Finospir, 25 mg, tabletki, 100 szt.

Finospir - Spironolactonum - zastosowanie i działanie

Skład:

spironolakton

Postać:

tabletki

Kategoria: :

Układ sercowo-naczyniowy

Specjalności: :

Kardiologia

Działanie :

moczopędne

Wskazania do stosowania:

Lek stosuje się w celu leczenia: wysokiego ciśnienia krwi lub niewydolności serca jako lek dodatkowy u pacjentów niereagujących dostatecznie na inne leki; obrzęków związanych z chorobami nerek, wątroby czy innymi schorzeniami, gdy inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne; pierwotnego aldosteronizmu (nadmierna aktywność w zakresie wydzielania aldosteronu przez nadnercza).

Dawkowanie:

Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania leku ustala lekarz. Tabletki należy przyjmować z jedzeniem.

Poinformuj lekarza:

Gdy masz uczulenie na na spironolakton lub którykolwiek z pozostałych składników leku Finospir, ostrą lub przewlekłą niewydolność nerek, bezmocz (brak wydalania moczu), ma nadmiernie wysokie stężenie potasu we krwi, niskie stężenie sodu we krwi, ostrą niewydolność nadnerczy (przełom nadnerczowy), wrodzone zaburzenia przemiany hemoglobiny (porfirię), niewydolność wątroby lub nerek, cukrzycę oraz zaburzenia czynności nerek, wrzody żoładka lub dwunastnicy. Jeśli stosujesz  równocześnie preparaty zawierające potas, dietę bogatą w potas lub suplementy diety zawierające potas (np. preparaty soli mineralnych) lub niektóre leki obniżające ciśnienie krwi, ponieważ może to prowadzić do zbyt wysokiego stężenia potasu we krwi, nietolerancję niektórych cukrów. Gdy stosujesz inne leki. Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych aktualnie lub ostatnio lekach, również tych, które wydawane są bez recepty. Równoczesne przyjmowanie niektórych leków może wpływać na skuteczność tych leków, na skuteczność leku Finospir lub powodować działania niepożądane. Bardzo ważne, aby powiadomić lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków: leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, niewydolności serca i chorób nerek, w szczególności inhibitorów ACE (enalapryl, kaptopryl, lisinopryl, peridopryl lub ramipryl) oraz antagonistów receptora angiotensyny II (np. irbesartan, kandesartan, losartan, telmisartan lub walsartan); digoksyny, stosowanej w leczeniu niewydolności serca; leków moczopędnych oszczędzających potas (amiloryd lub triamteren), blokerów aldosteronu; heparyn, leków stosowanych do zapobiegania zakrzepom; suplementów potasu; warfaryny i acenokumarolu, leków hamujących krzepnięcie krwi; takrolimusu, leku zapobiegającego odrzucaniu przeszczepu; leków przeciwbólowych o działaniu przeciwzapalnym (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen lub ketoprofen) stosowanych przez dłuższy czas; litu, stosowanego w leczeniu zaburzeń nastroju; noradrenaliny; niektórych środków znieczulających; mitotanu, stosowanego w leczeniu nowotworów. Gdy jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub gdy karmisz piersią.

Skutki uboczne:

Często: bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nudności, biegunka, wymioty, suchość skóry, senność, powiększenie piersi u mężczyzn, nadmierna wrażliwość piersi na dotyk, zaburzenia miesiączkowania, impotencja. Niezbyt często: zbyt duże stężenie potasu lub zbyt niskie stężenie sodu we krwi, splątanie, niezwykłe doznania czuciowe, wysypka skórna, świąd, pokrzywka, kurcze mięśni, zmiany stężenia kreatyniny lub reniny we krwi. Rzadko: odwodnienie, apatia (brak reakcji, utrata inicjatywy), zmiany popędu seksualnego, zawroty głowy, niewydolność nerek, zmniejszenie liczby krwinek białych lub płytek krwi. Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby, utrata włosów, zwiększenie ilości włosów na ciele, łagodne guzy piersi. Podczas rozpoczynania leczenia lub zmiany dawki mogą występować zawroty głowy, zmęczenie lub inne objawy niepożądane (patrz punkt 4). Objawy te mogą mieć niekorzystny wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Na początku leczenia oraz po zwiększeniu dawki leku należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn do czasu poznania indywidualnej reakcji na lek.