Parnaparyna, Parnaparin - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o parnaparynie

Rok wprowadzenia na rynek
1992
Substancje aktywne
parnaparyna sodowa
Działanie parnaparyny
przeciwzakrzepowe (antykoagulacyjne)
Postacie parnaparyny
roztwór do wstrzykiwań
Układy narządowe
układ krwiotwórczy i krew, układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Specjalności medyczne
Chirurgia naczyniowa, Chirurgia ogólna, Choroby wewnętrzne
Rys historyczny parnaparyny

Parnaparyna powstała z heparyny niefrakcjonowanej przez chemiczną depolimeryzację lub trawienie heparynazą (tinzaparyna).

Heparyna to naturalnie występująca mieszanina różnych polisacharydów o różnej masie cząsteczkowej, która jest obecna w tkankach ludzkich i zwierzęcych, najczęściej w wątrobie i płucach. Heparyna była pierwotnie izolowana z wątroby psa, a nazwa pochodzi od greckiego słowa hepar, oznaczającego wątrobę. Dostępna w lecznictwie heparyna jest izolowana ze źródła bydlęcego lub wieprzowego, a surowa heparyna wymaga oczyszczenia przed użyciem. Heparyna niefrakcjonowana jest niejednorodną mieszaniną polisacharydów o masie cząsteczkowej od 5000 do 30000 Da, a liczba jednostek sacharydowych w cząsteczkach heparyny waha się od 5 do 35. Sama heparyna nie ma działania przeciwzakrzepowego i wiąże się z antytrombiną III (ATIII), endogenny inhibitor trombiny, którego fizjologiczną rolą jest zapobieganie krzepnięciu poprzez blokowanie aktywności trombiny. Do związania heparyny z ATIII potrzeba co najmniej 18 sacharydów. Jednak hamowanie czynnika Xa przez cząsteczki heparyny może wystąpić, nawet jeśli cząsteczka ma mniej niż 18 sacharydów, ale dla takiego efektu potrzebna jest krytyczna sekwencja pentasacharydów. Cząsteczki heparyny pozbawione takiej krytycznej sekwencji mogą mieć alternatywne działanie przeciwzakrzepowe.

Spis treści

Wskazania do stosowania parnaparyny

Parnaparyna jest stosowana w profilaktyce i leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna) oraz w leczeniu zawału mięśnia sercowego.

Dawkowanie parnaparyny

Dawka i czas terapii są uzależnione od wskazań. Dawki zwykle stosowane mieszczą się w zakresie 3200-6400 j.m. aXa.
Lek należy wstrzykiwać w tkankę podskórną górnych zewnętrznych kwadrantów pośladków, na zmianę prawego i lewego lub przednio-bocznej bądź tylno-bocznej powierzchni brzucha.

Przeciwskazania do stosowania parnaparyny

Parnaparyna jest przeciwwskazana w przypadku nadwrażliwości. Ponadto epizod trombocytopenii, który nastąpił po podaniu leku w przeszłości. Dodatkowo: tendencja do krwawień, spowodowana zaburzoną homeostazą, uszkodzenie narządowe z krwawieniami. Ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia, ostre naczyniowe incydenty mózgowe, ostre choroby nerek i trzustki, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężkie urazy czaszkowo-mózgowe, okres pooperacyjny. Leczenie antagonistami witaminy K.

Nie zaleca się stosowania leku w ciąży i okresie karmienia piersią.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania parnaparyny

Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku osób w podeszłym wieku, ponadto przy zaburzeniach czynności nerek lub wątroby, przy skrajnych masach ciała, nadciśnieniu lub w przypadku pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawienia. Ponadto w okresie pooperacyjnym po operacji mózgu lub rdzenia kręgowego; znieczulenia podpajęczynówkowego lub analgezji. Szczególną ostrożność należy zachować w okresie ciąży i laktacji. Generalnie nie zaleca się stosowania u pacjentów z protezami zastawek serca, ponieważ mogą one nie zapewniać odpowiedniej profilaktyki przeciwzakrzepowo-zatorowej nawet przy dużych dawkach. Podczas długotrwałego leczenia należy monitorować liczbę płytek krwi. Ostrożność należy zachować przy owrzodzeniach żołądka i jelit w wywiadzie, a także innych zmianach organicznych ze zwiększonym ryzykiem krwawienia oraz w przypadku chorób naczyń: siatkówki i naczyniówki. Nie zaleca się w trakcie trwania leczenia zmiany jednej heparyny drobnocząsteczkowej na inną.

