Lewozymendan, Levosidimendanum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o lewozymendanie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2000
- Substancje aktywne
-
lewosimendan
- Działanie lewozymendanu
-
inotropowe dodatnie (+) (zwiększa siłę skurczu), zwiększa wrażliwość miocytów na wapń, rozluźnia mięśnie gładkie naczyń krwionośnych
- Postacie lewozymendanu
-
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
- Układy narządowe
-
układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
- Specjalności medyczne
-
Kardiologia
- Rys historyczny lewozymendanu
-
Lewozymendan został wprowadzony na rynek farmaceutyczny w roku 2000 przez Agencję Produktów Medycznych w Szwecji (MPA Sweden), a podmiotem odpowiedzialnym była firma ORION. Został zarejestrowany w leczeniu ostrej niewyrównanej zastoinowej niewydolności serca.
- Wzór sumaryczny lewozymendanu
-
C14H12N6O
Spis treści
- Wskazania do stosowania lewozymendanu
- Dawkowanie lewozymendanu
- Przeciwskazania do stosowania lewozymendanu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania lewozymendanu
- Przeciwwskazania lewozymendanu do łączenia z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje lewozymendanu z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje lewozymendanu z pożywieniem
- Wpływ lewozymendanu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ lewozymendanu na ciążę
- Wpływ lewozymendanu na laktację
- Wpływ lewozymendanu na płodność
- Inne możliwe skutki uboczne
- Objawy przedawkowania lewozymendanu
- Mechanizm działania lewozymendanu
- Wchłanianie lewozymendanu
- Dystrybucja lewozymendanu
- Metabolizm lewozymendanu
- Wydalanie lewozymendanu
Wskazania do stosowania lewozymendanu
Lewozymedan jest wskazany do krótkotrwałego leczenia ostrych stanów niewyrównanej, ciężkiej, przewlekłej niewydolności serca. Stosowany jest, w przypadkach, kiedy konwencjonalna terapia nie wystarcza oraz w sytuacjach, w których należy zastosować leki o działaniu inotropowym dodatnim.
Lek jest wskazany do stosowania u osób dorosłych.
Dawkowanie lewozymendanu
Lewozymendan może być stosowany wyłącznie w szpitalu. Musi znajdować się tam odpowiednia aparatura monitorująca oraz wykwalifikowana kadra w zakresie stosowania leków o działaniu inotropowym.
Produkt leczniczy należy rozcieńczyć przed podaniem.
Dawkę leku oraz czas trwania terapii należy dostosować w sposób indywidualny do danego chorego, jego stanu zdrowia oraz odpowiedzi na zastosowane leczenie.
Leczenie lewozymendanem lekarz rozpoczyna od infuzji dawki nasycającej podawanej przez 10 minut. Wynosi ona od 6 do 12 mikrogramów/kg. Kolejno stosowana jest infuzja ciągła w dawce 0,1 mikrograma/kg/min.
U chorych, którzy równocześnie przyjmują dożylnie inne leki rozszerzające naczynia lub o działaniu wzmacniającym siłę skurczu serca stosujemy mniejszą dawkę nasycającą wynoszącą 6 mikrogramów/kg.
Jeżeli u pacjenta wystąpi niedociśnienie tętnicze lub tachykardia, szybkość infuzji można zmniejszyć do 0,05 mikrograma/kg/min.
Zalecany czas trwania infuzji wynosi 24 godziny.
Podczas terapii należy monitorować elektrokardiografię, ciśnienie tętnicze krwi oraz puls, a także mierzyć ilość wydalanego moczu.
Lewozymendanu nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek oraz u osób poniżej 18 roku życia.
Przeciwskazania do stosowania lewozymendanu
Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na substancję czynną. Leku nie mogą stosować osoby z trwałym niedociśnieniem tętniczym i tachykardią, pacjenci z istotną w wywiadzie klinicznym niedrożnością mechaniczną serca, która wpływa na proces napełniania lub opróżniania komór. Lewozymendan jest także przeciwwskazany w ciężkiej niewydolności wątroby lub nerek oraz w arytmii typu torsades de pointes.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania lewozymendanu
Lewozymendan trzeba stosować z dużą ostrożnością u osób, które mają niskie początkowe skurczowe lub rozkurczowe ciśnienie krwi oraz u chorych ze spodziewanym niedociśnieniem, ze względu na ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia krwi. Lekarz powinien takim osobom ustalić indywidualny plan terapii.
Przed infuzją lewozymendanu należy skorygować zmniejszenie objętości płynu w łożysku naczyń (hipowolemię).
Jeżeli w trakcie infuzji, wystąpią duże skoki ciśnienia krwi lub zaburzenia bicia serca należy zmniejszyć szybkość wlewu.
Wlew dożylny lewozymendanu trzeba stosować ostrożnie u osób z tachykardią, migotaniem przedsionków lub arytmiami, które zagrażają życiu.
