Inflanor Max, 400 mg, tabletki powlekane, 20 szt.

Opis

Inflanor Max to lek stosowany do objawowego, krótkotrwałego leczenia bólu. Działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo. 

Skład

Substancją czynną leku jest ibuprofen (Ibuprofenum).

Każda tabletka powlekana Inflanor Max, 400 mg, zawiera 400 mg ibuprofenu.

Substancje pomocnicze: Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, hypromeloza 2910/5, kwas stearynowy, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka: hypromeloza 2910/5, makrogol 300, talk, tytanu dwutlenek (E 171).

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z opisem w ulotce dla pacjenta lub według wskazań lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek jest przeznaczony wyłącznie do stosowania doustnego, u pacjentów dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat. 

Lek przeznaczony jest do krótkotrwałego stosowania. 

Tabletkę należy połknąć, popijając szklanką wody. Nie rozgniatać, żuć ani ssać tabletki, aby uniknąć podrażnienia żołądka lub gardła. Jeśli pacjent ma wrażliwy żołądek, zaleca się przyjmowanie tego leku z jedzeniem.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 1 tabletkę co cztery godziny. Nie stosować więcej niż 3 tabletki w ciągu doby.

Działanie

Ibuprofen należy do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo i przeciwgorączkowo. Wykazuje także zdolność odwracalnego zahamowania agregacji płytek krwi.

Wskazania

Inflanor Max jest wskazany do krótkotrwałego objawowego leczenia łagodnego do umiarkowanego bólu, migreny, pierwotnego bolesnego miesiączkowania i (lub) gorączki u dorosłych i młodzieży.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku, jeśli pacjent: ma nadwrażliwość na ibuprofen lub którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego; kiedykolwiek miał reakcje nadwrażliwości w wywiadzie (np. skurcz oskrzeli, astma, nieżyt błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka) związane ze stosowaniem kwasu acetylosalicylowego (ASA) lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ); ma zaburzenia krzepnięcia krwi i stany obejmujące zwiększoną skłonność do krwawień; ma czynne wrzody trawienne lub nawracające owrzodzenie lub krwawienie z przewodu pokarmowego w wywiadzie (dwa lub więcej ewidentne epizody rozpoznanego owrzodzenia lub krwawienia); ma krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforację w wywiadzie związaną z uprzednim stosowaniem NLPZ; ma krwawienie mózgowo-naczyniowe lub inne czynne krwawienie; ma zaburzenia hemopoezy; ma ciężką niewydolność wątroby lub ciężką niewydolność nerek (przesączanie kłębuszkowe poniżej 30 ml/min).

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane są bardziej prawdopodobne po stosowaniu dużych dawek i długotrwałym leczeniu.

Przerwać przyjmowanie leku Inflanor Max i natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych: Obrzęk naczynioruchowy (może dotyczyć do 1 na 10 000 osób) z takimi objawami jak: obrzęk twarzy, języka lub gardła, trudność w przełykaniu, wysypka i trudność w oddychaniu.; Czarne, smoliste stolce lub wymiociny z domieszką krwi (mogą dotyczyć do 1 na 10 osób); Ciężkie zmiany skóry i błon śluzowych, takie jak nekroliza naskórka i (lub) rumień wielopostaciowy (bardzo rzadko występujące działanie niepożądane). Dodatkowo mogą wystąpić ciężkie reakcje skórne znane jako zespół DRESS. Do objawów zespołu DRESS należą: wysypka skórna, gorączka, obrzęk węzłów chłonnych oraz zwiększenie liczby eozynofilów (rodzaj białych krwinek). Częstość nieznana (częstość nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych); Czerwona łuskowata wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami, umiejscowiona przeważnie w fałdach skórnych, na tułowiu i kończynach górnych, z gorączką występująca na początku leczenia (ostra uogólniona osutka krostkowa). Częstość występowania nieznana (częstość nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych); Niewyraźne widzenie lub inne problemy z oczami, takie jak wrażliwość na światło, utrata wzroku (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób).

Inne działania niepożądane występujące:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób): zgaga, bóle brzucha, niestrawność; zaburzenia przewodu pokarmowego, takie jak biegunka, złe samopoczucie, wymioty, wiatry, zaparcia.

Często (może dotyczyć do 1 na 10 pacjentów): wrzód przewodu pokarmowego z perforacją lub bez perforacji; zapalenie jelita i zaostrzenie zapalenia jelita grubego (zapalenie okrężnicy) i przewodu pokarmowego (choroba Leśniowskiego-Crohna) oraz powikłania uchyłków jelita grubego (perforacja lub przetoka); mikroskopijne krwawienia z jelita, które mogą powodować niedokrwistość; Owrzodzenia i stany zapalne jamy ustnej; ból głowy, senność, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zmęczenie, pobudzenie, bezsenność i drażliwość.

Niezbyt często (może dotyczyć do 1 na 100 pacjentów): zapalenie błony śluzowej żołądka; choroby dotyczące nerek, w tym rozwój obrzęku, zapalenie nerek i niewydolność nerek; katar, astma; wysypka, zwiększona wrażliwość skóry na słońce; reakcja nadwrażliwości, taka jak pokrzywka, świąd.

Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów): depresja, stany splątania, omamy; zespół tocznia rumieniowatego; zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i innych enzymów wątrobowych, zmniejszenie wartości hemoglobiny i hematokrytu, zahamowanie agregacji płytek krwi i wydłużenie czasu krwawienia, zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy i zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy.

Bardzo rzadko (może dotyczyć do 1 na 10 000 pacjentów): nieprzyjemne uczucie bicia serca, niewydolność serca lub zawał serca lub wysokie ciśnienie krwi; zaburzenia powstawania krwinek (z objawami takimi jak: gorączka, ból gardła, powierzchniowe owrzodzenia jamy ustnej, objawy grypopodobne, silne zmęczenie, krwawienia z nosa i skóry); dzwonienie lub brzęczenie w uszach; zapalenie przełyku lub trzustki; zwężenie jelita; uszkodzenie wątroby powodujące żółtawe przebarwienie skóry lub białkówek oczu oraz zatrzymanie płynów w organizmie; zapalenie błony mózgowej (bez zakażenia bakteryjnego); uszkodzenie tkanki nerek; łysienie; reakcje psychotyczne; zapalenie naczyń krwionośnych; ibuprofen może maskować objawy zakażenia, nasilenie zakażenia lub powikłania zakażenia. Jeśli pacjent zażywa ten lek w czasie zakażenia, a objawy zakażenia utrzymują się lub nasilają, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Częstość nieznana (częstość nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych): mrowienie rąk i stóp; niepokój; osłabiony słuch; ogólne złe samopoczucie; zapalenie nerwu wzrokowego, które może powodować zaburzenia widzenia; mała liczba neutrofilii (rodzaj białych krwinek).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku należy poinformować lekarza, jeśli pacjent: ma zaburzenia czynności nerek lub wątroby; ma astmę; ma katar sienny, polipy nosa lub przewlekłe, obturacyjne choroby układu oddechowego, ze względu na zwiększone ryzyko reakcji alergicznych; przyjmuje również leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia; ma choroby serca, takie jak niewydolność serca, dusznica bolesna (ból w klatce piersiowej), pacjent miał atak serca, operację pomostowania, występuje u pacjenta choroba tętnic obwodowych (słabe krążenie krwi w rękach, nogach lub stopach z powodu zwężenia lub zablokowania tętnic) lub jeśli pacjent przeszedł jakikolwiek udar (w tym mini udar lub przemijający atak niedokrwienny); ma nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, występuje u niego zwiększone stężenie cholesterolu, w rodzinie pacjenta występowała choroba serca lub udar, lub jeśli pacjent pali tytoń; ma toczeń rumieniowaty układowy (zaburzenie układu odpornościowego) lub mieszana choroba tkanki łącznej (ryzyko aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych); ma chorobę wrzodową przewodu pokarmowego, taką jak choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego; ma problem z prawidłowym mechanizmem krzepnięcia krwi; był ostatnio poddany rozległemu zabiegowi chirurgicznemu; jest w ciąży, karmi piersią; ma zakażenie.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje: leki o działaniu przeciwzakrzepowym (takie jak rozrzedzające krew/zapobiegające powstawaniu zakrzepów, takie jak kwas acetylosalicylowy, warfaryna, tyklopidyna); leki obniżające ciśnienie krwi (inhibitory ACE, takie jak kaptopryl, leki beta-adrenolityczne, takie jak leki zawierające atenolol, leki będące antagonistami receptora angiotensyny II, takie jak losartan); inne leki z grupy NLPZ lub kwas acetylosalicylowy, ponieważ leki te mogą zwiększać ryzyko wystąpienia wrzodów trawiennych lub krwawienia z przewodu pokarmowego; metotreksat (stosowany w leczeniu raka i chorób autoimmunologicznych); digoksyna (stosowana w leczeniu różnych chorób serca); fenytoina (stosowana w zapobieganiu występowania napadów padaczkowych); lit (stosowany w leczeniu depresji i manii); leki moczopędne oszczędzające potas, ponieważ może to prowadzić do hiperkaliemii (zwiększonego stężenia potasu we krwi); cholestyramina (stosowana w leczeniu zwiększonego stężenia cholesterolu); aminoglikozydy (leki przeciw niektórym rodzajom bakterii); SSRI (leki o działaniu przeciwdepresyjnym), takie jak paroksetyna, sertralina, cytalopram; moklobemid (RIMA - lek stosowany w leczeniu depresji lub fobii społecznej); cyklosporyna, takrolimus (w celu obniżenia odporności po przeszczepieniu narządu); zydowudyna (stosowana w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem HIV); rytonawir (stosowany w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem HIV); mifepryston; probenecyd lub sulfinpyrazon (w leczeniu dny moczanowej); antybiotyki chinolonowe, ponieważ może być zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek; pochodne sulfonylomocznika (w leczeniu cukrzycy typu 2); kortykosteroidy (stosowane w stanach zapalnych); bisfosfonianów (stosowanych w osteoporozie, chorobie Pageta oraz w celu zmniejszenia zwiększonego stężenia wapnia we krwi); okspentyfilina (pentoksyfilina) (stosowana w leczeniu chorób krążenia w tętnicach nóg lub rąk); baklofen (lek zwiotczający mięśnie); inhibitory CYP2C9, ponieważ jednoczesne podawanie ibuprofenu z inhibitorami CYP2C9 (worykonazol, flukonazol) może zwiększać ekspozycję na ibuprofen (substrat CYP2C9).

Stosowanie leku z jedzeniem i piciem

Jeśli pacjent ma wrażliwy żołądek, zaleca się przyjmowanie tego leku razem z jedzeniem. Należy unikać alkoholu, ponieważ może on nasilać działania niepożądane tego leku, szczególnie te dotyczące żołądka, jelit lub mózgu.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować leku u kobiet w ciąży.

Decyzję o stosowaniu leku w okresie karmienia piersią podejmuje lekarz. Ibuprofen może w niewielkich ilościach przenikać do mleka matek karmiących. W przypadku krótkotrwałego przyjmowania ibuprofenu w dawkach zalecanych, szkodliwy wpływ na niemowlęta wydaje się mało prawdopodobny. 

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat.