Kwas ibandronowy, Acidum ibandronicum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o kwasie ibandronowym

Rok wprowadzenia na rynek
2003
Substancje aktywne
kwas ibandronowy
Działanie kwasu ibandronowego
hamuje osteolizę i działanie osteoklastów, zmniejsza (hamuje) resorpcję kości, zwiększa masę kostną (kości)
Postacie kwasu ibandronowego
roztwór do wstrzykiwań, tabletki powlekane
Układy narządowe
układ kostny
Specjalności medyczne
Geriatria, Ortopedia i traumatologia narządu ruchu
Wzór sumaryczny kwasu ibandronowego

C9H23NO7P2

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające kwas ibandronowy

Wskazania do stosowania kwasu ibandronowego

Kwas ibandronowy jest stosowany w leczeniu osteoporozy u kobiet w okresie pomenopauzalnym i w leczeniu przerzutów raka piersi do kości.

Dawkowanie kwasu ibandronowego

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wskazania, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek) itp.

Kwas ibandronowy stosuje się doustnie i dożylnie.

Podanie doustne
Dawka zwykle stosowana to 150 mg raz w miesiącu.
Kwas ibandronowy należy przyjmować rano, na czczo (po upływie co najmniej 6 h od ostatniego posiłku). Lek należy popijać wyłącznie wodą o niskiej zawartości jonów wapnia. Konieczne jest przyjęcie kwasu ibandronowego w pozycji stojącej lub siedzącej. Pozycję pionową należy zachować przez 1 h po przyjęciu leku (nie należy przyjmować pozycji leżącej). Przeciwwskazane jest rozgryzanie i żucie tabletek, ze względu na ryzyko owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej i gardła.
Pominiętą dawkę leku należy przyjąć następnego dnia na czczo, pod warunkiem, że do kolejnej dawki pozostało co najmniej 7 dni. Następne podania leku kontynuować według schematu.
Jeżeli do kolejnej dawki pozostało mniej niż 7 dni, należy poczekać do najbliższego podania i nie uzupełniać zapomnianej dawki.

Podanie dożylne
Dawka zwykle stosowana to 3 mg w odstępach 3-miesięcznych. Kwas ibandronowy podaje się we wstrzyknięciu trwającym 15-30 sekund.
Zapomnianą dawkę leku należy przyjąć najszybciej jak to możliwe, a kolejne podanie zaplanować z odpowiednią przerwą (najczęściej 3-miesięczną).

Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności stosowania kwasu ibandronowego u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia.

Konieczność stosowania kwasu ibandronowego należy weryfikować okresowo, zwłaszcza jeśli od rozpoczęcia leczenia minęło 5 lat lub więcej.

Przeciwskazania do stosowania kwasu ibandronowego

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na kwas ibandronowy, hipokalcemia, trudności w utrzymaniu pozycji siedzącej lub stojącej w ciągu 60 minut, a także opóźnione opróżnianie żołądka na skutek nieprawidłowości w obrębie przełyku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania kwasu ibandronowego

