Mięczak zakaźny – przyczyny, objawy, leczenie u dzieci i u dorosłych
Katarzyna Makos

Mięczak zakaźny – przyczyny, objawy, leczenie u dzieci i u dorosłych

Mięczak zakaźny (łac. molluscum contagiosum) to infekcja skóry wywołana przez wirusa MCV z rodziny pokswirusów. Choroba objawia się pojawianiem się licznych wykwitów – wypukłych, niewielkich guzków z charakterystycznym wgłębieniem w części środkowej. Po nakłuciu ze zmiany wydobywa się kaszowata treść. Jak dochodzi do zakażenia wirusem mięczaka zakaźnego?

Mięczak zakaźny – przyczyny. Jak dochodzi do zarażenia?

Mięczak zakaźny to choroba wirusowa, wywołująca charakterystyczne zmiany skórne. Wirus moluscum contagiosum (MCV) należy do tej samej rodziny pokswirusów, co wirus ospy prawdziwej, a spośród jego 4 podtypów najczęściej występuje podtyp 1. Dotyka głównie dzieci, młodych dorosłych i osoby z zaburzeniami odporności. Szczególnie podatne są osoby z atopowym zapaleniem skóry

MCV namnaża się w warstwie naskórkowej skóry, rzadko zajmuje błony śluzowe. Okres wylęgania wynosi od 2 tygodni do 6 miesięcy. Chory jest zakaźny przez cały czas utrzymywania się zmian.

Transmisja wirusa zachodzi poprzez bezpośredni kontakt ze skórą i kaszkowatą wydzieliną ze zmian skórnych, a także poprzez przedmioty codziennego użytku (ręczniki, ubrania, gąbki itp.). Często dochodzi do autoinokulacji – przeniesienia wirusa z innej okolicy ciała. Znane są też przypadki zakażeń w takich miejscach, jak basen czy siłownia. 

Mięczak zakaźny – objawy

Głównym objawem choroby są zmiany skórne w postaci małych, kopulastych, napiętych grudek z pępkowatym wgłębieniem pośrodku, zazwyczaj o średnicy 1-5 mm. Są twardawe, gładkie, o perłowo-białej, różowej lub cielistej barwie. Występują przede wszystkim na tułowiu, w okolicy stawów, pachwin, dołu pachowego. 

Zmiany w okolicy narządów płciowych spotykane są raczej u nastolatków oraz młodych dorosłych, ich transmisja przebiega zazwyczaj poprzez kontakt seksualny. Zajęcie okolicy powiek wiąże się z ryzykiem zapalenia spojówek i rogówki. Mogą występować pojedynczo, w skupiskach lub układać się linijne (wzdłuż linii zadrapań – tzw. pseudoobjaw Koebnera). Zmiany skórne mogą boleć, niektórzy pacjenci zgłaszają świąd. Wokół grudek może występować rumień skóry. 

Powiązane produkty

Mięczak zakaźny – rozpoznanie (różnicowanie z innymi chorobami)

Obraz kliniczny mięczaka zakaźnego jest dość typowy. W przypadku wątpliwości co do rozpoznania możliwe jest wykonanie badania mikroskopowego treści wyciśniętej ze zmiany lub wycinka skóry. W różnicowaniu zakażenia MCV należy wziąć pod uwagę: znamiona naskórkowe, prosaki, zakażenie HPV (wirus brodawczaka wywołujący kłykciny), brodawki zwykłe (potocznie kurzajki), torbiele gruczołowe (potowe i łojowe), w okolicy powiek torbiel gruczołu Meiboma, rogowacenie okołomieszkowe.

Mięczak zakaźny – leczenie

Zmiany ustępują zazwyczaj samoistnie w ciągu 6-9 miesięcy, ale w niektórych przypadkach wykwity mogą się utrzymywać znacznie dłużej (nawet do 5 lat) lub nawracać. Zmiany ustępujące samoistnie, bez leczenia, czasem mogą pozostawiać blizny.

