Encyklopedia leków

Wewnętrznie w schorzeniach dróg moczowych jako środek moczopędny. W dolegliwościach trawiennych takich, jak wzdęcia, ból brzucha, niestrawność, brak apetytu z równoczesnym niedoborem żółci i osłabieniem czynności wątroby.

W medycynie ludowej stosowany w nieżytach górnych dróg oddechowych jako środek wykrztuśny oraz jako środek pobudzający popęd płciowy.

Korzeń lubczyku powszechnie wykorzystywany jako przyprawa w gospodarstwie domowym.

U osób nadwrażliwych może wystąpić wysypka skórna, fotodermatoza.

Podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy przyjmować duże ilości płynów.

Przy dłuższym stosowaniu należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce oraz zrezygnować z solarium.

W ciąży i okresie karmienia piersią stosować po konsultacji z lekarzem. Kobiety w ciąży oraz z zaburzeniami miesiączkowania, powinny  unikać dużych ilości lubczyku ogrodowego.

Przed zastosowaniem należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu. Nie należy stosować po terminie ważności. Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, zgodnie z wymaganiami producenta, chronić od światła, wilgoci i wpływu obcych zapachów.