Przez okres od 4 do 5 dni po finalizacji wlewu, zalecane jest monitorowanie pacjenta do chwili, aż nastąpi wyrównanie ciśnienia tętniczego krwi (ustąpią maksymalne niekontrolowane wzrosty i spadki).
Trzeba być ostrożnym, stosując lewozymendan u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Może bowiem dojść do wzrostu stężenia czynnych metabolitów i nasilenia dynamiki przepływu krwi.
U pacjentów pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby, może nastąpić rozciągnięte w czasie narażenie na czynne metabolity.
Lekarze zalecają wyrównanie niskiego stężenia potasu w surowicy przed podaniem lewozymendanu, ponieważ dożylny wlew może zredukować liczbę potasu we krwi.
Należy być ostrożnym stosując powyższą substancję czynną u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca i współistniejącą niedokrwistością z powodu obniżenia stężenia hemoglobiny i hematokrytu.
Wlew z leeozymendanu należy wykonywać pod ścisłą kontrolą elektrokardiogramu, u osób z chorobą niedokrwienną serca lub długim odstępem QTc.
Produkt leczniczy zawiera 98% objętościowych etanolu, dlatego nie może być stosowany u osób z chorobą alkoholową, u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci, a także pacjentów z grup wysokiego ryzyka (osoby z chorobą wątroby lub padaczką).
Przeciwwskazania lewozymendanu do łączenia z innymi substancjami czynnymi
Lewozymendan, powinien być stosowany z dużą uwagą w trakcie podawania go dożylnie z innymi lekami, które wykazują wpływ na naczynia. W wyniku takiej interakcji może wystąpić wzrost ryzyka niedociśnienia.
Jednoczesne podanie lewozymendanu z monoazotanem izosorbidu nasilało niedociśnienie ortostatyczne.
Interakcje lewozymendanu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Acebutolol (Acebutolol) | antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe |
Adenozyna (Adenosine) | leki przeciwarytmiczne - INNE |
Amlodypina (Amlodipine) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne |
Atenolol (Atenolol) | antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe |
Atropina (Atropine) | antagoniści receptora muskarynowego |
Betaksolol (Betaxolol) | antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych |
Celiprolol (Celiprolol) | antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe |
Cynaryzyna (Cinnarizine) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne |
Digoksyna (Digoxin) | glikozydy nasercowe |
Flunaryzyna (Flunarizine) | inne substancje działające na układ nerwowy |
Karteolol (Carteolol) | antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych |
Karwedilol (Carvedilol) | antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych |
Ksylometazolina (Xylometazoline) | nieselektywni agoniści receptorów alfa- adrenergicznych |
Lamotrygina (Lamotrigine) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów |
Lidokaina (Lidocaine) | substancje znieczulające miejscowo - amidy |
Loperamid (Loperamide) | leki przeciwbiegunkowe |
Nebiwolol (Nebivolol) | antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe |
Nitrendypina (Nitrendipine) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne |
Winpocetyna (Vinpocetine) | substancje psychostymulujące i nootropowe |
Zonisamid (Zonisamide) | inne leki przeciwpadaczkowe |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Alfuzosyna (Alfuzosin) | antagoniści receptorów alfa-1 adrenergicznych |
Amantadyna (Amantadine) | antagoniści receptora NMDA |
Amisulpryd (Amisulpride) | neuroleptyki atypowe |
Amitryptylina (Amitriptyline) | TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne |
Anagrelid (Anagrelide) | inne leki przeciwnowotworowe |
Antazolina (Antazoline) | antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym |
Apomorfina (Apomorphine) | agoniści receptorów dopaminowych |
Arypiprazol (Aripiprazol) (Aripiprazole) | neuroleptyki atypowe |
Asenapina (Asenapine) | neuroleptyki atypowe |
Azytromycyna (Azithromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Bortezomib (Bortezomib) | inne leki przeciwnowotworowe |
Cetyryzyna (Cetirizine) | antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego |
Chlorpromazyna (Chlorpromazine) | neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny |
Citalopram (Citalopram) | SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny |
Desloratadyna (Desloratadine) | antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego |
Domperidon (Domperidone) | inne leki stosowane w czynnościowych zaburzeniach jelit |
Efawirenz (Efavirenz) | nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy |
Erytromycyna (Erythromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Escitalopram (Escitalopram) | SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny |
Famotydyna (Famotidine) | antagoniści receptorów histaminowych H2 |
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin) | fluorochinolony |
Ofloksacyna (Ofloxacin) | fluorochinolony |
Wardenafil (Vardenafil) | inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5 |
Worykonazol (Voriconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Zyprazydon (Ziprasidone) | neuroleptyki atypowe |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Chinapryl (Quinapril) | inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI |
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) | inne leki przeciwpadaczkowe |
Kandesartan (Candesartan) | ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II |
Rasagilina (Rasagiline) | IMAO - inhibitory monoaminooksydazy |
Rysperydon (Risperidone) | neuroleptyki atypowe |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Monoazotan izosorbidu (Isosorbide mononitrate) | inne substancje rozszerzające naczynia wieńcowe |
Interakcje lewozymendanu z pożywieniem
Nie wykazano, żeby lewozymenadan wchodził w interakcje z pożywieniem.
