Duloksetyna, Duloxetinum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o duloksetynie

Rok wprowadzenia na rynek
2004
Substancje aktywne
duloksetyna, chlorowodorek duloksetyny
Działanie duloksetyny
przeciwdepresyjne (antydepresyjne, tymoleptyczne), przeciwlękowe (anksjolityczne), wspomaga leczenie przewlekłego bólu
Postacie duloksetyny
kapsułki dojelitowe, tabletki dojelitowe
Układy narządowe
układ nerwowy i narządy zmysłów
Specjalności medyczne
Psychiatria
Rys historyczny duloksetyny

Duloksetyna należy do leków zmniejszających wychwyt serotoniny oraz noradrenaliny i została dopuszczona do obrotu w 2004 roku w Stanach Zjednoczonych. Podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie była firma Eli Lilly and Co. W tym samym roku lek wprowadziła na rynek europejski firma Lilly.

Wzór sumaryczny duloksetyny

C18H19NOS

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające duloksetynę

Wskazania do stosowania duloksetyny

Duloksetyna została zarejestrowana w leczeniu zaburzeń psychicznych, do których należy między innymi depresja. Jest ona także stosowana w celu łagodzenia ciężkich epizodów depresyjnych oraz zaburzeń lękowych o charakterze uogólnionym.

Substancja lecznicza znalazła również zastosowanie w łagodzeniu bólu podczas neuropatii cukrzycowej.

Dawkowanie duloksetyny

Duloksetynę należy przyjmować doustnie, z pożywieniem lub bez posiłku. Terapii duloksetyną nie należy przerywać gwałtownie. W przypadku konieczności odstawienia leku, dawkę preparatu należy stopniowo zmniejszać. Jeśli podczas przerywania terapii wystąpią efekty odstawienia leku, należy rozważyć powrót do stosowanej dawki i zmniejszanie jej w dostosowanym indywidualnie do pacjenta tempie.

Schemat dawkowania duloksetyny jest zależny od masy ciała i wieku pacjenta, a także chorób współistniejących i ogólnego stanu organizmu.

Zalecana dawka podczas terapii bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej mieści się w zakresie od 60 mg do 120 mg duloksetyny na dobę. Zwiększenie dawki duloksetyny jest możliwe jedynie w razie niezadowalającego efektu terapeutycznego po zastosowaniu 60 mg substancji czynnej. Po dwóch miesiącach od pierwszej dawki zalecana jest ocena korzyści odniesionych podczas terapii.

W przypadku leczenia zaburzeń lękowych o uogólnionym charakterze dawka dobowa duloksetyny wynosi od 30 mg do 120 mg substancji czynnej. Wielkość dawki jest zależna od ciężkości występujących zaburzeń. Podczas terapii przeciwlękowej z współwystępującymi ciężkimi epizodami depresji zalecana dawka dobowa to 60 mg duloksetyny. W razie braku odpowiedniej reakcji na leczenie dawka może zostać zwiększona, a leczenie powinno trwać kilka miesięcy aby zapobiec nawrotom choroby.

Podczas kuracji poważnych zaburzeń depresyjnych rekomendowana dawka dobowa duloksetyny wynosi 60 mg. Ilość leku można zwiększyć, jednak badania nie wykazały poprawy stanu klinicznego pacjenta w przypadku stosowania dawek większych niż 60 mg duloksetyny.
Pierwsze efekty terapii występują dopiero po upływie dwóch tygodni od rozpoczęcia leczenia. Czas trwania terapii powinien wynosić kilka miesięcy w celu zmniejszenia ryzyka nawrotów schorzenia.

Pacjenci w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 80 ml/min) nie wymagają zmiany dawkowania preparatu. Należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania dużych dawek duloksetyny w wymienionych grupach pacjentów.

Nie należy stosować duloksetyny w przypadku ciężkich zaburzeń wątroby lub nerek oraz u pacjentów poniżej 18 roku życia.

