Buprenorfina, Buprenorphinum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o buprenorfinie

Rok wprowadzenia na rynek
1978
Substancje aktywne
buprenorfina, chlorowodorek buprenorfiny
Działanie buprenorfiny
przeciwbólowe (opioidy)
Postacie buprenorfiny
roztwór do wstrzykiwań, system transdermalny, tabletki podjęzykowe
Układy narządowe
układ nerwowy i narządy zmysłów
Specjalności medyczne
Anestezjologia i intensywna terapia, Chirurgia ogólna, Chirurgia onkologiczna, Geriatria, Kardiologia, Medycyna paliatywna, Onkologia i hematologia dziecięca, Onkologia kliniczna
Rys historyczny buprenorfiny

Buprenorfinę opatentowano w 1965 roku. Lek w postaci pozajelitowej wykorzystywany jest w medycynie od 1978 roku, w postaci tabletki podjęzykowej od 1981 roku, natomiast w latach 90 wprowadzono system transdermalny.

Wzór sumaryczny buprenorfiny

 

C29H41NO4

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające buprenorfinę

Wskazania do stosowania buprenorfiny

Buprenorfina wskazana jest w leczeniu ostrego i przewlekłego bólu o charakterze nienowotworowym i u osób z nowotworem.

Dawkowanie buprenorfiny

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby) itp.
Podanie podjęzykowe
U dzieci w wieku od 6 do 12 lat maksymalna dawka dobowa to 1,2 mg.
U osób dorosłych i w wieku powyżej 12 lat maksymalna dawka dobowa to 2,4 mg.
Tabletkę należy umieścić pod językiem i odczekać, aż całkowicie się rozpuści (nie rozgryzać i nie połykać).

Podanie domięśniowe lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym
U dzieci poniżej 2 lat maksymalna dawka dobowa to 36 μg/kg masy ciała.
U osób w wieku powyżej 12 lat maksymalna dawka dobowa to 2,4 mg.

Podanie przezskórne za pomocą systemu transdermalnego
Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę buprenorfiny. Ze względu na brak wystarczających badań plastry nie są wskazane do stosowania poniżej 18 roku życia. Pacjenci, którzy stosują plastry z mniejszą dawką leku mogą wymagać (szczególnie na początku stosowania systemu transdermalnego) wprowadzenia terapii uzupełniającej doustnym lekiem przeciwbólowym. W takiej sytuacji dopuszcza się połączenie z tabletką podjęzykową buprenorfiny (maksymalnie 0,4 mg na dobę buprenorfiny w postaci tabletki podjęzykowej). Konieczność stosowania wyższych dawek tabletek podjęzykowych sygnalizuje konieczność zastosowania systemu transdermalnego z większą dawką. Plaster należy zmieniać co 96 h (nie później niż po 4 dobach). Dla zachowania regularności zmieniać plaster dwa razy w tygodniu (w wybranych dwóch dniach tygodnia). Jednocześnie na skórze mogą zostać umieszczone maksymalnie dwa plastry.
Miejsce aplikacji powinno być niepodrażnione, nieowłosione, bez zbliznowaceń. Miejscem z wyboru jest górna część pleców i okolice podobojczykowe klatki piersiowej. Przed przyklejeniem plastra umyć miejsce tylko i wyłącznie wodą, bez dodatku środków myjących. Nie stosować innych środków pielęgnacyjnych. Skórę dokładnie osuszyć i plaster przykleić od razu po wyjęciu z saszetki i zdjęciu osłonki, po czym przytrzymać przez 30 s.
Plaster nie wymaga unikania kontaktu z wodą, ale należy ograniczyć ekspozycję na wysoką temperaturę. Kolejny plaster powinien zostać umieszczony w inne miejsce (w to samo miejsce można zaaplikować po upływie przynajmniej tygodnia). Po usunięciu plastra stężenie leku utrzymuje się w surowicy przez 24 h.

Przeciwskazania do stosowania buprenorfiny

Przeciwskazaniem są nadwrażliwość na buprenorfinę i inne opioidowe leki przeciwbólowe. Ponadto, stosowanie systemu transdermalnego jest przeciwwskazane w ciąży, u osób ze zwiększonym ryzykiem niewydolności oddechowej, w przypadku uzależnienia od leków opioidowych i leczenia objawów abstynencyjnych po odstawieniu narkotyków, a także u osób z męczliwością mięśni i majaczeniem alkoholowym.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania buprenorfiny

