Tlen, Oxygenium - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o tlenie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1911
- Substancje aktywne
-
tlen
- Działanie tlenu
-
poprawia utlenowanie krwi
- Postacie tlenu
-
gaz do inhalacji
- Układy narządowe
-
układ oddechowy
- Specjalności medyczne
-
Anestezjologia i intensywna terapia, Choroby płuc, Medycyna ratunkowa, Pulmonologia
- Rys historyczny tlenu
-
Tlen jako pierwiastek został odkryty w XVIII wieku, a na rynek został wprowadzony w 1911 roku przez podmiot odpowiedzialny AIR LIQUIDE CANADA INC.
- Wzór sumaryczny tlenu
-
O2
Spis treści
- Wskazania do stosowania tlenu
- Dawkowanie tlenu
- Przeciwskazania do stosowania tlenu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenu
- Interakcje tlenu z innymi substancjami czynnymi
- Wpływ tlenu na prowadzenie pojazdów
- Wpływ tlenu na ciążę
- Wpływ tlenu na laktację
- Inne możliwe skutki uboczne
- Objawy przedawkowania tlenu
- Mechanizm działania tlenu
Wskazania do stosowania tlenu
Leczenie tlenem wskazane jest we wszelkich stanach niedotlenienia, w szczególności w przypadku pacjentów o zmniejszonej prężności tlenu we krwi, podczas wentylacji powietrzem atmosferycznym.
Dawkowanie tlenu
Tlen podawany jest w formie wziewnej w stężeniu 21% do 100% pod fachową opieką medyczną.
Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od stanu klinicznego pacjenta, poziomu natlenowania hemoglobiny, zaleceń lekarza itp.
Przeciwskazania do stosowania tlenu
Przeciwwskazaniem do stosowania tlenoterapii jest prężność dwutlenku węgla we krwi tętniczej na poziomie 9,3 kPa oraz pacjenci niewydolni oddechową, którzy oddychają spontanicznie.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenu
Podczas terapii tlenem należy pamiętać o jak najkrótszym czasie stosowania wysokiego stężenia substancji niezbędnego do osiągniecia pożądanego wyniku.
Pacjenci przyjmujący tlen wymagają stałego monitoringu ciśnienia tlenu we krwi tętniczej, saturacji tlenem hemoglobiny oraz stężenia tlenu w wydychanym powietrzu.
Podczas tlenoterapii noworodków oraz niemowląt należy zachować szczególną ostrożność oraz stosować najniższe skuteczne stężenie tlenu.
Podawanie tlenu musi oddawać się w sposób nieprzerwany w celu uniknięcia wzrostu prężności dwutlenku węgla.
Interakcje tlenu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Bleomycyna (Bleomycin) | antybiotyki cytostatyczne |
Wpływ tlenu na prowadzenie pojazdów
Leczenie tlenem może wywoływać działania niepożądane wywierające znaczny wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn. Nie należy wykonywać powyższych czynności po tlenoterapii.
Wpływ tlenu na ciążę
Leczenie tlenem nie wywiera wpływu na przebieg ciąży, jednakże można je stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.
Wpływ tlenu na laktację
Brak przeciwwskazań do stosowania tlenu w czasie karmienia piersią. Należy jednak zachować ostrożność i stosować wyłącznie w stanie niezbędnej konieczności.
Inne możliwe skutki uboczne
Podanie wziewne: zmniejszone pole widzenia, przeczulica, zaburzenia psychiczne, zmniejszenie pojemności życiowej płuc, nudności, wymioty, brak apetytu, zapalenie oskrzeli, bóle stawowe, ból zamostkowy, niedodma pęcherzyków płucnych, zatrucie tlenem, narkoza dwutlenkowa z utratą przytomności, hipoksja następcza, zwłóknienie zasoczewkowe (u noworodków).
Objawy przedawkowania tlenu
Przedawkowanie tlenu prowadzi do działań niepożądanych ze strony układu oddechowego oraz centralnego układu nerwowego, hemolizy erytrocytów, zmniejszenia rzutu systemowego.
Mechanizm działania tlenu
Tlenoterapia ma na celu przywrócenie właściwego ciśnienia tkankowego tlenu oraz redukcję kwasicy metabolicznej. Tlen jest pierwiastkiem niezbędnym do funkcjonowania oraz przetrwana organizmu. Cząsteczki tlenu działają na chemoreceptory zlokalizowane w zatoce szyjnej regulując częstotliwość wentylacji. Podawanie tlenu ułatwia wymianę gazową oraz zwiększa ilość gazu dostarczanego do tkanek i narządów. Tlen pełni również kluczową rolę w łańcuchu oddechowym produkującym energię w formie cząsteczek ATP niezbędnych do życia.