Przeciwskazania do stosowania duloksetyny

Przyjmowanie duloksetyny jest przeciwwskazane w przypadku występowania nadwrażliwości na tę substancję czynną.  Innymi ograniczeniami podczas leczenia duloksetyną jest ciężka niewydolność wątroby oraz poważne upośledzenie czynności nerek.

Terapii tą substancją leczniczą nie należy rozpoczynać u pacjentów ze współistniejącym nieustabilizowanym nadciśnieniem tętniczym, ponieważ zwiększone zostaje wtedy ryzyko wystąpienia przełomu nadciśnieniowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania duloksetyny

Ze względu na niewielką ilość badań, zalecane jest zachowanie ostrożności podczas stosowania dużych dawek duloksetyny u osób w podeszłym wieku.

W trakcie leczenia duloksetyną istnieje ryzyko wystąpienia groźnego dla życia zespołu serotoninowego (szczególnie w połączeniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi). Zespół serotoninowy charakteryzuje się wystąpieniem zaburzeń ze strony układu sercowo–naczyniowego (przyspieszenie akcji serca, wahania ciśnienia tętniczego), problemów z koordynacją, nudności, wymiotów, zaburzeń ze strony układu nerwowego (majaczenie, omamy, pobudzenie).

Substancja czynna nie znalazła zastosowania u młodzieży poniżej 18 roku życia. W przypadku rozpoczęcia terapii duloksetyną u osoby nieletniej należy liczyć się ze zwiększonym ryzykiem agresywnego zachowania oraz pojawieniem się myśli samobójczych w tej grupie wiekowej. 

Nie należy przyjmować duloksetyny jednocześnie z preparatami zawierającymi wyciągi z dziurawca. Istnieje ryzyko nagłego wzrostu poziomu serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym co może doprowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego.

Podczas stosowania substancji z grupy SSRI (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny) oraz SNRI (selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny – do których należy duloksetyna) istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się zaburzeń aktywności seksualnej.

Leczenia duloksetyną nie należy przerywać w sposób gwałtowny. Istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się efektów odstawiennych podczas prób przerwania terapii. Objawy związane z odstawieniem leku ustępują zwykle po kliku tygodniach. W przypadku pojawienia się zaburzeń czucia, zawrotów głowy, senności, zaburzeń lękowych należy rozważyć powrót do stosowanej dawki duloksetyny.

W trakcie terapii duloksetyną istnieje możliwość ujawnienia się hepatotoksycznego działania substancji czynnej. Prawdopodobieństwo uszkodzenia wątroby oraz zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych jest najwyższe podczas rozpoczynania terapii.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków o działaniu przeciwzakrzepowym. Podczas terapii duloksetyną odnotowano zwiększone ryzyko krwawień, wybroczyn, a nawet poważnych krwotoków.

Pacjenci z ryzykiem pojawienia się ostrej jaskry lub podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym powinni zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwość rozszerzenia źrenic podczas przyjmowania leku.

Zalecana jest ostrożność podczas przyjmowania duloksetyny podczas trwania epizodów manii lub rozpoznanej choroby afektywnej dwubiegunowej.

Stosowanie duloksetyny u pacjentów z umiarkowanym upośledzeniem czynności nerek jest możliwe po odpowiednim dostosowaniu dawki. Natomiast stosownie leku w przypadku ciężkiej niewydolności nerek jest przeciwwskazane.

Zazwyczaj leki przeciwdepresyjne muszą być stosowane przez kilka tygodni lub miesięcy, aby wystąpiła poprawa stanu pacjenta. Z powodu grupy zaburzeń w jakich duloksetyna jest stosowana, może wystąpić konieczność obserwacji pacjenta pod kątem zachowań samobójczych i autoagresji w pierwszych tygodniach leczenia. Zaleca się poinformowanie pacjentów lub ich opiekunów o możliwości początkowego nasilenia skłonności autodestrukcyjnych w momencie rozpoczynania leczenia. Grupą ryzyka są pacjenci poniżej 25 lat poddawani terapii duloksetyną, którzy wcześniej doświadczali myśli samobójczych i przejawiali zachowania agresywne.
W trakcie leczenia bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej odnotowano pojedyncze przypadki pojawienia się myśli samobójczych. Zaleca się informowanie pacjentów o konieczności zgłaszania takich sytuacji lekarzowi prowadzącemu kurację duloksetyną.

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku, a także osób ze współistniejącą marskością wątroby lub przyjmujących leki moczopędne zalecana jest szczególna ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia hiponatermii (spadku stężenia sodu w osoczu).

Przez pierwsze kilka tygodni leczenie duloksetyną odnotowano zwiększone ryzyko wystąpienia niepokoju psychoruchowego. W przypadku pojawienia się trudności z usiedzeniem na miejscu, przygnębienia oraz pobudzenia zwiększanie dawki substancji czynnej nie jest zalecane.

Stosowanie duloksetyny u pacjentów z nieustabilizowanym nadciśnieniem tętniczym jest przeciwwskazane. Ze względu na noradrenergiczny wpływ leku występuje prawdopodobieństwo pojawienia się podczas terapii zauważalnego wzrostu ciśnienia tętniczego. Pacjenci cierpiący wcześniej na nadciśnienie powinni podczas pierwszych tygodni leczenia samodzielnie kontrolować ciśnienie tętnicze, a w przypadku pogorszenia przebiegu schorzenia konieczne może być zmniejszenie dawki duloksetyny po wcześniejszym kontakcie z lekarzem.

Przeciwwskazania duloksetyny do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Nie należy stosować jednocześnie duloksetyny oraz substancji z grupy nieselektywnych i nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (trancylopromina, iproniazyd, fenelzyna)

Ze względu na zahamowanie aktywności podjednostki CYP1A2 cytochromu p450 przyjmowanie substancji czynnej jest przeciwwskazane w przypadku stosowania w tym samych czasie:

  • ciprofloksacyny;
  • fluwoksaminy;
  • enoksacyny.

Interakcje duloksetyny z innymi substancjami czynnymi

Zwiększenie ryzyka pojawienia się objawów groźnego dla zdrowia zespołu serotoninowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Linezolid (Linezolid) inne leki przeciwbakteryjne
Moklobemid (Moclobemide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Z powodu inhibicji cytochromu CYP1A2 wywołanego przez fluwoksaminę istnieje ryzyko znacznego zwiększenia działania duloksetyny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Fluwoksamina (Fluvoxamine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Wzrost ryzyka wystąpienia zespołu serotoninowego spowodowany zwiększeniem stężenia serotoniny w mózgu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Citalopram (Citalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Dapoksetyna (Dapoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Escitalopram (Escitalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Fentanyl (Fentanyl) agoniści receptora opioidowego
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Klomipramina (Clomipramine) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Maprotylina (Maprotiline) substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Metadon (Methadone) agoniści receptora opioidowego
Milnacypran (Milnacipran) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Paroksetyna (Paroxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Selegilina (Selegiline) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Sertralina (Sertraline) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Wenlafaksyna (Venlafaxine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Węglan litu (Lithium carbonate) neuroleptyki atypowe
Wortioksetyna (Vortioxetine) substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Sibutramina (Sibutramine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Z powodu zahamowania aktywności CYP2D6 wywołanego przez duloksetynę istnieje ryzyko nasilenia działania wymienionych leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amitryptylina (Amitriptyline) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Dekstrometorfan (Dextromethorphan) substancje przeciwkaszlowe działające ośrodkowo
Metoprolol (Metoprolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Propafenon (Propafenone) leki przeciwarytmiczne - klasa I
Rysperydon (Risperidone) neuroleptyki atypowe
Tolterodyna (Tolterodine) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Zwiększenie ryzyka krwawień i krwotoków spowodowane nasileniem działania doustnych leków przeciwzakrzepowych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dabigatran (Dabigatran) leki przeciwzakrzepowe-inhibitory trombiny
Klopidogrel (Clopidogrel) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Prasugrel (Prasugrel) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Rywaroksaban (Rivaroxaban) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa
Tikagrelor (Ticagrelor) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Warfaryna (Warfarin) leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K
Zwiększenie stężenia serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym, które może doprowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Safinamid (Safinamide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Możliwość wystąpienia napadu drgawkowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bupropion (Bupropion) NDRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy
Zwiększenie poziomu serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym, które może doprowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Almotryptan (Almotriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Eletryptan (Eletriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Frowatryptan (Frovatriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Naratryptan (Naratriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Ryzatryptan (Rizatriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Sumatryptan (Sumatriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Zwiększenie ryzyka pojawienia się działań niepożądanych, w tym zespołu neuroleptycznego i serotoninowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Metoklopramid (Metoclopramide) prokinetyki o zróżnicowanym mechanizmie działania
Wzrost ryzyka wystąpienia nadmiernego ciśnienia tętniczego oraz zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Formoterol (Formoterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Indakaterol (Indacaterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Olodaterol (Olodaterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Salmeterol (Salmeterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Zwiększenie ryzyka krwawień z przewodu pokarmowego związane ze stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Aceklofenak (Aceclofenac) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Acemetacyna (Acemetacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Cilostazol (Cilostazol) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Deksketoprofen (Dexketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Fenylobutazon (Phenylbutazone) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ibuprofen (Ibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Indometacyna (Indomethacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ketoprofen (Ketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Naproksen (Naproxen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Piroksykam (Piroxicam) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Salicylamid (Salicylamide) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Diklofenak (Diclofenac) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Możliwość pojawienia się efektów działania hepatotoksycznego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Metotreksat (Methotrexate) antymetaboilty kwasu foliowego (inhibitory reduktazy kwasu dihydrofoliowego)
Nasilenie działania morfiny. Zwiększenie częstotliwości działań niepożądanych w tym senności, problemów z koncentracją, zawrotów głowy i nadmiernego wyciszenia.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Morfina (Morphine) agoniści receptora opioidowego
Zwiększenie prawdopodobieństwa wystąpienia nadmiernej sedacji, senności, problemów z myśleniem i koordynacją oraz trudności w oddychaniu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas walproinowy (Valproic acid) inne leki przeciwpadaczkowe
Zaleplon (Zaleplon) niebenzodiazepinowe leki nasenne
Ryzyko nasilenia działania duloksetyny, możliwość pojawienia się działań niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) fluorochinolony
Lewofloksacyna (Levofloxacin) fluorochinolony
Norfloksacyna (Norfloxacin) fluorochinolony

Interakcje duloksetyny z pożywieniem

Przyjmowanie leku z pokarmem może opóźnić wystąpienie maksymalnego stężenie we krwi o trzy godziny. Maksymalne stężenie osiągane przez duloksetynę w osoczu zmniejsza się o 10% zakładanej wartości w przypadku przyjęcia leku z posiłkiem.

Interakcje duloksetyny z alkoholem

Podczas terapii z wykorzystaniem duloksetyny nie należy jednocześnie spożywać alkoholu. Przyjmowanie dużych ilości alkoholu w trakcie leczenia duloksetyną niesie ze sobą wzrost ryzyka uszkodzenia wątroby.

Wpływ duloksetyny na prowadzenie pojazdów

Badania nie potwierdziły wpływu duloksetyny na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługę maszyn. Ze względu na możliwość pojawienia się zawrotów głowy lub nadmiernego uspokojenia i senności przed podjęciem tego rodzaju aktywności zalecana jest wcześniejsza ocena reakcji pacjenta na leczenie.

Inne rodzaje interakcji

Duloksetyna może wywołać wystąpienie zjawiska fotowrażliwości. Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji fotouczulającej należy chronić skórę przed ostrym i bezpośrednim światłem słonecznym oraz zrezygnować z korzystania z solarium.

Substancja czynna może wchodzić w interakcję z dymem tytoniowym. Substancje smoliste zawarte w dymie mogą wpływać na biodostępność preparatu.