Gorszy przebieg zakażenia mięczakiem zakaźnym związany jest z zaburzeniami odporności oraz atopowym zapaleniem skóry. Większy rozsiew zmian może występować u osób uczęszczających na basen (maceracja skóry pod wpływem wody). Świąd predysponuje do dalszego rozsiewania i nadkażania zmian. 

Wśród lekarzy nie ma jednoznacznego stanowiska, co do konieczności leczenia zakażenia MCV. Dzieje się tak, ponieważ mięczak zakaźny z jednej strony jest chorobą samoograniczającą się, o łagodnym przebiegu, a z drugiej może się łatwo szerzyć. Konieczność wdrożenia terapii zależy od obrazu klinicznego i przebiegu choroby (duża rozległość i długi czas utrzymywania się zmian, duża tendencja do rozsiewania się infekcji – np. u małych dzieci, czynniki ryzyka cięższego przebiegu), a także preferencji pacjenta (kwestie estetyczne). Jeśli w ciągu 4 miesięcy od przeleczenia nie pojawiają się żadne nowe zmiany, można chorego uznać za wyleczonego.

Leczenie mięczaka zakaźnego można podzielić na:

  • leki do stosowania miejscowego – roztwór wodorotlenku potasu (w Polsce dostępne są 5% preparaty >2. roku życia), jodyna, stężony roztwór azotanu srebra, imikwimod (>18. roku życia, immunomodulujący, lek z wyboru w przypadku mięczaka w okolicy płciowej), 0,5% roztwór podofilotoksyny, tretynoina, kwas mlekowy i salicylowy,
  • leki przeciwwirusowe doustne (cydofowir) – są czasami stosowane u osób z ciężkim niedoborem odporności (np. HIV),
  • fizykalne – krioterapia, wyłyżeczkowanie, elektrokoagulacja, laseroterapia; najczęściej stosowanym sposobem usunięcia zmian jest łyżeczkowanie, nie jest jednak zalecane u dzieci < 10. roku życia. Metody mechaniczne wiążą się z ryzykiem bólu, krwawienia i pozostawienia przebarwień i blizn (szczególnie po ręcznym wyciskaniu zmian); najmniej bolesną metodą jest laseroterapia. 

Warto wspomnieć także, że w przypadku dzieci z AZS i współwystępowaniem zakażenia MCV nie należy smarować okolic dotkniętych mięczakiem maściami steroidowymi oraz inhibitorami kalcyneuryny. W przypadku nadkażenia bakteryjnego wykwitów należy miejscowo zastosować maść z antybiotykiem.

Mięczak zakaźny – domowe sposoby. Czy są skuteczne?

Domowe sposoby do walki z mięczakiem mogą okazać się niewystarczające, a czasem mogą wywołać efekty niepożądane (odczyny alergiczne itp.). Kwas jabłkowy, dzięki niższemu pH może działać wysuszająco i złuszczająco, maść cynkowa ma działanie wysuszające i wspomaga gojenie. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ może sprzyjać nadkażeniom. 

  1. Lee R., Schwartz R. A., Pediatric molluscum contagiosum: reflections on the last challenging poxvirus infection, part 1 i 2, „Cutis, 2010, nr 86, s. 230-236.
  2. Ruszkowska L., Mięczak zakaźny u dzieci, „Pediatria po Dyplomie” 2017, nr 2. 
  3. Kisiel K., Mięczak zakaźny i brodawki wirusowe u dzieci – co może zrobić pediatra i lekarz rodzinny?, Jesień Pediatryczna 2017 – Krajowa Konferencja Szkoleniowa, Warszawa, 2017.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny, objawy, leczenie, żywienie przy WZJG

    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest rozlanym nieswoistym zapaleniem błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w niektórych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o niewyjaśnionej etiologii. Jak rozpoznać wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

