Walgancyklowir, Valganciclovirum - Zastosowanie, działanie, opis

Walgancyklowir jest stosowany między innymi w leczeniu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki. Substancja czynna wskazana jest u chorych z nabytym zespołem niedoboru odporności. Walgancyklowir stosuje się również w zapobieganiu chorobie CMV. W tym wypadku substancję podaje się chorym, którzy nie byli zakażeni wirusem cytomegalii, ale otrzymali w wyniku przeszczepu narząd miąższowy dawcy, który był zakażony CMV.

Walgancyklowir stosuje doustnie, najlepiej w czasie posiłku.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej (leczenie początkowe i podtrzymujące cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki, zapobieganie chorobie CMV po przeszczepieniu narządu miąższowego), masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek).

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: od 900 mg do 1800 mg.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na walgancyklowir oraz gancyklowir.

Substancja czynna nie powinna być podawana chorym po hemodializie.

Przed rozpoczęciem leczenia walgancyklowirem należy poinformować pacjenta, że substancja czynna może wykazywać działanie rakotwórcze.

Walgancyklowir należy stosować ostrożnie u chorych z niedoborem krwinek oraz poddawanych radioterapii.

Zaleca się, aby ścisłe dawkowanie substancji czynnej, było bezwzględnie przestrzegane.

Dawkowanie substancji czynnej należy zmodyfikować u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (w zależności od klirensu kreatyniny).

Ze względu na to, że w wyniku leczenia walgancyklowirem mogą wystąpić u pacjenta działania niepożądane takie jak: leukopenia, niedokrwistość, trombocytopenia, neutropenia, pancytopenia, zahamowanie czynności szpiku i niedokrwistość aplastyczna, przed rozpoczęciem terapii i w jej trakcie należy ściśle monitorować wyniki laboratoryjne krwi.

Walgancyklowir jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na acyklowir i walacyklowir. Leków nie można łączyć, ponieważ może dojść do rozwoju nadwrażliwości krzyżowej.

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Abakawir (Abacavir)	nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

Jednoczesne stosowanie substancji czynnych może znacznie osłabić działania talimogenu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Talimogen laherparepwek (Talimogene laherparepvec)	inne leki przeciwnowotworowe

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Klozapina (Clozapine)	neuroleptyki atypowe

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Bendamustyna (Bendamustine)	cytostatyki alkilujące

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dinutuksymab beta (Dinutuximab beta)	przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne

Jednoczesne stosowanie substancji może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych leków.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Entekawir (Entecavir)	inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrytumomab (Ibritumomab)	radiofarmaceutyki

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Iksazomib (Ixazomib)	inne leki przeciwnowotworowe

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Inotuzumab ozogamycyny (Inotuzumab ozogamicin)	przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Irynotekan (Irinotecan)	inne leki przeciwnowotworowe

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Klofarabina (Clofarabine)	antymetabolity, analogi puryn

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ruksolitynib (Ruxolitinib)	inhibitory kinazy białkowej

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Tofacytynib (Tofacitinib)	selektywne leki immunosupresyjne

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Topotekan (Topotecan)	inne leki przeciwnowotworowe

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych, czerwonych i płytek krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Trastuzumab (Trastuzumab)	przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować wystąpienie działań niepożądanych w obrębie nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrutynib (Ibrutinib)	inhibitory kinazy białkowej

Substancje czynne stosowane razem mogą powodować wystąpienie działań niepożądanych i toksycznych tychże leków.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Zydowudyna (Azydotymidyna, AZT) (Zidovudine)	nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z dapsonem.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dapson (Dapsone)	inne leki przeciwbakteryjne

Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z flucytozyną.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Flucytozyna (Flucysotine)	inne substancje przeciwgrzybicze

Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z winkrystyną.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Winkrystyna (Vincristine)	alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi

Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z winblastyną.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Winblastyna (Vinblastine)	alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi

Działanie toksyczne może się nasilić, jeśli walgancyklowir jest podawany z amfoterycyną B.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Amfoterycyna B (Amphotericin b)	antybiotyki przeciwgrzybicze

Brak badań dotyczących wpływu walgancyklowiru na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jednakże substancja czynna może powodować działania niepożądane takie jak zawroty głowy, stan splątania, drgawki, nadmierne uspokojenie. Zaleca się wówczas zachowanie szczególnej ostrożności, jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy.

Walgancyklowir wykazuje szkodliwe działanie na płód. W badaniach na zwierzętach wykazano, że substancja czynna może działać teratogennie i powodować wady wrodzone. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu substancji czynnej na ciążę u kobiet. Stosowanie walgancyklowiru w ciąży jest niewskazane.

Nie wiadomo czy walgancyklowir jest obecny w mleku kobiecym. Nie zaleca się jego stosowania w okresie laktacji.

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania walgancyklowiru. Dane związane z badaniami na zwierzętach dotyczące metabolitu walgancyklowiru – czyli gancyklowiru – wykazały zaburzenia płodności. Stwierdzono, że związek zaburza płodność u mężczyzn i kobiet.

W badaniach klinicznych stwierdzono, że w zależności od przyjętej dawki walgancyklowiru, substancja czynna może wpływać toksycznie na układ krwiotwórczy, pokarmowy, nerwowy, wątrobę oraz nerki. Wśród objawów przedawkowania substancji czynnej można wyróżnić:

• zaburzenia czynności wątroby i zapalenie wątroby;
• podwyższenie stężenia kreatyniny, krwiomocz i ostrą niewydolność nerek;
• biegunki, ból brzucha i wymioty;
• drgawki;
• zahamowanie czynności szpiku, aplazję szpiku, leukopenię, granulocytopenię, pancytopenię i neutropenię.

Walgancyklowir podany doustnie jest metabolizowany do gancyklowiru. Dochodzi do tego w wyniku działania wątrobowych i jelitowych esteraz. Gancyklowir na początku jest fosforylowany do postaci monofosforanowej w komórkach, które uległy zakażeniu wirusowemu. Za proces odpowiada wirusowa kinaza białkowa. W kolejnych etapach wytwarzana jest postać trifosforanowa.

Mechanizm działania gancyklowiru polega na hamowaniu syntezy wirusowego DNA przez trójfosforan gancyklowiru. Trójfosforan gancyklowiru jest następnie włączany do nici DNA. Powoduje to zahamowanie syntezy DNA.

W badaniach stwierdzono, że walgancyklowir wykazuje działanie na wirusa cytomegalii, ospy wietrznej, półpaśca, wirusa zapalenia wątroby typu B, opryszczki pospolitej, ludzkiego wirusa opryszczki oraz wirus Epsteina–Barr.

Walgancyklowir jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. W znacznym stopniu jest metabolizowany do gancyklowiru. Biodostępność gancyklowiru, który powstał z walgancyklowiru wynosi około 60%. Wyższe stężenie substancja czynna osiąga we krwi po posiłku niż na czczo.

Ze względu na szybą przemianę walgancyklowiru w gancyklowir, badania farmakokinetyczne prowadzone były na tej drugiej substancji czynnej. Gancyklowir wiążę się w od 1% do 2% z białkami osocza.

Walgancyklowir jest szybko metabolizowany do gancyklowiru. W badaniach nie wykryto innych metabolitów.

Główną drogą eliminacji metabolitu walgancyklowiru – czyli gancyklowiru – są nerki. Okres półtrwania gancyklowiru wynosi około od 4 do 5 godzin. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek okres półtrwania może ulegać wydłużeniu.