Przed rozpoczęciem leczenia kwasem ibandronowym konieczne jest wyrównanie poziomu wapnia. Terapię kwasem ibandronowym należy uzupełnić suplementacją wapnia i witaminy D3.
Należy uczulić pacjenta, aby zgłosił się do lekarza w przypadku wystąpienia niepożądanych reakcji ze strony przełyku. Szczególną ostrożność należy zachować wśród pacjentów z czynną chorobą górnego odcinka przewodu pokarmowego. Może dojść do wystąpienia zapalenia błony śluzowej żołądka, nadżerek, włącznie z ciężkimi przypadkami, z krwawieniem, z perforacją itp. Odpowiednie przyjmowanie leku minimalizuje ryzyko podrażnienia przewodu pokarmowego.
Stosowanie kwasu ibandronowego wiąże się z ryzykiem martwicy kości szczęki. Ryzyko to jest większe np. u osób niedbających o higienę jamy ustnej, poddanych jednocześnie chemioterapii lub radioterapii i u osób stosujących równolegle kortykosteroidy. Przed rozpoczęciem leczenia zalecana jest konsultacja stomatologiczna w celu oceny stosunku korzyści do ryzyka. Odnotowano również przypadki martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego. Czynnikami ryzyka są przewlekłe zakażenia ucha, stosowanie steroidów, chemioterapia, drobne urazy itp.
Pacjentów zgłaszających ból w obrębie uda, biodra lub pachwin należy zbadać pod kątem nietypowych złamań kości udowej (poprzeczne/krótkie skośne). Złamania mogą być wynikiem m.in. niewielkiego urazu. Często są to złamania obustronne, dlatego w przypadku potwierdzenia złamania w jednej z kończyn należy poddać ocenie drugą kończynę.
Nie zaleca się stosowania kwasu ibandronowego u osób z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min.
Podawanie kwasu ibandronowego dożylnie wiąże się z ryzykiem reakcji anafilaktycznej/wstrząsu. Odnotowano przypadki śmiertelne.

Interakcje kwasu ibandronowego z innymi substancjami czynnymi

Zmniejszenie wchłaniania kwasu ibandronowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorek wapnia (Calcium chloride) związki wapnia
Dobesylan wapnia (Calcium dobesilate) substancje stosowane w leczeniu żylaków o zróżnicowanym mechanizmie działania
Folinian wapnia (Calcium folinate) antidota - odtrutki i środki chelatujące
Fosforan glinu (Aluminium phosphate) substancje zobojętniające
Glukonian żelaza (Ferrous gluconate) związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza (III) z dekstranem (Ferric hydroxide dextran complex) związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza (III) z sacharozą (Ferric hydroxide sucrose complex) związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza z polimaltozą (Iron polymaltose) związki żelaza
Pantotenian wapnia (Witamina B5) (Calcium pantothenate) witaminy z grupy B
Proteinianobursztynian żelaza (Iron protein succinylate) związki żelaza
Siarczan magnezu (Sól gorzka) (Magnesium sulphate) związki magnezu
Siarczan żelaza (Ferrous sulfate) środki stosowane w niedokrwistościach
Wodorotlenek glinu (Aluminium hydroxide) substancje zobojętniające
Chlorek magnezu (Magnesium chloride) związki magnezu
Cytrynian magnezu (Magnesium citrate) związki magnezu
Glukonian wapnia (Calcium gluconate) związki wapnia
Glukonolaktobionian wapnia (Calcium glubionate) związki wapnia
Laktobionian wapnia (Calcium lactobionate) związki wapnia
Laktoglukonian wapnia (Calcium lactate gluconate) związki wapnia
Maltol żelaza (Ferric maltol) związki żelaza
Mleczan magnezu (Magnesium lactate) związki magnezu
Mleczan wapnia (Calcium lactate) związki wapnia
Tlenek magnezu (Magnesium oxide) związki magnezu
Węglan magnezu (Magnesium carbonate) związki magnezu
Węglan wapnia (Calcium carbonate) związki wapnia
Wodoroasparaginian magnezu (Magnesium aspartate) związki magnezu
Wodorotlenek magnezu (Magnesium hydroxide) substancje zobojętniające

Interakcje kwasu ibandronowego z pożywieniem

Biodostępność kwasu ibandronowego zmniejsza się na skutek przyjęcia leku z posiłkiem. Należy zwrócić uwagę na jednoczesne spożywanie produktów zawierających wapń i inne wielowartościowe kationy (glin, żelazo, magnez). Lek należy popijać wyłącznie wodą o niskiej zawartości jonów wapnia.

Wpływ kwasu ibandronowego na ciążę

Badania prowadzone wśród zwierząt potwierdziły szkodliwy wpływ kwasu ibandronowego na przebieg ciąży i płód (zmniejszenia liczby miejsc zagnieżdżenia, komplikacje porodu naturalnego, wzrost liczby odmienności trzewnych). Ryzyko stosowania leku u kobiet ciężarnych nie jest znane. Kwas ibandronowy nie powinien być stosowany w okresie ciąży.