Wpływ lewozymendanu na prowadzenie pojazdów
Nie wykazano, żeby lewozymendan wykazywał wpływ na prowadzenie pojazdów oraz obsługę maszyn.
Inne rodzaje interakcji
W badaniach diagnostycznych często obserwowany jest spadek stężenia hemoglobiny.
Wpływ lewozymendanu na ciążę
Brakuje badań dotyczących stosowania lewozymendanu u kobiet będących w okresie ciąży.
Przeprowadzone badania kliniczne na zwierzętach wykazały destrukcyjny wpływ na proces rozmnażania.
Ze względów bezpieczeństwa, nie jest zalecane stosowanie substancji w czasie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne.
Wpływ lewozymendanu na laktację
Nie ma pewności, czy lewozymendan przenika do mleka karmiącej kobiety.
Eksperymenty przeprowadzone na szczurach wykazały, że lek ten przenika do mleka samic.
Podczas leczenia lewozymendanem należy przerwać karmienie piersią.
Wpływ lewozymendanu na płodność
Przeprowadzone na zwierzętach badania wykazały szkodliwy wpływ na proces rozmnażania.
Inne możliwe skutki uboczne
W badaniach klinicznych dowiedziono, że u 53% pacjentów wystąpiły działania niepożądane w trakcie terapii lewozymendanem.
Najczęściej po wlewie dożylnym występowała tachykardia komorowa, niedociśnienie tętnicze i ból głowy.
Często występowały także hipokaliemia, bezsenność, w zakresie zaburzenia serca (migotanie przedsionków, tachykardia, dodatkowe skurcze komorowe, niewydolność lub choroba niedokrwienna serca oraz dodatkowe skurcze), w zakresie zaburzeń żołądka i jelit były to (nudności, zaparcia, biegunka i wymioty).
Objawy przedawkowania lewozymendanu
W trakcie przedawkowania lewozymendanu obserwowano wystąpienie niedociśnienia i tachykardii. Stosowanie wlewów, które trwały 24 godziny zwiększało bicie serca i czasami wydłużało odstęp QTc w elektrokardiogramie.
Mechanizm działania lewozymendanu
Lewozymendan zwiększa wrażliwość miofilamentów na wapń, poprzez wiązanie się z troponiną C w sposób zależny od wapnia. Stabilizuje to wywołaną wapniem zmianę konformacyjną troponiny C. Następnie dochodzi do zmiany kinetyki mostka krzyżowego aktyna-miozyna bez zużycia ATP w mięśniu sercowym, następuje poprawienie skurczu przy niskim koszcie energii (efekt inotropowy).
Lewozymendan prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych, poprzez otwarcie wrażliwych na ATP kanałów potasowych. Dzięki temu, zwiększa pojemność minutową serca bez zwiększania zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen.
Wchłanianie lewozymendanu
Biodostępność lewozymendanu po podaniu wynosi u pacjentów 84%.
Lek ten osiąga stężenie terapeutyczne we krwi w ciągu około 1 godziny od rozpoczęcia infuzji dożylnej. Stan stacjonarny osiągany jest po czasie 5 godzin wlewu dożylnego.
Dystrybucja lewozymendanu
Stopień wiązania z białkami osocza lewozymendanu wynosi od 97 do 98%. Wiąże się on głównie z albuminą. Objętość dystrybucji tego leku wynosi ok. 0,3 L/kg i wzrasta proporcjonalnie do masy ciała pacjenta.
Metabolizm lewozymendanu
Lewozymendan jest całkowicie metabolizowany. Główne mechanizmy obejmują sprzęganie z nieaktywną cykliczną lub N-acetylowaną cysteinyloglicyną i koniugatami cysteiny.
Lek ten jest w około 5% metabolizowany jest w jelicie przez redukcję do czynnych metabolitów aminofenylopirydazynonu. Są to OR-1855 oraz OR-1896; przy czym stopień acetylacji jest uwarunkowany genetycznie.
Metabolit OR-1855 jest dominujący u osób z wolną acetylacją, a OR-1896 u osób acetylujących szybko.
Wydalanie lewozymendanu
Lewozymendan w postaci nieaktywnych kompleksów, które zawierają nośniki leków jest wydalany na drodze nerkowej (54%) i z kałem (44%), a mniej niż 0,05% dawki wydalane jest w postaci niezmienionej z moczem.
Okres półtrwania dla lewozymendanu wynosi około 1 godziny, a klirens nerkowy około 3,0 mL/min/kg,.
Czynne metabolity lewozymendanu: OR-1855 i OR-1896 ulegają sprzężeniu lub filtracji w nerkach i są eliminowane drogą nerkową.