Nie należy przyjmować duloksetyny jednocześnie z preparatami zawierającymi wyciągi z dziurawca. Istnieje ryzyko nagłego wzrostu poziomu serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym co może doprowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego.

Wpływ duloksetyny na ciążę

Stosowanie duloksetyny podczas trwania ciąży nie jest zalecane. Przyjmowanie leku przez kobietę ciężarną jest możliwe jedynie w przypadku gdy korzyści odniesione z terapii przez matkę przewyższają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka.

Dzieci, których matki podczas ciąży stosowały duloksetynę mogą doświadczyć objawów odstawienia substancji czynnej. Istnieje ryzyko pojawienia się drżączki, drżenia mięśniowego, spadku ciśnienia tętniczego, napadu drgawkowego oraz zaburzeń oddechu.
Ponadto, badania wykazały że stosowanie innych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia u noworodka przetrwałego nadciśnienia płucnego. Nie można całkowicie wykluczyć tego schorzenia w przypadku przyjmowania duloksetyny.

Wpływ duloksetyny na laktację

Badania przeprowadzone na niewielkiej grupie pacjentek wykazały, że substancja czynna ma niewielką zdolność przenikania do pokarmu kobiety karmiącej. Z powodu braku potwierdzonego bezpieczeństwa duloksetyny podczas karmienia piersią oraz istnienia bezpieczniejszych alternatyw nie zaleca się jej stosowania w tym okresie.

Wpływ duloksetyny na płodność

Szkodliwy wpływ substancji leczniczej na płodność u kobiet potwierdzono jedynie w przypadku toksycznego poziomu dawek duloksetyny.

Skutki uboczne

bezsenność
biegunka
drżenie
kołatanie serca
letarg
lęk
nadciśnienie tętnicze
niestrawność
niewyraźne widzenie
parestezje
pobudzenie
skurcze mięśni
wymioty
wysypka
wzdęcia
wzmożona potliwość
zaparcia
zawroty głowy
zmęczenie
zmniejszenie łaknienia
zmniejszenie libido
zaburzenia erekcji
zmniejszenie masy ciała
ból brzucha
ziewanie
szumy uszne
bolesne oddawanie moczu
częstomocz
Niezwykłe sny
nagłe zaczerwienienie skóry twarzy
opóźniona ejakulacja
upadki
ból mięśniowo-szkieletowy
Zaburzenia ejakulacji
akatyzja
ból w klatce piersiowej
dezorientacja
dyskineza
hiperglikemia
hipotonia (niedociśnienie) ortostatyczna
kontaktowe zapalenie skóry
migotanie przedsionków
myśli samobójcze
nerwowość
niska jakość snu
omdlenia
pocenie się w nocy
pokrzywka
pragnienie
rozszerzenie źrenic
tachykardia
zaburzenia smaku
zaburzenia snu
zaburzenia widzenia
zapalenie błony śluzowej żołądka
zapalenie wątroby
zapalenie żołądka
zatrzymanie moczu
zespół niespokojnych nóg
złe samopoczucie
zwiększenie masy ciała
nadwrażliwość na światło
ból ucha
krwawienie z nosa
odbijanie
zimne poty
oddawanie moczu w nocy
zaburzenia seksualne
krwotok z dróg rodnych
dreszcze
ból jąder
częste oddawanie moczu
apatia
zaburzenia chodu
zmiany pigmentacyjne na skórze
uczucie zimna w obwodowych częściach kończyn
bruksizm
zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
ostre uszkodzenie wątroby
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
Zaburzenia uwagi
Sztywność mięśni
zwiększenie stężenia potasu w surowicy
zaburzenia miesiączkowania
zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej
drgawki kloniczne mięśni
zapalenie jelit
drganie mięśni
uczucie gorąca
Zapalenie krtani
Arytmia nadkomorowa
Ucisk w gardle
Krwotok z przewodu pokarmowego
Zaburzenia połykania
Zwiększona skłonność do powstawania siniaków
Uczucie parcia na pęcherz
Zmniejszenie diurezy
agresja
cuchnący oddech
drgawki
hiperprolaktynemia
hiponatremia
jaskra
mlekotok
objawy menopauzalne
obrzęk naczynioruchowy
odwodnienie
omamy
reakcje anafilaktyczne
reakcje nadwrażliwości
zespół Stevensa-Johnsona
żółtaczka
zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)
zachowania samobójcze
szczękościsk
krew w kale/stolcu
zespół serotoninowy
eozynofilowe zapalenie płuc
zapalenie błony śluzowej jamy ustnej z owrzodzeniami
niewydolność wątroby
objawy pozapiramidowe
Śródmiąższowa choroba płuc
gniew
Niedoczynność tarczycy
niepokój psychoruchowy
Stan pobudzenia maniakalnego
Przełom nadciśnieniowy
Mikroskopowe zapalenie jelita grubego
Nieprawidłowy zapach moczu
Zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi
Krwotok poporodowy
Zapalenie naczyń skóry

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania duloksetyny

W przypadku przyjęcia zbyt dużej ilości duloksetyny może wystąpić niebezpieczny dla zdrowia zespół serotoninowy, senność oraz tachykardia. Odnotowano również zwiększenie ryzyka wystąpienia napadu drgawkowego i śpiączki.

Podczas poważnego przedawkowania zdarzały się przypadki śmiertelne

Mechanizm działania duloksetyny

Działanie duloksetyny polega na zmniejszeniu wychwytu zwrotnego serotoniny. Ponadto, badania potwierdziły wpływ duloksetyny na ograniczenie wychwytu zwrotnego noradrenaliny. Dzięki temu lek nasila przekaźnictwo noradrenergiczne oraz serotoninergiczne w różnych częściach mózgu oraz obwodowego układu nerwowego (co ma znaczenie w działaniu przeciwbólowym). 

Substancja czynna w niewielkim stopniu oddziałuje również na przekaźnictwo dopaminergiczne poprzez zmniejszenie wychwytu zwrotnego dopaminy. 

Zwiększenie częstotliwości pobudzenia receptorów serotoninowych, dopaminowych oraz noradrenergicznych odpowiada za działanie przeciwbólowe, przeciwlękowe oraz przeciwdepresyjne. 

Wchłanianie duloksetyny

Substancja lecznicza stosunkowo dobrze wchłania się po podaniu doustnym. Spożywanie pokarmu może nieznacznie obniżyć stopień wchłaniania duloksetyny, opóźnia również pojawienie się maksymalnego stężenia w osoczu.
Biodostępność leku mieści się w zakresie od 32% do 80% i w dużym stopniu zależy od cech osobniczych, a maksymalne stężenie w osoczu występuje po sześciu godzinach od podania doustnego.

Dystrybucja duloksetyny

Substancja lecznicza występuje w osoczu w postaci związanej z białkami. Duloksetyna w 96% łączy się z albuminami osocza oraz alfa-1-kwaśną glikoproteiną.

Metabolizm duloksetyny

W metabolizm substancji czynnej zaangażowane są głównie dwie podjednostki cytochromu p450 – CYP1A2 oraz CYP2D6, a w mniejszym stopniu CYP2C9. W wyniku przemian cząsteczki duloksetyny powstają metabolity nie wykazujące aktywności farmakologicznej.
Duloksetyna ulega biotransformacji do dwóch głównych metabolitów:

  • siarczanu sprzężonego z 5–hydroksy–6–metoksyduloksetyną;
  • glukuronidu sprzężonego z 4–hydroksyduloksetyną.

Wydalanie duloksetyny

Około 70% dawki duloksetyny jest wydalane z moczem w postaci metabolitów sprzężonych z kwasem glukuronowym lub siarkowym. Okres półtrwania substancji czynnej mieści się w zakresie od 8 do 17 godzin. Około 20% dawki duloksetyny występuje w kale w postaci niezmienionej, niezidentyfikowanego metabolitu oraz 4–hydroksyduloksetyny sprzężonej z kwasem glukuronowym.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij