Róża dzika (Róża polna) - Rosa canina - zastosowanie, działanie i opis

Zastosowanie lecznicze:

Wewnętrzne Surowiec witaminowy i ogólnie wzmacniający. Owoc dzikiej róży to m.in. bogate źródło naturalnej witaminy C, która ze względu na towarzyszące jej flawonoidy i kwasy organiczne, które chronią ją przed zbyt szybkim rozkładem jest 3-5-krotnie aktywniejsza od syntetycznej witaminy C. Dzika róża stosowana jest w stanach zwiększonego zapotrzebowania na witaminę C, osłabienia i rekonwalescencji. Profilaktycznie w okresie przeziębień i infekcji grypowych jak również w celu łagodzenia przebiegu tych chorób. Jako środek pomocniczy w schorzeniach wątroby, dróg żółciowych, nerek, przewodu pokarmowego oraz w stanach zapalnych drobnych naczyń krwionośnych skóry i wybroczynach, a także przy leczeniu ran, oparzeń, blin pooperacyjnych, owrzodzeń przewodu pokarmowego.

Przeciwwskazania:

Możliwe skutki uboczne:

Ostrzeżenia:

Zalecana jest ostrożność przy współistnieniu kamicy szczawianowej, w zwiększonej krzepliwości krwi i w skłonności do zakrzepów. Przed zastosowaniem należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu. Nie należy stosować po terminie ważności. Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach w temperaturze nie wyższej niż 25°C, chronić od światła, wilgoci i wpływu obcych zapachów.