Albiglutyd, Albiglutidum - Zastosowanie, działanie, opis

Albiglutyd jest lekiem biologicznym powstałym przez połączenie ludzkiej albuminy z glukagonopodobnym peptydem-1 opornym na działanie dipeptydylopeptydazy. Jest zaliczany do grupy agonistów hormonu jelitowego GLP 1 (peptyd glukagonopodobny). Albiglutyd stosowany jest u dorosłych pacjentów w celu  stabilizacji poziomu glukozy we krwi w przypadku cukrzycy typu II. Może być używany w monoterapii bądź też w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi i insuliną.

Albiglutyd podawany jest we wstrzyknięciach podskórnych w obszarze brzucha, uda i ramienia (górna część). Ważne jest aby nie wstrzykiwać albiglutydu i insuliny w miejsca bezpośrednio przy sobie. Zakres dawek zwykle stosowanych dla osób dorosłych mieści się w granicach 30-50 mg tygodniowo. Lek podaje się niezależnie od posiłków, najlepiej w ustalonym dniu tygodnia. Dawkowanie u osób w podeszłym wieku jest analogiczne jak u pozostałych dorosłych. Dawki w przypadku pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami pracy nerek oraz wątroby nie muszą być modyfikowane. Brak jest danych na temat bezpieczeństwa stosowania albiglutydu u dzieci i młodzieży.

Albiglutydu nie można stosować u osób wykazujących nadwrażliwość  na tę substancję leczniczą, u osób z cukrzycą typu I oraz do leczenia kwasicy ketonowej.

Należy zachować ostrożność podczas terapii albiglutydem u osób przyjmujących leki przeciwcukrzycowe lub insulinę, zwłaszcza leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Terapia łączona może powodować spadki cukru we krwi (hipoglikemię). Czasami konieczne jest  zmniejszenie dotychczas stosowanych dawek leków przeciwcukrzycowych/insuliny, dlatego ważna jest kontrola poziomu glukozy we krwi. Po zakończeniu podawania albiglutydu jego stężenie w organizmie spada powoli, stąd ustalanie dawek pozostałych leków przeciwcukrzycowych musi być prowadzone z dużą ostrożnością.

Terapia albiglutydem u osób które w przeszłości chorowały na zapalenie trzustki musi być prowadzona pod ścisłą kontrolą. Lek może powodować wystąpienie ostrego zapalenia trzustki.

Albiglutyd należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami pracy nerek. Terapia albiglutydem u tych pacjentów może powodować ciężkie reakcje ze strony przewodu pokarmowego (nudności i wymioty) prowadzące do odwodnienia organizmu. Podczas stosowania leku należy wypijać dużą ilość płynów zwłaszcza przy wystąpieniu tych działań niepożądanych.

Albiglutyd podaje się niezależnie od posiłków. Ze względu na ryzyko odwodnienia na wskutek możliwych wymiotów i biegunki zaleca się przyjmowanie zwiększonej ilości płynów podczas terapii lekiem.

Alkohol wpływa na poziom glukozy we krwi. Należy unikać spożywania alkoholu zwłaszcza po wysiłku fizycznym lub na pusty żołądek ponieważ sprzyja to wystąpieniu hipoglikemii.

Albiglutyd nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych. Należy jednak zachować ostrożność przy terapii łączonej albiglutydu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Spadek poziomu cukru wywołany takim połączeniem może powodować zaburzenia koncentracji, podwójne widzenie i omdlenie.

Dziurawiec zwyczajny zmniejsza siłę działania albiglutydu, podobnie jak roślina przęśl chińska (Ephedra sinica). Guma guar pozyskiwana z nasion Cyamopsis tetragonolobus (stosowana jako dodatek do żywności) zwiększa ryzyko hipoglikemii podczas terapii albiglutydem. Podobnie działa olej rybny.

Brak jest danych na temat wpływu albiglutydu na rozwijający się płód ludzki, z tego powodu nie zaleca się stosowania leku przez kobiety ciężarne. Badania z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych wykazały zmniejszoną masę urodzeniową, obniżoną temperaturę ciała i odwodnienie urodzonych myszy. Miało to miejsce po zastosowaniu dawek toksycznych, wielokrotnie przekraczających ekspozycję u ludzi w przeliczeniu na kilogram masy ciała.

Albiglutydu nie należy stosować podczas karmienia piersią ze względu na brak wystarczających danych które opisywałyby działanie leku na dziecko matek leczonych albiglutydem. Najprawdopodobniej lek przenika do mleka, co wynika z białkowej budowy cząsteczki albiglutydu.

Zaleca się odstawienie albiglutydu u kobiet planujących ciążę co najmniej 30 dni przed rozpoczęciem starań o dziecko. Wpływ leku na płodność u ludzi nie został zbadany. Badania z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych wykazały skrócenie cyklów rujowych, zwiększoną śmiertelność zarodków i zmiany w układzie szkieletowym płodów, jednak miało to miejsce po zastosowaniu albiglutydu w dawkach toksycznych.

Albiglutyd podany we wstrzyknięciu podskórnym może powodować reakcje niepożądane w miejscu podania. Jest to najczęściej wysypka, rumień i świąd. Po podaniu leku często występują reakcje ze strony przewodu pokarmowego takie jak biegunka i nudności. Dodatkowo mogą pojawić się zaparcia, niestrawność, wymioty oraz refluks żołądkowo-przełykowy. Jeśli albiglutyd stosuje się w terapii łączonej z innymi lekami przeciwcukrzycowymi może dochodzić do hipoglikemii (spadku poziomu cukru we krwi). Dotyczy to przede wszystkim leków z grupy pochodnych sulfonlomocznika oraz insuliny. Rzadziej hipoglikemia pojawia się podczas terapii łączonej albiglutydu i metforminy bądź pioglitazonu. Częstym działaniem niepożądanym albiglutydu jest pojawiające się podczas terapii lekiem zapalenie płuc. Dodatkowo obserwowano u pacjentów zaburzenia pracy serca, to jest migotanie i trzepotanie przedsionków. Najcięższymi działaniami niepożądanymi albiglutydu są zmniejszenie drożności jelit oraz ostre zapalenie trzustki. 

Duże dawki albiglutydu powodowały reakcje ze strony przewodu pokarmowego (nudności i wymioty) oraz ból głowy.

Albiglutyd to agonista receptora GLP-1. GLP-1 to peptyd glukagonopodobny należący do grupy hormonów jelitowych (glucagon-like peptide-1). GLP-1 reguluje procesy wydzielania insuliny, glukagonu i wpływa przez to na stężenie glukozy we krwi.

Mechanizm działania albiglutydu polega na spowalnianiu opróżniania żołądka (zarówno pokarmów o konsystencji płynnej jak i stałej) oraz zwiększaniu wydzielania insuliny zależnej od poziomu glukozy we krwi poprzez oddziaływanie na komórki beta wysp trzustkowych. Lek zmniejsza stężenie glukozy we krwi na czczo oraz minimalizuje wahania poziomu glukozy we krwi po posiłkach. Albiglutyd hamuje apetyt pacjentów, przyczyniając się do spadku masy ciała. 

Po podaniu we wstrzyknięciu podskórnym albiglutyd wchłania się powoli do krwioobiegu osiągając stężenie maksymalne w surowicy krwi w ciagu 3-5 dni. C _max wynosi średnio 1,74 mikrograma/ml. 

Objętość dystrybucji dla albiglutydu wynosi 11 l. 

Brak jest badań opisujących metaboliczne przemiany albiglutydu. Przypuszcza się że lek jest katabolizowany w obrębie komórek śródbłonka naczyniowego. Reakcje rozkładu polegają na proteolizie cząsteczki leku do peptydów i pojedynczych aminokwasów. 

Okres półtrwania dla albiglutydu wynosi średnio 4-7 dni. Wartość klirensu dla leku to 67 ml/h. Wykazano że znaczny wzrost masy ciała pacjenta (powyżej 20%) zwiększa tempo eliminacji leku.