Rak sromu - objawy, leczenie i badania
| Podstawowe informacje - rak sromu | |
|---|---|
| Znajdź lekarza | Chirurgia onkologiczna Ginekologia i położnictwo Onkologia kliniczna |
| Encyklopedia leków | Chirurgia onkologiczna Ginekologia i położnictwo Onkologia kliniczna |
Rak sromu (Carcinoma vulvae) jest stosunkowo rzadkim nowotworem żeńskich narządów płciowych. Zdecydowaną większość stanowi rak płaskonabłonkowy. W tej okolicy może również wystąpić: rak gruczołu Bartholina, śródnabłonkowy rak Pageta, mięsak a nawet czerniak.
Epidemiologia:
Rak sromu dotyczy głównie kobiet po 60 roku życia. Stanowi 5% wszystkich nowotworów żeńskich narządów płciowych.
Przyczyny:
Wśród przyczyn rozwoju raka sromu podstawowe znaczenie mają przewlekłe stany zapalne oraz zmiany przednowotworowe, do których należą:
Uważa się, że w procesie karcinogenezy zasadniczą rolę odgrywa zakażenie wirusami brodawczaka ludzkiego – HPV oraz opryszczki typu drugiego HSV2. Infekcje wirusowe najprawdopodobniej są główną przyczyną rozwoju śródnabłonkowej neoplazji prowadzącej do inwazyjnego raka sromu.Objawy:
Najczęściej rak sromu pojawia się jako pojedyncza zmiana zlokalizowaną w obrębie warg sromowych większych i łechtaczki. Występuje w postaci małego guzka lub brunatnej brodawki krwawiącej przy dotyku. Zazwyczaj zmianie nowotworowej towarzyszy stan zapalny będący przyczyną bólu.
Rozpoznanie:
Rozpoznanie stawia się w oparciu o badanie histopatologiczne zmiany.
Postępowanie:
Wybór metody leczenie zależy od stopnia zaawansowania klinicznego procesu nowotworowego. Zastosowanie znajdują: leczenie chirurgiczne opierające się na wycięciu całego sromu i węzłów chłonnych pachwinowych (rzadko wykonuje się zabieg oszczędzający polegający na usunięciu zmiany nowotworowej z marginesem zdrowych tkanek), radio i chemioterapię.
