Anastrozol, Anastrozolum - Zastosowanie, działanie, opis

Anastrozol jest wskazany w leczeniu zaawansowanego raka piersi u kobiet po menopauzie (jeśli w guzie stwierdzono obecność receptora estrogenowego). Ponadto, może u takich kobiet być stosowany w leczeniu uzupełniającym wczesnego raka piersi. Wskazaniem jest też leczenie uzupełniające  po dwu - trzyletniej terapii uzupełniającej tamoksyfenem.

Zalecana dawka dobowa anastrozlu to 1mg podawany jednorazowo o tej samej porze każdego dnia.

Nie podaje się anastrozolu kobietom w ciąży oraz w okresie laktacji. Nadwrażliwość na substancję czynną jest również przeciwwskazaniem do stosowania tego leku.

Nie powinno się stosować anastrozolu u kobiet przed menopauzą. W razie wątpliwości należy przeprowadzić badania laboratoryjne określające poziom hormonów umożliwiające stwierdzenie przejścia menopauzy.

W związku z tym, że anastrozol obniża stężenie estrogenów w organizmie należy wziąć pod uwagę wpływ na gęstość kości. U kobiet z grupy ryzyka należy przeprowadzić densytometrię przed rozpoczęciem terapii i monitorować pod tym kątem pacjentki w czasie leczenia.

U pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności nerek i wątroby anastrozol powinien być stosowany ostrożnie.

Ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania, nie rekomenduje się anastrozolu w leczeniu dzieci i młodzieży.

Nie są znane istotne interakcje anastrozolu z innymi lekami, nawet w kontekście substancji oddziałujących na ten sam metaboliczny układ cytochromów.

Tamoksyfen i leki zawierające estrogeny zmniejszają skuteczność anastrozolu.

Stosowanie z posiłkami zwalnia wchłanianie anastrozolu ale nie ma to znaczenia klinicznego.

Anastrozol nie ma wpływu na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn w ruchu ale może u niektórych kobiet wywoływać senność i osłabienie. Należy wówczas zachować ostrożność podczas tych czynności.

Nie ma danych na temat stosowania anastrozolu w ciąży i terapia nim jest przeciwwskazana w tym okresie.

Nie ma danych na temat stosowania anastrozolu podczas karmienia piersią i stosowanie go podczas laktacji jest przeciwwskazane.

Wpływ anastrozolu na płodność u ludzi nie był badany ale u zwierząt dowiedziono negatywnego wpływu na reprodukcję.

Nieznana jest jednorazowa dawka letalna anastrozolu. Dawki wielokrotnie przekraczające dawkę dobową zwykle stosowaną (1mg) były dobrze tolerowane. W razie przedawkowania należy wziąć pod uwagę możliwość zatrucia również innymi wspólnie zastosowanymi substancjami i reagować objawowo. Małe wiązanie z białkami osocza umożliwia usuwanie anastrozolu z organizmu za pomocą dializy. Bezpośrednio po przypadkowym przyjęciu zbyt dużej dawki można wywołać wymioty.

Anastrozol jest inhibitorem aromatazy - enzymu, który bierze udział w przemianach hormonalnych prowadzących do powstawania estradiolu. Aromataza powoduje przejście androstendionu do estronu. Estron z kolei  jest bezpośrednim substratem do tworzenia estradiolu. W konsekwencji dochodzi do obniżenia o ponad 80% produkcji estradiolu w organizmie osób leczonych anastrozolem. Anastrozol wiąże się z aromatazą silnie oraz selektywnie.

Anastrozol wchłania się z przewodu pokarmowego szybko, osiągając po podaniu na czczo maksymalne stężenie w osoczu po dwóch godzinach. Pokarm nieznacznie zmniejsza szybkość wchłaniania lecz nie zmienia to ogólnego stopnia wchłaniania. Nie ma ta zmiana znaczenia klinicznego (nie zmienia skuteczności działania). Farmakokinetyka nie zależy od wieku i wielkości dawki i u kobiet po menopauzie  nie zależy od wieku.

Wiązanie z białkami osocza odbywa się w 40%, a reszta podanej dawki jest wolna i może wywoływać działanie farmakologiczne.

Przekraczanie bariery krew-mózg jest ograniczone ze względu na usuwanie anastrozolu z tej przestrzeni przez glikoproteinę-P.

Okres półtrwania anastrozolu w osoczu wynosi 40 - 50 godzin co oznacza, że wydala się powoli. Anastrozol u kobiet po menopauzie jest metabolizowany w wątrobie w znacznym stopniu. Jego główny produkt przemian metabolicznych - triazol jest nieaktywny farmakologicznie.

Produkty metabolizmu anastrozolu są wydalane przede wszystkim z moczem. Mniej niż 10% przyjętej dawki jest usuwane przez nerki w postaci niezmienionej.