Interakcje parnaparyny z innymi substancjami czynnymi

Zwiększone ryzyko krwotoku na skutek zahamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Zwiększone ryzyko krwotoku na skutek zahamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Celekoksyb (Celecoxibum) NLPZ hamujące wybiórczo COX-2 - koksyby
Deksibuprofen (Dexibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Deksketoprofen (Dexketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ibuprofen (Ibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Indometacyna (Indomethacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ketoprofen (Ketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Nabumeton (Nabumetone) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Naproksen (Naproxen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Nimesulid (Nimesulide) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Diklofenak (Diclofenac) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Meloksykam (Meloxicam) inne substancje stosowane w chorobach zwyrodnieniowych stawów i reumatyzmie
Zwiększone ryzyko krwotoku na skutek zahamowania czynności płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dekstran (Dextran) substytuty osocza
Zwiększone ryzyko krwotoku.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Asparaginaza (Asparaginase) inne cytostatyki pochodzenia naturalnego
Epoprostenol (Epoprostenol) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Ryzyko hiperkaliemii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Benazepryl (Benazepril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Cilazapryl (Cilazapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Enalapril (Enalapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Imidapryl (Imidapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Kaptopril (Captopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Lizynopryl (Lisinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Trandolapryl (Trandolapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Zwiększenie ryzyka krwawienia na skutek zahamowania czynności płytek krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tiklopidyna (Ticlopidine) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Zahamowanie aktywności parnaparyny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorotetracyklina (Chlortetracycline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Digoksyna (Digoxin) glikozydy nasercowe
Metylodigoksyna (Metildigoxin) glikozydy nasercowe
Oksytetracyklina (Oxytetracycline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Tetracyklina (Tetracyline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Witamina C (Kwas askorbinowy) (Ascorbic acid (vitamin c)) witamina C

Interakcje parnaparyny z alkoholem

Jednoczesne stosowanie parnaparyny z alkoholem wiąże się z ryzykiem wystąpienia krwotoku.

Wpływ parnaparyny na ciążę

Nie można wykluczyć ryzyka toksycznego działania parnaparyny na płód, dlatego leczenie preparatem w ciąży powinno być ograniczone do przypadków absolutnie koniecznych.

Wpływ parnaparyny na laktację

Nie można wykluczyć ryzyka toksycznego działania parnaparyny na noworodka, dlatego leczenie preparatem w okresie karmienia piersią powinno być ograniczone do przypadków absolutnie koniecznych.

Inne możliwe skutki uboczne

Główne działania niepożądane po podaniu parnaparyny to: hiperkaliemia związana z hipoaldosteronizmem; krwawienie; małopłytkowość; pokrzywkowa wysypka lub skórne reakcje nadwrażliwości; reakcje martwicy skóry (zlokalizowane lub oddalone od miejsca urazu); wzrost aktywności aminotransferaz.

Objawy przedawkowania parnaparyny

Najistotniejszym objawem przedawkowania parnaparyny jest krwotok. Leczenie ciężkiego krwawienia można zmniejszyć przez powolne dożylne podawanie siarczanu protaminy.

Mechanizm działania parnaparyny

W przeciwieństwie do heparyn niefrakcjonowanych parnaparyna nie wykazuje aktywności antytrombinowej oraz aktywności proagregacyjnej wobec płytek. Działanie przeciwzakrzepowe opiera się na mechanizmie aktywności przeciw czynnikowi Xa. Stosunek aktywności anty-Xa do aktywności antytrombinowej wynosi ponad 4. Parnaparyna wywiera szybkie i długotrwałe działanie przeciwzakrzepowe, nie wpływając na całość procesu krzepnięcia. Lek wykazuje swą największą osoczową aktywność anty-Xa po 3 h od wstrzyknięcia podskórnego. Aktywność anty-Xa utrzymuje się przez około 20 godzin po pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym, co umożliwia stosowanie leku w jednej dawce dobowej.

Dystrybucja parnaparyny

Głównie we krwi.

Metabolizm parnaparyny

Parnaparyna jest metaolizana głównie przez nerki i wątrobę. Maksymalne poziomy aktywności anty-Xa w osoczu to 3 godziny. Okres półtrwania w osoczu: 6 godz. Aktywność anty-Xa utrzymuje się w osoczu przez 20 godzin po podaniu pojedynczej dawki.

Wydalanie parnaparyny

Wydalanie parnaparyny następuje z moczem.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij