Słownik badań lekarskich

Przełożenie wielkich pni tętniczych jest potencjalnie śmiertelną wadą wrodzoną której istotę stanowi obecność nieprawidłowych połączeń pomiędzy sercem, a naczyniami tętniczymi.

Aorta wychodzi z prawej komory serca natomiast tętnica płucna z lewej (prawidłowo jest na odwrót). W efekcie powstają dwa układy krążenia. W jednym krąży krew utlenowana a w drugim odtlenowana. Istniejące w życiu płodowym połączenia pomiędzy prawym i lewym przedsionkiem (otwór owalny) oraz pomiędzy naczyniami tętniczymi (przewód tętniczy) umożliwiają mieszanie się krwi tętniczej i żylnej - istnienie tych połączeń umożliwia przeżycie noworodka.

Epidemiologia:
Stanowi blisko 5 % wad wrodzonych serca.

Przyczyny:
Przyczyna powstania wady nie jest znana.

Objawy:
Wada nie wpływa na rozwój wewnątrzmaciczny płodu. Dopiero w późniejszym okresie życia dziecka może dojść do opóźnienia rozwoju fizycznego. Pojawia się sinica oraz objawy niewydolności krążenia.Rozpoznanie:
Najbardziej wiarygodnym badaniem stosowanym w diagnostyce przełożenia wielkich pni tętniczych jest USG serca (echokardiografia) i ocena przepływów krwi metodą Doppler.

Postępowanie:
W postępowaniu doraźnym podaje się prostaglandyny utrzymujące drożność przewodu tętniczego łączącego w życiu wewnątrzmacicznym aortę z pniem płucnym. Tym samym możliwe jest mieszanie się krwi utlenowanej z odtlenowaną. Metodą leczenia z wyboru jest leczenie chirurgiczne - anatomiczna korekcja wady.