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami układu oddechowego ze względu na ryzyko zaburzenia oddychania. Ryzyko to jest zwiększone także u osób przyjmujących leki hamujące ośrodkowy układ nerwowy (np. leki nasenne, znieczulające, przeciwhistaminowe). Szczególnej uwagi wymagają pacjenci z zaburzeniami czynności płuc, w wieku podeszłym i dzieci. W przypadku zaburzenia czynności wątroby może dochodzić do nasilenia działania leku.
Stosując buprenorfinę występuje ryzyko wzrostu ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego, zwłaszcza u osób z ciężkimi urazami mózgu, w przypadku niedotlenienia mózgu, zrostu lub zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i innych zmian wewnątrzczaszkowych.
Skutkiem przyjęcia buprenorfiny może być zwężenie źrenic, zaburzenie świadomości pacjenta i wzrost ciśnienia w drogach żółciowych (utrudniony odpływ żółci).
Buprenorfinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością kory nadnerczy, niedoczynnością tarczycy, rozrostem gruczołu krokowego, zaburzeniami psychicznymi, zwężeniem cewki moczowej i zahamowaniem czynności ośrodkowego układu nerwowego.
Przenikanie substancji z systemu transdermalnego przez skórę może ulec zwiększeniu na skutek wzrostu temperatury skóry (np. u osób gorączkujących), przez co możliwy jest wzrost stężenia leku w surowicy.
Stosowanie buprenorfiny w małych dawkach u osób uzależnionych od opioidów może zapobiec objawom odstawiennym, ale ze względu na odnotowane przypadki nadużywania leku należy zachować ostrożność stosując lek w tej grupie pacjentów.

Przeciwwskazania buprenorfiny do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Stosowanie systemu transdermalnego przeciwwskazane jest w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO np. moklobemid, selegilina), a także w odstępie krótszym niż 14 dni od odstawienia IMAO.

