Chlorek etylu, Ethylis chloridum - Zastosowanie, działanie, opis

Głównym wskazaniem do stosowania chlorku etylu jest krótkotrwałe miejscowe znieczulenie podczas drobnych zabiegów chirurgicznych. Ponadto preparat ten jest stosowany jako narzędzie diagnostyczne do wykrywania martwego zęba z nieżywotną miazgą.

Chlorek etylu na rynku farmaceutycznym występuje w formie aerozolu rozpylanego na skórę w celu wywołania miejscowego znieczulenia. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, dzieci powyżej 12 roku życia oraz dorośli powinni stosować preparat rozpylając go w odległości od 8 – 23 cm od wyznaczonego do znieczulenia obszaru przez około 3 – 7 minut. W razie pojawienia się konieczności, zabieg można powtórzyć. 

Nie należy stosować preparatu jeśli jest się uczulonym na samą substancję czynną.

Również przerwanie ciągłości skóry, tj. zranienia, rysy itp. są przeciwwskazaniami do stosowania aerozolu na ten uszkodzony obszar ciała.

Brak danych klinicznych na temat stosowania chlorku etylu u dzieci poniżej 12 roku życia, zatem zaleca się nie stosowania go w tej grupie wiekowej.

Chloroetan jest zakazany do stosowania w anestezji wziewnej, podczas znieczulenia ogólnego, ze względu na szkodliwe działanie na płuca i serce.  

Sama postać preparatu z chlorkiem etylu wymaga wyjątkowych środków ostrożności, ponieważ forma aerozolu podczas aplikacji może zostać łatwo skierowana na inne niż pożądane miejsce.

Podczas aplikacji nie wolno spożywać pokarmu i pić. 

Należy pamiętać by pojemnik z gazem trzymać z dala od ognia, ponieważ może eksplodować pod wpływem podwyższonej temperatury.

Rozpylając preparat powinno się być ostrożnym, zasłaniając oczy, usta i nos ze względu na silne działanie trujące chlorku etylu.      

Preparat z chlorkiem etylu stosowany zgodnie z informacjami na ulotce oraz po konsultacji lekarskiej, zgodnie z przeznaczeniem, nie wpływa na prowadzenie i obsługę pojazdów mechanicznych. 

Nie zaleca się stosowania preparatów z chlorkiem etylu u kobiet w ciąży. Przed zastosowaniem należy rozważyć korzyści dla matki płynące z terapii nad potencjalnym niebezpieczeństwem dla dziecka. 

Nie zaleca się stosowania preparatów z chlorkiem etylu u kobiet karmiących piersią. Przed zastosowaniem należy rozważyć korzyści dla matki płynące z terapii nad potencjalnym niebezpieczeństwem dla dziecka. 

Częstość występowania działań niepożądanych określono dla chlorku etylu na poziomie "rzadko". Jednakże stosując preparat zawierający wspomnianą substancję, można spodziewać się: 

• miejscowego odmrożenia fragmentu skóry, na który zaaplikowano preparat z chlorkiem etylu, spowodowane niską temperaturą skroplonego gazu;
• przewlekły stan zapalny fragmentu skóry, który pojawia się wskutek odtłuszczania naskórka, co jest potrzebną barierą dla środowiska zewnętrznego. 

Chlorek etylu jest silnie działającą trucizną dla układu nerwowego, ponieważ ulega przemianie w organizmie do chlorowodoru oraz metanolu. Te produkty przemiany działają niszcząco na tkankę mózgową. Chloroetan wchłania się do organizmu drogami oddechowymi. W dużych stężeniach działa narkotycznie – dwa wdechy powietrza z czteroprocentowym stężeniem chloroetanu powoduje zawroty głowy, ból  żołądka oraz podrażnienia oczu. W zależności od stężenia substancji w powietrzu, pojawiają się objawy podobne do tych podczas znieczulenia ogólnego. Najpierw pojawiają się pobudzenie psychiczne i ruchowe, po czym następuje pełna utrata świadomości, zwiotczenie mięśni i brak odruchów, zwalnia czynność serca oraz spada ciśnienie krwi, spada także ciepłota ciała. 

W przypadku przedawkowania preparatu na skórę, mogą pojawić się w miejscu aplikacji miejscowe odmrożenie, ból i zaczerwienienie. Długotrwałe stosowanie wielokrotnie większych dawek niż terapeutyczne powoduje nawet uszkodzenie nerek i wątroby. 

Chlorek etylu jest substancją, której temperatura wrzenia wynosi 12 stopni Celsjusza i właśnie ta właściwość przyczyniła się do wykorzystania w lecznictwie. Preparat skierowany na zadany obszar, po zetknięciu się ze skórą zaczyna wrzeć, pochłaniając napotykane ciepło, oziębiając fragment ciała. Zakończenia nerwów czuciowych zostają znieczulone, poprzez co zniesione zostaje odczucie bólu.   

Chlorek etylu bardzo dobrze wchłania się drogami oddechowymi, przez nieuszkodzoną skórę oraz przez przewód pokarmowy. Ponadto w organizmie wykazuje właściwości lipofilne, poprzez co przenika do układu nerwowego. 

Chlorek etylu po wchłonięciu i dystrybucji w organizmie, metabolizowany jest przy udziale cytochromu P–450, utleniając się i sprzęgając z glutationem w reakcji przy udziale S – tranferazy glutationu. 

Chlorek etylu jest eliminowany z organizmu głównie przez drogi oddechowe oraz na drodze metabolizmu.