  • Łuszczyca paznokci – przyczyny, objawy, leczenie

    Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeń, na którą w Polsce choruje prawie milion osób. Choroba najczęściej występuje u rasy białej i w umiarkowanej strefie klimatycznej. Pierwsze objawy łuszczycy mogą wystąpić w dowolnym wieku, jednak zwykle pojawiają się we wczesnym okresie dorosłego życia lub później, około 50–60 roku życia. Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem zmian chorobowych zarówno na skórze gładkiej, jak i na owłosionej skórze głowy, a także zmianami w obrębie płytek paznokciowych dłoni i stóp. W cięższych postaciach łuszczyca może również zająć stawy. Zmianom paznokciowym z reguły towarzyszą zmiany w obrębie skóry, chociaż zdarza się, że zmiany chorobowe obejmujące aparat paznokciowy wyprzedzają pojawienie się zmian skórnych nawet o dziesiątki lat.

  • Cytomegalia (CMV) – co to za choroba? Jakie są objawy?

    Cytomegalia jest chorobą wirusową, która wywoływana jest przez wirusa o nazwie Cytomegalovirus hominis, w skrócie CMV. Zakażenie wirusem cytomegalii jest bardzo szeroko rozpowszechnione, natomiast zdecydowana większość infekcji (ponad 99%) przebiega bezobjawowo i pacjent przez przypadek dowiaduje się, że w przeszłości przebył takie zakażenie. Jednak u płodów i noworodków ze względu na niedojrzałość układu odpornościowego, jak również u osób z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej, cytomegalia może przebiegać w sposób ostry, a obraz choroby może być bardzo różny.

  • Zakrzepica – przyczyny, objawy, profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych i głębokich

    Zakrzepica (zakrzepowe zapalenie żył) polega na powstaniu w naczyniu żylnym zakrzepu w wyniku zaburzonego przepływu krwi. Nieleczona prowadzi do groźnych powikłań, m.in. do zatorowości płucnej. Wyróżnia się zapalenie żył głębokich i powierzchniowych. Jakie objawy daje zakrzepica i w jaki sposób się ją leczy? Czy istnieją sposoby na to, by jej zapobiec?

  • Nadżerka szyjki macicy (ektopia) – przyczyny, objawy, metody leczenia

    Termin „nadżerka szyjki macicy” oznacza ubytek błony śluzowej. Często jest on nieprawidłowo stosowany na określenie ektopii, która jest zupełnie innym schorzeniem. Rzekoma nadżerka szyjki macicy (tak brzmi inna nazwa ektopii) to zastępowanie nabłonka płaskiego, który fizjologicznie pokrywa tarczę szyjki macicy, nabłonkiem gruczołowym. Zazwyczaj nie daje ona żadnych objawów, a kobieta dowiaduje się o jej istnieniu podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy ektopia wymaga szerszej diagnostyki i leczenia? Jakie metody usunięcia „nadżerki” szyjki macicy stosuje się najczęściej?

  • Gastrolog – czym się zajmuje? Jakie choroby leczy?

    Lekarz gastroenterolog jest specjalistą w zakresie chorób układu pokarmowego. Gastrolog diagnozuje i leczy pacjentów z problemami gastrycznymi. Jakimi konkretnie dolegliwościami się zajmuje? Kiedy warto się do niego udać? Czy do gastrologa jest potrzebne skierowanie? Odpowiadamy.

  • Atak paniki – jak wygląda? Co robić, gdy się pojawia?

    Ataki paniki są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń lękowych, tuż po zespole lęku uogólnionego oraz fobii społecznej. Objawiają się nagłymi napadami silnego lęku, którym towarzyszą symptomy, takie jak: kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, nadmierne pocenie się czy strach przed śmiercią. Dowiedz się, w jaki sposób można sobie poradzić, gdy pojawia się atak paniki.

  • Czego nie można robić przy nadżerce szyjki macicy ? Jak postępować po jej usunięciu?

    Nadżerka szyjki macicy jest rozpoznaniem, które może usłyszeć wiele kobiet w gabinecie ginekologicznym. Warto podkreślić jednak, że określenie „nadżerka” używane jest najczęściej w nieprawidłowy i potoczny sposób. Czym jest nadżerka oraz jak postępować po zabiegu jej usunięcia?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij