Walgancyklowir, Valganciclovirum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o walgancyklowirze

Rok wprowadzenia na rynek
2001
Substancje aktywne
walgancyklowir
Działanie walgancyklowiru
przeciwwirusowe
Postacie walgancyklowiru
proszek do sporządzania roztworu, tabletki powlekane
Układy narządowe
układ immunologiczny (odpornościowy)
Specjalności medyczne
Choroby zakaźne i pasożytnicze, Hematologia, Nefrologia, Transplantologia kliniczna
Rys historyczny walgancyklowiru

Walgancyklowir został dopuszczony do użytku medycznego w Stanach Zjednoczonych przez Food and Drug Administration (FDA) dnia 29 marca 2001 roku. Podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie substancji czynnej na rynek farmaceutyczny była firma HOFFMANN LA ROCHE.

Wzór sumaryczny walgancyklowiru

C14H22N6O5

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające walgancyklowir

Wskazania do stosowania walgancyklowiru

Walgancyklowir jest stosowany między innymi w leczeniu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki. Substancja czynna wskazana jest u chorych z nabytym zespołem niedoboru odporności. Walgancyklowir stosuje się również w zapobieganiu chorobie CMV. W tym wypadku substancję podaje się chorym, którzy nie byli zakażeni wirusem cytomegalii, ale otrzymali w wyniku przeszczepu narząd miąższowy dawcy, który był zakażony CMV.

Dawkowanie walgancyklowiru

Walgancyklowir stosuje doustnie, najlepiej w czasie posiłku.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej (leczenie początkowe i podtrzymujące cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki, zapobieganie chorobie CMV po przeszczepieniu narządu miąższowego), masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek).

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: od 900 mg do 1800 mg.

Przeciwskazania do stosowania walgancyklowiru

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na walgancyklowir oraz gancyklowir.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania walgancyklowiru

Substancja czynna nie powinna być podawana chorym po hemodializie.

Przed rozpoczęciem leczenia walgancyklowirem należy poinformować pacjenta, że substancja czynna może wykazywać działanie rakotwórcze.

Walgancyklowir należy stosować ostrożnie u chorych z niedoborem krwinek oraz poddawanych radioterapii.

Zaleca się, aby ścisłe dawkowanie substancji czynnej, było bezwzględnie przestrzegane.

Dawkowanie substancji czynnej należy zmodyfikować u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (w zależności od klirensu kreatyniny).

Ze względu na to, że w wyniku leczenia walgancyklowirem mogą wystąpić u pacjenta działania niepożądane takie jak: leukopenia, niedokrwistość, trombocytopenia, neutropenia, pancytopenia, zahamowanie czynności szpiku i niedokrwistość aplastyczna, przed rozpoczęciem terapii i w jej trakcie należy ściśle monitorować wyniki laboratoryjne krwi.

Przeciwwskazania walgancyklowiru do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Walgancyklowir jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na acyklowir i walacyklowir. Leków nie można łączyć, ponieważ może dojść do rozwoju nadwrażliwości krzyżowej.

Interakcje walgancyklowiru z innymi substancjami czynnymi

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Abakawir (Abacavir) nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Jednoczesne stosowanie substancji czynnych może znacznie osłabić działania talimogenu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Talimogen laherparepwek (Talimogene laherparepvec) inne leki przeciwnowotworowe
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bendamustyna (Bendamustine) cytostatyki alkilujące
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dinutuksymab beta (Dinutuximab beta) przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne
Jednoczesne stosowanie substancji może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Entekawir (Entecavir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrytumomab (Ibritumomab) radiofarmaceutyki
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Iksazomib (Ixazomib) inne leki przeciwnowotworowe
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Inotuzumab ozogamycyny (Inotuzumab ozogamicin) przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Irynotekan (Irinotecan) inne leki przeciwnowotworowe
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klofarabina (Clofarabine) antymetabolity, analogi puryn
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ruksolitynib (Ruxolitinib) inhibitory kinazy białkowej
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tofacytynib (Tofacitinib) selektywne leki immunosupresyjne
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Topotekan (Topotecan) inne leki przeciwnowotworowe
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Trastuzumab (Trastuzumab) przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować wystąpienie działań niepożądanych w obrębie nerek.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrutynib (Ibrutinib) inhibitory kinazy białkowej
Substancje czynne stosowane razem mogą powodować wystąpienie działań niepożądanych i toksycznych tychże leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Zydowudyna (Azydotymidyna, AZT) (Zidovudine) nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z dapsonem.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dapson (Dapsone) inne leki przeciwbakteryjne
Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z flucytozyną.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Flucytozyna (Flucysotine) inne substancje przeciwgrzybicze
Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z winkrystyną.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Winkrystyna (Vincristine) alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi
Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z winblastyną.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Winblastyna (Vinblastine) alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi
Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z amfoterycyną B.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amfoterycyna B (Amphotericin b) antybiotyki przeciwgrzybicze

Wpływ walgancyklowiru na prowadzenie pojazdów

Brak badań dotyczących wpływu walgancyklowiru na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jednakże substancja czynna może powodować działania niepożądane takie jak zawroty głowy, stan splątania, drgawki, nadmierne uspokojenie. Zaleca się wówczas zachowanie szczególnej ostrożności, jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy.

Wpływ walgancyklowiru na ciążę

Walgancyklowir wykazuje szkodliwe działanie na płód. W badaniach na zwierzętach wykazano, że substancja czynna może działać teratogennie i powodować wady wrodzone. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu substancji czynnej na ciążę u kobiet. Stosowanie walgancyklowiru w ciąży jest niewskazane.

Wpływ walgancyklowiru na laktację

Nie wiadomo czy walgancyklowir jest obecny w mleku kobiecym. Nie zaleca się jego stosowania w okresie laktacji.

Wpływ walgancyklowiru na płodność

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania walgancyklowiru. Dane związane z badaniami na zwierzętach dotyczące metabolitu walgancyklowiru – czyli gancyklowiru – wykazały zaburzenia płodności. Stwierdzono, że związek zaburza płodność u mężczyzn i kobiet.

Skutki uboczne

biegunka
niedokrwistość
neutropenia
duszność
zmniejszenie masy ciała
trudności z połykaniem
ból ucha
osłabienie czucia
zaburzenia myślenia
gorączka
jadłowstręt
ból brzucha
wzrost stężenia aminotransferazy asparaginowej
pancytopenia
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
zmęczenie
złe samopoczucie
zawroty głowy
dreszcze
kandydoza (jama ustna)
zmniejszenie łaknienia
neuropatia obwodowa
posocznica
osłabienie
zakażenie dróg moczowych
wzrost poziomu fosfatazy alkalicznej
ból
zapalenie tkanki łącznej
nocne poty
zmętnienie ciała szklistego
ból w nadbrzuszu
obrzęk plamki żółtej
odklejenie siatkówki
ból oka
leukopenia
kaszel
niepokój
niestrawność
nudności
zaparcia
parestezje
drgawki
depresja
ból w klatce piersiowej
splątanie
świąd
trombocytopenia
wymioty
wzdęcia
zaburzenia czynności wątroby
zaburzenia smaku
ból głowy
bezsenność
omamy
sucha skóra
Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej
głuchota
rozdęcie brzucha
bezpłodność
krwiomocz
łysienie
niewydolność szpiku kostnego
niedociśnienie tętnicze
niewydolność nerek
owrzodzenie jamy ustnej
pobudzenie
pokrzywka
reakcje anafilaktyczne
zaburzenia psychotyczne
arytmia
zaburzenia widzenia
zapalenie spojówek
zapalenie trzustki
niedokrwistość aplastyczna

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania walgancyklowiru

W badaniach klinicznych stwierdzono, że w zależności od przyjętej dawki walgancyklowiru, substancja czynna może wpływać toksycznie na układ krwiotwórczy, pokarmowy, nerwowy, wątrobę oraz nerki. Wśród objawów przedawkowania substancji czynnej można wyróżnić:

  • zaburzenia czynności wątroby i zapalenie wątroby;
  • podwyższenie stężenia kreatyniny, krwiomocz i ostrą niewydolność nerek;
  • biegunki, ból brzucha i wymioty;
  • drgawki;
  • zahamowanie czynności szpiku, aplazję szpiku, leukopenię, granulocytopenię, pancytopenię i neutropenię.

Mechanizm działania walgancyklowiru

Walgancyklowir podany doustnie jest metabolizowany do gancyklowiru. Dochodzi do tego w wyniku działania wątrobowych i jelitowych esteraz. Gancyklowir na początku jest fosforylowany do postaci monofosforanowej w komórkach, które uległy zakażeniu wirusowemu. Za proces odpowiada wirusowa kinaza białkowa. W kolejnych etapach wytwarzana jest postać trifosforanowa.

Mechanizm działania gancyklowiru polega na hamowaniu syntezy wirusowego DNA przez trójfosforan gancyklowiru. Trójfosforan gancyklowiru jest następnie włączany do nici DNA. Powoduje to zahamowanie syntezy DNA.

W badaniach stwierdzono, że walgancyklowir wykazuje działanie na wirusa cytomegalii, ospy wietrznej, półpaśca, wirusa zapalenia wątroby typu B, opryszczki pospolitej, ludzkiego wirusa opryszczki oraz wirus Epsteina–Barr.

Wchłanianie walgancyklowiru

Walgancyklowir jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. W znacznym stopniu jest metabolizowany do gancyklowiru. Biodostępność gancyklowiru, który powstał z walgancyklowiru wynosi około 60%. Wyższe stężenie substancja czynna osiąga we krwi po posiłku niż na czczo.

Dystrybucja walgancyklowiru

Ze względu na szybą przemianę walgancyklowiru w gancyklowir, badania farmakokinetyczne prowadzone były na tej drugiej substancji czynnej. Gancyklowir wiążę się w od 1% do 2% z białkami osocza.

Metabolizm walgancyklowiru

Walgancyklowir jest szybko metabolizowany do gancyklowiru. W badaniach nie wykryto innych metabolitów.

Wydalanie walgancyklowiru

Główną drogą eliminacji metabolitu walgancyklowiru – czyli gancyklowiru – są nerki. Okres półtrwania gancyklowiru wynosi około od 4 do 5 godzin. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek okres półtrwania może ulegać wydłużeniu.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

logo Telemedi

Usługę zdalnej konsultacji z lekarzem świadczy Telemedi.
Regulamin świadczenia usługi dostępny jest tutaj.