Gefitynib, Gefitinib - Zastosowanie, działanie, opis

Gefitynib przeznaczony jest do terapii dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc (NDRP) rozwijającym się miejscowo lub dającym przerzuty, z aktywującą mutacją EGFR-TK.

Gefitynib stosowany jest doustnie wyłącznie pod ścisłą kontrolą specjalisty doświadczonego w leczeniu przeciwnowotworowym. Możliwe jest również podanie substancji przez gastrostomię oraz sondę nosowo-żołądkową. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od reakcji organizmu na substancję, schorzeń towarzyszących, wieku itp. 

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 250 mg.

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na gefitynib oraz karmienie piersią. 

Leczenie gefitynibem może być prowadzone jedynie pod fachową opieką specjalisty doświadczonego w terapii nowotworowej. 

Przed rozpoczęciem terapii gefitynibem należy dokonać oceny mutacji EGFR, gdyż substancja wykazuje najwyższą skuteczność terapeutyczną w jej obecności.

W sytuacji wystąpienia oraz nasilania się objawów takich jak kaszel, duszność oraz gorączka należy przerwać leczenie gefitynibem i wykonać diagnostykę w kierunku śródmiąższowej choroby płuc. 

Podczas leczenia gefitynibem należy regularnie monitorować czynność wątroby, w szczególności w przypadku osób z zaburzonym funkcjonowaniem tego narządu. W przypadku wystąpienia znacznego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać przyjmowanie gefitynibu. 

Substancje pobudzające aktywność izoenzymu CYP3A4 (np. fenytoina, ryfampicyna, karbamazepina, barbiturany, ziele dziurawca) mogą zwiększać metabolizm gefitynibu prowadzić do zmniejszenia stężenia substancji w osoczu oraz skuteczności terapii. 

Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania gefitynibu oraz substancji zwiększających pH soku żołądkowego, ze względu na zmniejszenie stężenia osoczowego substancji oraz efektu terapeutycznego. 

Podczas terapii gefitynibem pacjenci powinni niezwłocznie zgłosić się do lekarza w przypadku wystąpienia zmian w obrębie oka, nasilonej lub długotrwałej biegunki, nudności, wymiotów oraz jadłowstrętu.

Podczas leczenia gefitynibem nie należy spożywać soku z grejpfrutów. Substancja zwiększa stężenie leku we krwi, nasilając działanie toksyczne. 

Gefitynib wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn. Należy jednak pamiętać o możliwość wystąpienia osłabienia podczas przyjmowania substancji, które może upośledzić wykonywanie powyższych czynności. 

Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może zmniejszać stężenie osoczowe gefitynibu oraz skuteczność terapii. 

Stosowanie gefitynibu podczas ciąży jest przeciwwskazane ze względu na działanie toksyczne na rozwój płodu. 

Leczenie gefitynibem podczas laktacji jest przeciwwskazane - podczas terapii należy przerwać karmienie piersią. 

Podczas terapii gefitynibem pacjentki zobowiązane są do stosowania skutecznych metod antykoncepcji. 

Po przyjęciu zbyt wysokiej dawki gefitynibu dochodzi do przedawkowania, które objawia się wysypką skórną oraz biegunką.

Gefitynib działa jako małocząsteczkowy inhibitor kinazy tyrozynowej receptora dla EGFR (naskórkowy czynnik wzrostu). Substancja hamuje proces wzrostu oraz podziału komórek, zatrzymując rozrost tkanki nowotworowej oraz jej rozprzestrzenianie. 

Po podaniu doustnym gefitynib ulega umiarkowanemu, powolnemu wchłanianiu, osiągając stężenie maksymalne w organizmie po około 3-7 godzinach po podaniu. Pokarm nie ma wpływu na biodostępność (ilość substancji aktywnej w układzie) gefitynibu. 

Gefitynib wiąże się z białkami osocza w 90%. 

Gefitynib ulega metabolizmowi wątrobowemu przez  izoenzymy CYP3A4 i CYP2D6. 

Czas półtrwania gefitynibu u pacjentów onkologicznych wynosi 41 godzin. Substancja wydalana jest głównie z kałem, nieznaczna ilość usuwana jest przez nerki.