Wpływ kwasu ibandronowego na laktację

Brak danych na temat przenikania kwasu ibandronowego do mleka kobiecego. U szczurów wykryto niewielkie ilości leku w mleku. Nie zaleca się jego stosowania w okresie laktacji.

Wpływ kwasu ibandronowego na płodność

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania kwasu ibandronowego u ludzi. Dane związane z badaniami na zwierzętach wykazały zmniejszenie płodności.

Skutki uboczne

biegunka
ból głowy
dyspepsja
nudności
ból brzucha
ból stawów
ból mięśni
wysypka
sztywność mięśniowo-szkieletowa
ból mięśniowo-szkieletowy
objawy grypopodobne
kurcze mięśni
martwica kości szczęki i żuchwy
refluks
zapalenie błony śluzowej jamy ustnej z owrzodzeniami
wymioty
wzdęcia
zawroty głowy
zmęczenie
Ból pleców
Zaburzenia połykania
obrzęk twarzy
obrzęk naczynioruchowy
pokrzywka
reakcje nadwrażliwości
zapalenie błony śluzowej dwunastnicy
zapalenie oka
nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej
wstrząs
reakcja anafilaktyczna
rumień wielopostaciowy
pęcherzowe zapalenie skóry
zespół Stevensa-Johnsona
martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Inne możliwe skutki uboczne

Podanie dożylne: działania niepożądane pokrywają się z działania niepożądanymi po podaniu doustnym. Dodatkowo może wystąpić zaostrzenie astmy, zapalenie żył/zakrzepowe zapalenie żył, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, astenia.

Objawy przedawkowania kwasu ibandronowego

Wśród objawów przedawkowania można wyróżnić hipokalcemię, hipofosfatemię, hipomagnezemię, zaburzenia żołądkowe, zapalenie lub owrzodzenia błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku, dyspepsję.

Mechanizm działania kwasu ibandronowego

Przyczyną złamań kości jest zaburzona równowaga pomiędzy osteoklastami, które uczestniczą w usuwaniu i niszczeniu tkanki kostnej, a osteoblastami, które uczestniczą w tworzeniu tkanki kostnej. Kwas ibandronowy łączy się z hydroksyapatytem (minerał wchodzący w skład kości) i hamuje aktywność osteoklastów, dzięki czemu zapobiega resorpcji kostnej i zwiększa gęstość mineralną kości. Kwas ibandronowy nie oddziałuje na proces syntezy kostnej. Lek wywołuje apoptozę hematopoetycznych komórek nowotworowych na skutek hamowania enzymu szlaku kwasu mewalonowego (syntazy pirofosforanu farnezylu).

Wchłanianie kwasu ibandronowego

Kwas ibandronowy jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność leku wynosi 0,6%. Stężenie leku wzrasta proporcjonalnie do dawki w przypadku dawek do 50 mg. Przy podaniu wyższych dawek przyrost ten jest większy niż wynikałoby to z proporcjonalności w stosunku do dawki. Wyższe stężenie osiąga we krwi na czczo niż po posiłku. Stężenie maksymalne osiągane jest po 0,5-2 h po podaniu. Przyjęcie leku z posiłkiem zmniejsza biodostępność o około 90%.

Dystrybucja kwasu ibandronowego

Kwas ibandronowy wiąże się w 85-87 % z białkami osocza. Do tkanki kostnej dociera około 40-50% dawki leku.

Wydalanie kwasu ibandronowego

Część kwasu ibandronowego, która nie dotarła do tkanki kostnej jest wydalana przez nerki w postaci niezmienionej. Wydalanie niewchłoniętej dawki leku odbywa się z kałem (w żółci). Okres półtrwania kwasu ibandronowego najczęściej mieści się w zakresie 10-72 h.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij