Cefadroksyl, Cefadroxilum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o cefadroksylu

Rok wprowadzenia na rynek
1978
Substancje aktywne
cefadroksyl
Działanie cefadroksylu
bakteriobójcze, bakteriostatyczne, przeciwbakteryjne
Postacie cefadroksylu
granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej, kapsułki, kapsułki twarde, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej, tabletki do przygotowywania zawiesiny doustnej
Układy narządowe
powłoka wspólna (skóra i błony śluzowe), układ moczowy, układ oddechowy, układ połączeń kości (stawy i jego elementy)
Specjalności medyczne
Choroby płuc, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Dermatologia i wenerologia, Ortopedia i traumatologia narządu ruchu, Otolaryngologia, Pediatria, Pulmonologia, Urologia
Rys historyczny cefadroksylu

Cefadroksyl jest cefalosporyną pierwszej generacji o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Substancja czynna została dopuszczona do obrotu w Stanach Zjednoczonych w 1978 roku, wniosek rejestracyjny został złożony między innymi przez firmy Purepac Pharmaceutical Co., Teva Pharmaceuticals USA i Aurobindo Pharma Ltd.

Wzór sumaryczny cefadroksylu

C16H17N3O5S

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające cefadroksyl

Wskazania do stosowania cefadroksylu

Substancja czynna znalazła zastosowanie w leczeniu schorzeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na jej działanie.
Cefadroksyl jest wykorzystywany w terapii infekcji górnych lub dolnych dróg oddechowych spowodowanych przez  paciorkowce beta-hemolizujące z grupy A (Streptococcus spp.). Lek znalazł również zastosowanie w antybiotykoterapii zakażeń dróg moczowych wywołanych przez Klebsiella spp., Proteus mirabilis oraz Escherichia coli. 
Ponadto skuteczność cefadroksylu potwierdzono w przypadku terapii stanu zapalnego szpiku, bakteryjnego stanu zapalnego stawów oraz podczas leczenia infekcji tkanek miękkich i skóry wywołanych przez gronkowce lub paciorkowce. 

Stosowanie antybiotyku w ciężkich ogólnoustrojowych infekcjach nie jest zalecane. 

Dawkowanie cefadroksylu

Schemat dawkowania substancji czynnej jest zależny od wieku pacjenta, a także stanu jego narządów oraz rodzaju występującego schorzenia. Lek można przyjmować z posiłkami, ponieważ pokarm nie wpływa na proces wchłaniania substancji leczniczej. 

Zwykle stosowana dobowa dawka,  w przypadku antybiotykoterapii osób dorosłych, mieści się w zakresie od 1 g do 2 g substancji czynnej. Leczenie cefadroksylem powinno trwać od dwóch do trzech dni po ustąpieniu objawów. Czas trwania terapii może zostać przedłużony do dziesięciu dni w przypadku leczenia infekcji wywołanej przez paciorkowce beta–hemolizujące. Ciężkie zakażenia szpiku kostnego wymagają leczenia trwającego od czterech do sześciu tygodni. 

Dawka cefadroksylu powinna zostać dostosowana w przypadku leczenia dzieci oraz osób z upośledzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min).  
Dawka dobowa podczas leczenia zakażeń u dzieci wynosi od 25 mg/kg masy ciała dziecka do 50 mg/kg masy ciała dziecka. 

Przeciwskazania do stosowania cefadroksylu

Przeciwwskazaniem do stosowania cefadroksylu jest wystąpienie nadwrażliwości na tę substancję czynną. Leku nie należy stosować w przypadku występowania w przeszłości ciężkich reakcji nadwrażliwości w odpowiedzi na podanie penicylin lub innych antybiotyków  β–laktamowych. 

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania cefadroksylu

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku w terapii pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. Przed rozpoczęciem leczenia osób z niewydolnością nerek zalecane jest wykonanie dodatkowych badań. 

Podczas terapii z wykorzystaniem cefadroksylu może pojawić się biegunka. Biegunka o ciężkim przebiegu, trwająca kilka dni może być objawem wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita. Enterotoksyny produkowane przez Clostridium difficile mogą spowodować wystąpienie biegunki o ciężkim przebiegu oraz stanu zapalnego okrężnicy prowadzącego do zgonu pacjenta.. Długotrwałe stosowanie cefadroksylu może spowodować osłabienie naturalnej mikroflory jelita co jest przyczyną nadmiernego występowania Clostridium.  W przypadku podejrzenia infekcji wywołanej przez Clostridium difficile  może być konieczne przerwanie terapii cefadroksylem. 

Cefadroksyl należy stosować ostrożnie w przypadku pacjentów wykazujących nadwrażliwość na penicyliny lub inne cefalosporyny. Badania wykazały, że podczas stosowania antybiotyków zawierających w swojej strukturze pierścień β–laktamowy występowały krzyżowe reakcje nadwrażliwości. Podczas wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać stosowanie cefadroksylu i rozpocząć odpowiednie leczenie. 

Cefadroksyl powinien być stosowany z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów po przebytym zapaleniu okrężnicy. 

Przewlekła terapia cefadroksylem może być przyczyną namnażania flory bakteryjnej opornej na działanie substancji czynnej. 

Brak wystarczających danych odnośnie skuteczności cefadroksylu w zapobieganiu i leczeniu gorączki reumatycznej. 

Interakcje cefadroksylu z innymi substancjami czynnymi

Ryzyko zmniejszenia siły działania metotreksatu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Metotreksat (Methotrexate) antymetaboilty kwasu foliowego (inhibitory reduktazy kwasu dihydrofoliowego)
Prawdopodobieństwo upośledzenia czynności nerek podczas terapii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Furosemid (Furosemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Gentamycyna (Gentamicin) aminoglikozydy
Neomycyna (Neomycin) aminoglikozydy
Streptomycyna (Streptomycin) aminoglikozydy
Tobramycyna (Tobramycin) aminoglikozydy
Torasemid (Torasemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Ryzyko osłabienia aktywności antykoncepcyjnej substancji czynnej.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Etynyloestradiol (Ethinylestradiol) estrogeny naturalne i syntetyczne
Wzrost ryzyka infekcji spowodowanej upośledzeniem odporności organizmu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Betametazon (Betamethasone) glikokortykosteroidy
Ryzyko zmniejszenia skuteczności terapii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Detreomycyna (Chloramfenikol) (Chloramphenicol) antybiotyki - INNE
Erytromycyna (Erythromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Sulfacetamid (Sulfacetamide) sulfonamidy
Tetracyklina (Tetracyline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Zwiększone ryzyko krwawień podczas przedłużonej terapii cefadroksylem.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acenokumarol (Acenocoumarol) leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K
Dabigatran (Dabigatran) leki przeciwzakrzepowe-inhibitory trombiny
Rywaroksaban (Rivaroxaban) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa
Tikagrelor (Ticagrelor) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Warfaryna (Warfarin) leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K

Interakcje cefadroksylu z pożywieniem

Cefadroksyl może być przyjmowany w towarzystwie pokarmu. Przyjęcie leku z pożywieniem pozwala na ograniczenie działań niepożądanych związanych z podrażnieniem układu pokarmowego podczas terapii. 

Wpływ cefadroksylu na prowadzenie pojazdów

Substancja czynna może w niewielkim zakresie upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Lek, u niektórych pacjentów, powoduje pojawienie się zawrotów lub bólu głowy, zmęczenia, senności oraz stanów napięcia nerwowego. Przed wykonywaniem stanowiących ryzyko czynności zalecana jest wcześniejsza ocena reakcji pacjenta na lek. 

Inne rodzaje interakcji

Podczas terapii cefadroksylem istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się dodatniego odczynu Coombsa podczas wykrywania przeciwciał IgG w teście antyglobulinowym. 

Cefadroksyl może wywołać fałszywie dodatnie reakcje w testach potwierdzających obecność glukozy w moczu. Ryzyko dotyczy testów wykorzystujących metody redukcji miedzi (odczynnik Benedicta, roztwór Fehlinga, Clinitest).

Wpływ cefadroksylu na ciążę

Stosowanie cefadroksylu w okresie ciąży jest możliwe jedynie w przypadku wyraźnej konieczności, ze względu na brak badań potwierdzających bezpieczeństwo terapii u kobiety ciężarnej. 

Wpływ cefadroksylu na laktację

Substancja czynna może przenikać do pokarmu kobiety karmiącej. Wskazane jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas przyjmowania cefadroksylu w okresie laktacji. 

Skutki uboczne

biegunka
niestrawność
nudności
wymioty
gorączka
świąd
pokrzywka
wysypka
śródmiąższowe zapalenie nerek
cholestaza
Zakażenie pochwy
ból głowy
zawroty głowy
senność
zmęczenie
niedokrwistość hemolityczna
zespół Stevensa-Johnsona
agranulocytoza
nadwrażliwość
neutropenia
ból stawów
obrzęk naczynioruchowy
rzekomobłoniaste zapalenie jelit
zwiększenie aktywności aminotransferaz
rumień wielopostaciowy
kandydoza pochwy
niewydolność wątroby
trombocytopenia
choroba posurowicza
świąd narządów płciowych
ciężkie reakcje anafilaktyczne
zespół lyella – toksyczna nekroliza naskórka
ciężkie zaburzenia czynności wątroby

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania cefadroksylu

W przypadku przejęcia zbyt dużej ilości substancji czynnej istnieje ryzyko wystąpienia zaburzeń ze strony układu pokarmowego. 

Mechanizm działania cefadroksylu

Mechanizm działania cefadroksylu polega na łączeniu się cząsteczki leku z białkami wiążącymi penicyliny wewnątrz ściany komórkowej. W wyniku połączenia dochodzi do zaburzenia ostatniego etapu syntezy ściany komórkowej bakterii. Istnieje również prawdopodobieństwo wpływu cefadroksylu na inhibitor autolizyny – enzymu biorącego udział w rozpadzie ściany komórkowej. 

Cefadroksyl wykazuje aktywność w stosunku do bakterii Gram-dodatnich jak i Gram-ujemnych. Gatunki wrażliwe na działanie antybiotyku to:

Bakterie Gram-dodatnie:

  • paciorkowce: Streptococcus pyogenesStreptococcus pneumoniae;
  • gronkowce Staphylococcus spp. (w tym szczepy produkujące penicylinazę).

Bakterie Gram-ujemne:

  • Escherichia coli;
  • Bacteroides spp. (z wyjątkiem Bacteroides fragilis);
  • Klebsiella spp.;
  • Proteus mirabilis;
  • Moraxella catarrhalis;
  • Haemophilus influenzae.

Wchłanianie cefadroksylu

Substancja czynna stosunkowo szybko wchłania się z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Na proces absorpcji leku nie wpływa jednoczesne spożywanie pokarmu. 

Dystrybucja cefadroksylu

Cefadroksyl występuje w osoczu w postaci połączonej z białkami na poziomie około 20%. Substancja czynna nie przenika przez barierę krew–mózg i nie może być wykorzystana w leczeniu infekcji opon mózgowych. 

Maksymalne stężenie w osoczu występowało po upływie godziny od przyjęcia leku. 

Wydalanie cefadroksylu

Cefadroksyl jest wydalany z moczem w postaci niezmienionej (około 90% przyjętej dawki).

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij