Sulodeksyd, Sulodexidum - Zastosowanie, działanie, opis

Sulodeksyd wykazuje silne właściwości przeciwzakrzepowe w obrębie naczyń tętniczych i żylnych. Sulodeksyd jest stosowany między innymi w leczeniu objawowej pierwotnej i wtórnej przewlekłej niewydolności żylnej oraz owrzodzeń żylnych podudzi jako uzupełnienie terapii miejscowej. Substancję stosuje się również w leczeniu objawowym przewlekłej obturacyjnej choroby tętnic kończyn dolnych o umiarkowanym nasileniu (II stopień klasyfikacji Fontaine´a). Sulodeksyd wskazany jest także do stosowania w przedłużonej wtórnej profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo–zatorowej u pacjentów, którzy zakończyli standardowe leczenie przeciwzakrzepowe (3–12 miesięcy) z powodu zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Substancję otrzymują również pacjenci z nieproliferacyjną łagodną do umiarkowanej retinopatią cukrzycową, w celu leczenia twardych wysięków.

Sulodeksyd stosuje się doustnie (między posiłkami) oraz domięśniowo lub dożylnie.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej.

Podanie doustne:

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 500 LSU – 1000 LSU

Podanie domięśniowe, dożylne:

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 600 LSU

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na sulodeksyd, heparynę lub leki heparynopodobne, a także skaza krwotoczna i choroby przebiegające z krwawieniami.

W związku z niewielką toksycznością substancji, należy zachować w czasie jej stosowania szczególne środki ostrożności.

U pacjentów przyjmujących inne leki przeciwzakrzepowe, konieczna jest regularna kontrolna parametrów krzepnięcia krwi.

Sulodeksydu nie należy łączyć z heparyną lub doustnymi antykoagulantami.

Jednoczesne stosowanie substancji zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrutynib (Ibrutinib)	inhibitory kinazy białkowej

Jednoczesne stosowanie substancji może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrytumomab (Ibritumomab)	radiofarmaceutyki

Jednoczesne stosowanie substancji zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kabozantynib (Cabozantinib)	inhibitory kinazy białkowej

Jednoczesne stosowanie substancji zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kaplacyzumab (Caplacizumab)	leki przeciwzakrzepowe - INNE

Jednoczesne stosowanie substancji może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ruksolitynib (Ruxolitinib)	inhibitory kinazy białkowej

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie spowoduje nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Apiksaban (Apixaban)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa

Jednoczesne stosowanie substancji może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Typranawir (Tipranavir)	inhibitory proteazy HIV

Obie substancje zmniejszają krzepliwość krwi, a więc po ich jednoczesnym zastosowaniu istotnie wzrośnie ryzyko krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Acenokumarol (Acenocoumarol)	leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie spowoduje nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Abcyksymab (Abciximab)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie spowoduje nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Heparyna (Heparin)	leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie spowoduje nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kangrelor (Cangrelor)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Stosowanie obu substancji równocześnie może nasilać przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu, zwiększając ryzyko wystąpienia krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Temsyrolimus (Temsirolimus)	inne leki przeciwnowotworowe

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie może powodować nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Tikagrelor (Ticagrelor)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie może powodować nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Tiklopidyna (Ticlopidine)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Łączne stosowanie substancji może powodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego warfaryny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Warfaryna (Warfarin)	leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K

Piperacylina może nasilać przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Piperacylina (Piperacillin)	penicyliny o szerokim spektrum działania

Połączenie tych substancji może spowodować zwiększone ryzyko krwawień i powstawania siniaków.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Diklofenak (Diclofenac)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Połączenie tych substancji może spowodować zwiększone ryzyko krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibuprofen (Ibuprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Połączenie tych substancji może spowodować zwiększone ryzyko krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Indometacyna (Indomethacin)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Połączenie tych substancji może spowodować zwiększone ryzyko krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ketoprofen (Ketoprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, a więc zażyte jednocześnie sprawią, że działanie to będzie silniejsze.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Aceklofenak może nasilić przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Aceklofenak (Aceclofenac)	NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1

Acemetacyna może nasilać przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Acemetacyna (Acemetacin)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Celekoksyb może nasilać przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Celekoksyb (Celecoxibum)	NLPZ hamujące wybiórczo COX-2 - koksyby

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego łączne ich stosowanie może powodować nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dabigatran (Dabigatran)	leki przeciwzakrzepowe-inhibitory trombiny

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego łączne ich stosowanie może powodować nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dalteparyna (Dalteparin)	leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne

Substancje te zmniejszają krzepliwość krwi i ich jednoczesne stosowanie prowadzi do nasilenia tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Klopidogrel (Clopidogrel)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Kwas mefenamowy może nasilać przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas mefenamowy (Mefenamic acid)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Jednoczesne stosowanie substancji może prowadzić do nasilenia przeciwzakrzepowego działania sulodeksydu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Piracetam (Piracetam)	substancje psychostymulujące i nootropowe

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego łączne ich stosowanie może powodować nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Rywaroksaban (Rivaroxaban)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa

Obie substancje wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dlatego ich łączne stosowanie spowoduje nasilenie tego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Worapaksar (Vorapaksar)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Sulodeksyd nie powoduje objawów wpływających na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

Sulodeksyd nie powinien być łączony z preparatami roślinnymi zawierającymi miłorząb japoński, korzeń imbiru, czosnek, ponieważ surowce te wykazują działanie przeciwzakrzepowe. Żeń–szeń również może nasilać przeciwzakrzepowe działanie sulodeksydu.

Ze względu na niewystarczające dane kliniczne (mniej niż 300 udokumentowanych przypadków) dotyczące stosowania sulodeksydu u kobiet w ciąży, nie zaleca się stosowania substancji w tym okresie.

Brak danych klinicznych i badań na zwierzętach dotyczących przenikania sulodeksydu i jego metabolitów do mleka. Wyniki dotyczące innych glikozaminoglikanów wskazują, że są one wydzielane do mleka zwierząt. Nie zaleca się stosowania sulodeksydu w okresie laktacji ze względów bezpieczeństwa.

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania sulodeksydu. Dane związane z badaniami na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Podanie domięśniowe, dożylne: ból w miejscu podania, krwiak w miejscu podania.

W wyniku przedawkowania sulodeksydu może wystąpić krwawienie.

Mechanizm działania substancji związany jest z zależnym od dawki hamowaniem wybranych czynników krzepnięcia krwi (przede wszystkim aktywowanego czynnika X – Xa). Sulodeksyd wykazuje mniejszy wpływ na trombinę IIa. Działanie przeciwzakrzepowe wzmacniane jest przez hamowanie adhezji płytek krwi, a także pobudzenie układu fibrynolitycznego. Substancja poprzez zmniejszenie stężenia fibrynogenu, normalizuje parametry lepkości krwi. Z kolei poprzez aktywację lipazy lipoproteinowej, normalizuje stężenie lipidów.

Sulodeksyd wchłania się w całym przewodzie pokarmowym. Pierwszy szczyt stężenia substancji we krwi osiągany jest po 2 godzinach, a drugi między 4, a 6 godziną od podania. Wysycenie organizmu lekiem następuje po około 4–5 dniach terapii.

Początkowo substancja gromadzona jest w komórkach jelitowych, a następnie uwalniania do krążenia ogólnoustrojowego. Stężenie sulodeksydu zwiększa się w miarę upływu czasu w mózgu, nerkach, sercu, płucach, jądrach oraz surowicy.

Sulodeksyd jest metabolizowany przede wszystkim w wątrobie.

Wydalanie sulodeksydu odbywa się głównie z moczem (około 55% podanej dawki), a w drugiej kolejności z kałem (około 23% podanej dawki).