Interakcje buprenorfiny z innymi substancjami czynnymi

Zwiększone ryzyko zahamowania czynności oddechowej.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amitryptylina (Amitriptyline) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Chlorpromazyna (Chlorpromazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Doksepina (Doxepin) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Klomipramina (Clomipramine) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Opipramol (Opipramol) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Perazyna (Perazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Prochlorperazyna (Prochlorperazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Tietyloperazyna (Thiethylperazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Zwiększone ryzyko działań niepożądanych na skutek hamowania metabolizmu buprenorfiny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Gestoden (Gestodene) progestageny
Indynawir (Indinavir) inhibitory proteazy HIV
Ketokonazol (Ketoconazole) przeciwgrzybicze pochodne imidazolu
Rytonawir (Ritonavir) inhibitory proteazy HIV
Sakwinawir (Saquinavir) przeciwwirusowe nukleozydy i nukleotydy
Zmniejszenie stężenia buprenorfiny przez nasilenie metabolizmu buprenorfiny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) inne leki przeciwpadaczkowe
Fenytoina (Phenytoin) leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów
Karbamazepina (Carbamazepine) leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) antybiotyki - INNE
Utrudnienie przyjmowania buprenorfiny podjęzykowo na skutek zmniejszenia ilości śliny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Biperyden (Biperiden) antagoniści receptora muskarynowego
Skopolamina (Hioscyna) (Scopolamine) spazmolityki o różnym mechanizmie działania (muskulotropowe, przeciwskurczowe) - gastroenterologia
Oksybutynina (Oxybutynin) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Nasilenie działań niepożądanych (senność, nadmierne uspokojenie, zaburzenia czynności oddechowej, śpiączka, ryzyko śmierci).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Alprazolam (Alprazolam) BZD - benzodiazepiny
Apomorfina (Apomorphine) agoniści receptorów dopaminowych
Bromazepam (Bromazepam) BZD - benzodiazepiny
Diazepam (Diazepam) BZD - benzodiazepiny
Dihydrokodeina (Dihydrocodeine) agoniści receptora opioidowego
Estazolam (Estazolam) BZD - benzodiazepiny
Fentanyl (Fentanyl) agoniści receptora opioidowego
Klonazepam (Clonazepam) leki przeciwpadaczkowe - analogi GABA
Kodeina (Codeine) agoniści receptora opioidowego
Lorazepam (Lorazepam) BZD - benzodiazepiny
Metadon (Methadone) agoniści receptora opioidowego
Midazolam (Midazolam) BZD - benzodiazepiny
Morfina (Morphine) agoniści receptora opioidowego
Nitrazepam (Nitrazepam) BZD - benzodiazepiny
Oksykodon (Oxycodone) agoniści receptora opioidowego
Petydyna (Pethidine) agoniści receptora opioidowego
Remifentanyl (Remifentanil) agoniści receptora opioidowego
Sufentanyl (Sufentanil) substancje do znieczulenia ogólnego, anestetyki - INNE
Temazepam (Temazepam) BZD - benzodiazepiny
Flunitrazepam (Flunitrazepam) BZD - benzodiazepiny
Zwiększone ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Citalopram (Citalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Dapoksetyna (Dapoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Duloksetyna (Duloxetine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Escitalopram (Escitalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Fluwoksamina (Fluvoxamine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Milnacypran (Milnacipran) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Moklobemid (Moclobemide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Paroksetyna (Paroxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Rasagilina (Rasagiline) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Safinamid (Safinamide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Selegilina (Selegiline) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Sertralina (Sertraline) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Wenlafaksyna (Venlafaxine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Sibutramina (Sibutramine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Zwiększenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Arypiprazol (Aripiprazol) (Aripiprazole) neuroleptyki atypowe
Brimonidyna (Brimonidine) agoniści receptorów alfa-2 adrenergicznych
Dimenhydrynat (Dimenhydrinate) antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym
Etosuksymid (Ethosuximide) leki przeciwpadaczkowe - blokery kanałów wapniowych
Fenspiryd (Fenspiride) inne substancje stosowane w chorobach płuc i oskrzeli
Kwas walproinowy (Valproic acid) inne leki przeciwpadaczkowe
Metokarbamol (Methocarbamol) inne substancje stosowane w zaburzeniach układu mięśniowo-szkieletowego
Pregabalina (Pregabalin) leki przeciwpadaczkowe - analogi GABA
Solifenacyna (Solifenacin) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Tapentadol (Tapentadol) agoniści receptora opioidowego
Tiapryd (Tiapride) neuroleptyki atypowe
Zaleplon (Zaleplon) niebenzodiazepinowe leki nasenne
Działanie antagonistyczne.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Naltrekson (Naltrexone) antagoniści receptora opioidowego
Osłabienie działania przeciwbólowego, zwiększenie ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Lewometadon (Levomethadone) agoniści receptora opioidowego
Zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Anagrelid (Anagrelide) inne leki przeciwnowotworowe
Atomoksetyna (Atomoxetine) substancje psychostymulujące i nootropowe
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Norfloksacyna (Norfloxacin) fluorochinolony
Ozymertynib (Osimertinib) inne leki przeciwnowotworowe
Salbutamol (Salbutamol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Nasilenie dziania buprenorfiny i ryzyka wystąpienia bezdechu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Azelastyna (Azelastine) antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Fentanyl (Fentanyl) agoniści receptora opioidowego
Loksapina (Loxapine) neuroleptyki klasyczne - pochodne dibenzoksazepiny
Nasilenie działania hipotensyjnego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acebutolol (Acebutolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Telmisartan (Telmisartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Zmniejszenie stężenia buprenorfiny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Kanakinumab (Canakinumab) inhibitory interleukiny
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) antybiotyki - INNE
Sekukinumab (Secukinumab) inhibitory interleukiny
Zwiększenie stężenia bosutinibu i jego działań niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bosutinib (Bosutinib) inhibitory kinazy białkowej
Zwiększenie stężenia buprenorfiny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Atazanawir (Atazanavir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Darunawir (Darunavir) inhibitory proteazy HIV
Dazabuwir (Dasabuvir) przeciwwirusowe nukleozydy i nukleotydy
Iwakaftor (Ivacaftor) inne substancje stosowane w chorobach płuc i oskrzeli
Lapatynib (Lapatinib) inne leki przeciwnowotworowe
Zwiększenie ryzyka wystąpienia drgawek.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Paliperydon (Paliperidone) neuroleptyki atypowe
Wzrost stężenia buprenorfiny i takrolimusu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Takrolimus (Tacrolimus) inhibitory kalcyneuryny
Wzrost stężeia ibrutynibu i jego działań niepożądanych
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibrutynib (Ibrutinib) inhibitory kinazy białkowej

Interakcje buprenorfiny z pożywieniem

Związki zawarte w soku grejpfrutowym blokują enzym CYP3A4, który metabolizuje buprenorfinę, przez co wzrasta jej stężenie w osoczu. Spożywanie soku grejpfrutowego w okresie stosowania leku prowadzi do wzrostu stężenia buprenorfiny i nasilenia jej działań niepożądanych.

Interakcje buprenorfiny z alkoholem

Alkohol nasila objawy hamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego (senność, dezorientacja, bezdech, śpiączka, zapaść sercowo-naczyniowa).

Wpływ buprenorfiny na prowadzenie pojazdów

Pacjenci, którzy obserwują u siebie nasilone objawy niepożądane nie powinni prowadzić pojazdów. Upośledzenie reakcji może być szczególnie niebezpieczne w przypadku rozpoczynania terapii lub zmiany dawki buprenorfiny oraz u pacjentów stosujących jednocześnie inne leki wpływające na ośrodkowy układ nerwowy.

Inne rodzaje interakcji

Preparaty z dziurawcem mogą nasilać działanie buprenorfiny i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Wpływ buprenorfiny na ciążę

Na podstawie badań prowadzonych na zwierzętach stwierdzono toksyczny wpływ buprenorfiny na płód. Stosowanie leku na krótko przed porodem zwiększa ryzyko zaburzeń oddechowych u noworodka, natomiast stosowanie leku przez dłuższy okres w ostatnim trymestrze może wywołać objawy odstawienne u noworodka. Przyjmowanie buprenorfiny przez kobiety w ciąży jest przeciwwskazane.

Wpływ buprenorfiny na laktację

Stosowanie buprenorfiny w okresie karmienia piersią nie jest zalecane. W grupie badawczej zwierząt, którym podawano dawki buprenorfiny znacznie przewyższające dawki terapeutyczne stosowane u ludzi, zaobserwowano zmniejszenie wydzielania mleka.

Inne możliwe skutki uboczne

Podanie podjęzykowe, domięśniowe, dożylne: skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, wysypki, senność, bóle i zawroty głowy, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia oddychania, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, pogorszenie widzenia, trudności z oddawaniem moczu.

Podanie przezskórne w systemie transdermalnym: oprócz skutków ubocznych wymienionych powyżej dodatkowo obserwuje się utratę apetytu, niepokój ruchowy, omamy, obniżenie libido, zaburzenia snu, uzależnienie, wahania nastroju, zaburzenia równowagi, parestezje, obrzęk powiek, zwężenie źrenic, uderzenia gorąca, ból ucha, reakcje skórne, suchość w ustach, zgaga, zaburzenia erekcji, reakcje w miejscu podania.  

Objawy przedawkowania buprenorfiny

Przedawkowanie buprenorfiny objawia się wzmożoną sennością, zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, upośledzeniem czynności układu oddechowego i zwężeniem źrenic.

Mechanizm działania buprenorfiny

Buprenorfina to agonista receptor opioidowego μ (mi) i nocyceptynowego oraz antagonista receptora opioidowego delta i kappa. Poprzez oddziaływanie z receptorami μ (powinowactwo do receptora μ wyższe niż morfiny) buprenorfina zmniejsza doznania bólowe. Działanie to ulega zwiększeniu wraz ze wzrostem dawki, ale do pewnego pułapu, powyżej którego zwiększanie dawki nie nasila efektu przeciwbólowego. Innym efektem stosowania buprenorfiny jest obniżenie częstości oddechu przez zmniejszenie wrażliwości chemoreceptorów na wzrost poziomu dwutlenku węgla (CO2) - główna przyczyna zgonów przy przedawkowaniu. W niskich dawkach lek działa uspokajająco. Przewlekłe stosowanie buprenorfiny prowadzi do zwolnienia perystaltyki przewodu pokarmowego i efektu zapierającego. Ponadto lek powoduje zwężenie źrenic (charakterystyczny objaw stosowania opioidów). Wielokrotne podanie dużych dawek leku wywołuje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. W porównaniu do morfiny buprenorfina ma mniejsze działanie kurczące na mięśnie gładkie, co skutkuje mniejszym ryzykiem wystąpienia kolki nerkowej, żółciowej i zatrzymaniem moczu w organizmie.

Wchłanianie buprenorfiny

Ze względu na unieczynnienie buprenorfiny w jelitach i wątrobie lek odznacza się niską biodostępnością po podaniu doustnym (około 15%), dlatego nie jest podawany tą drogą.
Lek dobrze wchłania się przez błony śluzowe po podaniu podjęzykowym, osiągając stężenie maksymalne w ciągu 90 minut.
Stężenie maksymalne leku po podaniu we wstrzyknięciu dożylnym/domięśniowym zostaje osiągnięte w ciągu około 10 minut.
Wchłanianie leku z systemu transdermalnego jest zależne od miejsca aplikacji. Najlepsze wchłanianie uzyskuje się po aplikacji w górnym obszarze pleców, natomiast najmniejszy poziom wchłanialności występuje po aplikacji w okolicy brzucha, uda i rzepki. Minimalne stężenie leku w osoczu uzyskiwane jest po 12-24 h od zastosowania systemu transdermalnego.

Dystrybucja buprenorfiny

Stopień wiązania buprenorfiny z białkami osocza wynosi 96%. Lek przenika przez barierę krew-mózg, osiągając w mózgu 15-20% stężenia osoczowego. Objętość dystrybucji wynosi 335–430 l.

Metabolizm buprenorfiny

W metabolizmie buprenorfiny uczestniczy cytochrom P450 CYP3A4. Metabolitem, który wykazuje słabą aktywność w stosunku do receptorów opioidowych jest norbuprenorfina. Metabolit ten ulega dalszym przemianom do nieaktywnych glukuronidów.

Wydalanie buprenorfiny

Około 80% dawki leku ulega wydalaniu z kałem, natomiast pozostała część z moczem. Głównym metabolitem w moczu jest norbuprenorfino-3-glukuronid. Okres półtrwania buprenorfiny podanej w systemie transdermalnym wynosi około 25 h.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij