
Słownik badań lekarskich
Ostra niewydolność serca
Podstawowe informacje
- Encyklopedia leków
-
Anestezjologia i intensywna terapiaKardiochirurgiaKardiologia
O niewydolności serca mówimy w sytuacji gdy serce nie jest w stanie zapewnić organizmowi odpowiedniej ilości krwi, a co za tym idzie tlenu i składników odżywczych. Ostrą niewydolność serca definiuje się jako szybkie pojawienie się objawów nieprawidłowej czynności serca, związanej z dysfunkcją skurczową lub rozkurczową, zaburzeniami rytmu serca lub z nieodpowiednim obciążeniem serca.
Epidemiologia: częstość występowania niewydolności serca wzrasta wraz z wiekiem. W populacji między 40. a 50. rokiem życia wynosi 1%, a między 70. a 80. rokiem życia - 10%.
Przyczyny: ostra niewydolność serca to szybkie pojawienie się objawów upośledzenia czynności serca. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele. Może pojawić się z powodu niewydolności mięśnia sercowego jako pompy, spowodowanej zawałem serca, przełomem nadciśnieniowym czy zapaleniem mięśnia sercowego.
Nagle pojawiająca się niedomykalność zastawek, mechaniczna przeszkoda w napełnianiu komór krwią lub zaburzenia rytmu serca, również mogą doprowadzić do ostrej niewydolności serca.
Objawy: objawy towarzyszące ostrej niewydolności serca zależą od przyczyny która ją wywołała.
Do najczęściej występujących należą: łatwe męczenie się, osłabienie, senność, duszność wysiłkowa, kaszel, czasem splątanie. Charakterystyczny jest też wygląd chorego. Skóra jest blada, chłodna, wilgotna, niekiedy występuje sinica obwodowa.Rozpoznanie: opiera się na danych zebranych od pacjenta z wywiadu, badaniu przedmiotowym oraz na wynikach badań dodatkowych. Z badań pomocniczych wykonuje się EKG, RTG klatki piersiowej, echokardiografię oraz badania laboratoryjne krwi. Są one pomocne nie tylko w rozpoznaniu, ale również w znalezieniu przyczyny niewydolności serca.
Leczenie: celem leczenia jest opanowanie objawów podmiotowych oraz ustabilizowanie stanu pacjenta. W zależności od przyczyny ostrej niewydolności serca stosuje się różne metody leczenia.
Leczenie farmakologiczne opiera się na lekach rozszerzających naczynia, lekach moczopędnych, lekach zwiększających siłę skurczu serca.
Leczenie operacyjne stosuje się w przypadku ciężkiego niedokrwienia mięśnia sercowego, ostrych mechanicznych powikłań zawału serca, ostrej niedomykalności zastawki mitralnej lub aortalnej.