Infliksymab, Infliximabum - Zastosowanie, działanie, opis

Infliksymab jest to chimeryczne ludzko–mysie przeciwciało monoklonalne IgG1, które jest wytwarzane w komórkach jajnika chomika chińskiego przy zastosowaniu technologii rekombinacji DNA. Substancja jest stosowana w skojarzeniu z metotreksatem w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Wskazanie dotyczy dorosłych pacjentów z aktywną postacią choroby, którzy niedostatecznie reagują na leczenie lekami przeciwreumatycznymi oraz z ciężką, czynną i postępującą postacią choroby, którzy wcześniej nie byli leczeni metotreksatem lub innymi lekami na to schorzenie. 

Infliksymab stosuje się również w leczeniu choroby Crohna. Wskazanie dotyczy umiarkowanej do ciężkiej, czynnej postaci choroby Crohna u dorosłych pacjentów, którzy nie zareagowali na pełny schemat leczenia schorzenia (lub były przeciwwskazania do takiego leczenia) oraz czynnej postaci choroby Crohna z przetokami u dorosłych pacjentów, którzy nie reagowali na standardowe leczenie. Substancja jest również wskazana w leczeniu ciężkiej, czynnej postaci choroby Crohna u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat, które nie zareagowały na  leczenie.

Infliksymab został także zarejestrowany we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego u dzieci, młodzieży i dorosłych pacjentów, którzy nie zareagowali na standardowe leczenie lub były przeciwwskazania do jego zastosowania.

Substancja jest stosowana w leczeniu łuszczycy, łuszczycowym zapaleniu stawów oraz zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa u dorosłych pacjentów, którzy nie zareagowali na standardowe leczenie lub były przeciwwskazania do jego zastosowania.

Infliksymab stosuje się w postaci infuzji dożylnej.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od wieku, masy ciała, jednostki chorobowej.

Schemat dawkowania ustala indywidulanie lekarz, w zależności od schorzenia pacjenta.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 3mg/kg masy ciała – 5mg/kg masy ciała.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na infliksymab lub inne białka mysie oraz gruźlica albo inne ciężkie zakażenia jak posocznica, ropnie i zakażenia oportunistyczne. Wśród przeciwwskazań można wyróżnić również umiarkowaną lub ciężką niewydolność serca.

U pacjentów, którym podawany jest infliksymab w postaci infuzji dożylnej, może dojść do wstrząsu anafilaktycznego i reakcji nadwrażliwości typu późnego. Należy zachować ostrożność.

Stosowanie substancji należy przerwać, jeśli u pacjenta wystąpią objawy poważnego zakażenia lub posocznicy.

Infliksymab należy stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłym zakażeniem lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie.

U pacjentów z chorobą Crohna z ostrymi, ropnymi przetokami nie wolno rozpoczynać leczenia substancją, do czasu wykluczenia obecności źródła możliwej infekcji.

Rozpoczęcie leczenia przeciwciałem, powinno być poprzedzone badaniem na obecność wirusa HBV.  

W trakcie leczenia za pomocą infliksymabu nie powinno podawać się innych leków biologicznych – istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zakażenia. 

Jeśli w czasie terapii u pacjenta wystąpią objawy wskazujące na zespół toczniopodobny oraz zostaną stwierdzone przeciwciała przeciw dwuniciowemu DNA, należy przerwać leczenie substancją.

U pacjentów przyjmujących infliksymab, obserwowano przypadki niedokrwistości aplastycznej, leukopenii, neutropenii oraz trombocytopenii.

Infliksymab należy podawać ostrożnie pacjentom z umiarkowaną niewydolnością serca. Nie wolno kontynuować leczenia, jeśli wystąpią nowe objawy niewydolności lub nasilą się już istniejące.

Infliksymab może powodować objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn na przykład zawroty głowy. Ze względu na niewielki wpływ, zaleca się zachowanie ostrożności podczas terapii substancją.

Brak dostatecznych danych klinicznych dotyczących wpływu infliksymabu na ciążę. Substancję można stosować u kobiet wyłącznie, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Infliksymab ma zdolność do przenikania przez łożysko – jego wykrycie było możliwe w surowicy niemowląt do 6 miesiąca po porodzie. Niemowlęta te mogą być w grupie zwiększonego ryzyka zakażeń.

Nie wiadomo czy infliksymab przenika do mleka kobiecego. W związku z tym, że ludzkie immunoglobuliny przenikają do mleka, nie zaleca się stosowania substancji w okresie laktacji.

Niepełne wyniki badań przedklinicznych nie pozwalają stwierdzić, czy substancja ma wpływ na płodność oraz funkcje rozrodcze.

