 6% dawki.

W procesie wydalania losartanu bierze również udział transport żółciowy.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

logo Telemedi

Usługę zdalnej konsultacji z lekarzem świadczy Telemedi.
Regulamin świadczenia usługi dostępny jest tutaj.