Podanie w formie infuzji dożylnej: ból brzucha, nudności, zakażenia wirusowe (takie jak wirus opryszczki lub grypa), zakażenia górnych dróg oddechowych (takie jak zapalenie zatok), ból głowy, zmiany czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych), zakażenia płuc i klatki piersiowej, trudności w oddychaniu lub bolesność podczas oddychania, bóle klatki piersiowej, krwawienie żołądkowo–jelitowe, biegunka, zaburzenia trawienia, zgaga, zaparcie, wysypka jak po poparzeniu pokrzywą (pokrzywka), swędząca wysypka lub sucha skóra, zaburzenia równowagi lub zawroty głowy, gorączka, wzmożone pocenie się, zaburzenia krążenia, siniaki, uderzenia gorąca lub krwawienie z nosa, ocieplenie, zaczerwienienie skóry, uczucie zmęczenia lub osłabienie, zakażenia bakteryjne, takie jak posocznica, ropień lub zakażenie skóry, zakażenie skóry spowodowane przez grzyby, niedokrwistość lub mała liczba białych krwinek, obrzęk węzłów chłonnych, depresja, zaburzenia dotyczące snu, zaburzenia dotyczące oczu, w tym zaczerwienienie i zakażenia oczu, przyspieszone tętno (tachykardia) lub kołatanie serca, ból stawów, mięśni lub pleców, zakażenia dróg moczowych, łuszczyca, zaburzenia dotyczące skóry, takie jak wypryski, łysienie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak ból, obrzęk, zaczerwienienie lub swędzenie, dreszcze, gromadzenie się płynu pod skórą powodujące obrzęk, uczucie zdrętwienia lub mrowienia, zmniejszenie zaopatrzenia w krew, obrzęk żył, nagromadzenie krwi poza naczyniami krwionośnymi (krwiak) lub siniaki, zaburzenia skóry, takie jak tworzenie się pęcherzy, brodawki, nieprawidłowe zabarwienie skóry lub przebarwienie skóry lub obrzęk warg, łuszczenie i płatkowate złuszczanie skóry, ciężkie reakcje alergiczne, zaburzenia układu immunologicznego nazywane toczniem, reakcje alergiczne na obce białka, dłużej przebiegające gojenie się ran, obrzęk wątroby lub pęcherzyka żółciowego, uszkodzenie wątroby, zaburzenia pamięci, rozdrażnienie, uczucie splątania, nerwowość, niewyraźne widzenie lub ograniczone pole widzenia, podpuchnięte oczy lub jęczmień, nowe zachorowania lub nasilenie niewydolności serca, spowolnione tętno, omdlenia, drgawki, zaburzenia dotyczące nerwów, perforacja jelit lub niedrożność jelit, ból żołądka lub skurcze, obrzęk trzustki, zwężenie dolnych dróg oddechowych utrudniające oddychanie, gruźlica, zakażenia nerek, zakażenia pochwy, nowotwór krwi, zapalenie opon mózgowo–rdzeniowych, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B, jeśli u pacjenta występowało zapalenie wątroby typu B w przeszłości, czerniak, rak szyjki macicy.

Nie stwierdzono przypadków przedawkowania substancji. Podanie dawek do 20 mg/kg masy ciała nie powoduje objawów toksyczności.

Infliksymab to chimerowe ludzko–mysie przeciwciało monoklonalne IgG1 wytwarzane z rekombinowanej linii komórkowej. Substancja wykazuje powinowactwo do ludzkiego czynnika martwicy nowotworu alfa (TNF–α), tworząc z nim stabilny kompleks. W konsekwencji aktywność biologiczna TNF–α zostaje utracona. Infliksymab w reumatoidalnym zapaleniu stawów zmniejsza naciek komórek zapalnych do stawów objętych procesem zapalnym. Po terapii następuje zmniejszenie stężenia IL–6 i białka C–reaktywnego. Z kolei w przypadku choroby Leśniowskiego i Crohna leczenie substancją wiąże się ze zmniejszeniem stężenia białka C–reaktywnego oraz zmniejszeniem napływu komórek zapalnych do obszarów jelit, które są zmienione chorobowo. Infliksymab zastosowany w łuszczycy powoduje zmniejszenie zapalenia naskórka i normalizację różnicowania keratynocytów w blaszkach łuszczycowych. Po zastosowaniu substancji, w łuszczycowym zapaleniu stawów, dochodzi do zmniejszenia liczby komórek T i naczyń krwionośnych w błonie maziowej.

Ze względu na formę podania substancji, biodostępność wynosi 100%.

Nie określono dróg eliminacji infliksymabu. Ponadto nie wykryto substancji w postaci niezmienionej w moczu.