Infanrix hexa, iniekcje, 0,5 ml, szczepionka, 1fiolka + ampułko- strzykawka + igły

Opis

Infanrix Hexa to szczepionka stosowana u dzieci w celu zapobiegania sześciu chorobom: o błonicy, tężcowi, krztuścowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, poliomyelitis i zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae typ b.

Skład

Po rozpuszczeniu, 1 dawka (0,5 ml) zawiera:

Toksoid błoniczy¹    nie mniej niż 30 j.m.

Toksoid tężcowy¹   nie mniej niż 40 j.m.

Antygeny Bordetella pertussis: Toksoid krztuścowy¹ 25 mikrogramów, Hemaglutynina włókienkowa¹ 25 mikrogramów, Pertaktyna¹ 8 mikrogramów.

Antygen powierzchniowy Hepatitis B^2,3 10 mikrogramów

Poliowirus (inaktywowany):  typ 1 - (szczep Mahoney) 40 jednostek antygenu D, typ 2 - (szczep MEF-1) 8 jednostek antygenu D, typ 3 - (szczep Saukett) 32 jednostki antygenu D.

Polisacharyd Haemophilus typ b 10 mikrogramów (fosforan polirybozylorybitolu)3 związany z toksoidem tężcowym jako nośnikiem białkowym 20-40 mikrogramów.

¹adsorbowany na wodorotlenku glinu, uwodnionym (Al(OH)3) 0,95 miligrama Al³⁺ .

²uzyskiwany z hodowli komórek drożdży (Saccharomyces cerevisiae) z wykorzystaniem technologii rekombinacji DNA.

³adsorbowany na fosforanie glinu (AlPO4) 1,45 miligrama Al+3.

Substancje pomocnicze: Proszek Hib: laktoza bezwodna. Zawiesina DTPa-HBV-IPV: sodu chlorek (NaCl); medium 199 zawierające głównie aminokwasy, sole mineralne, witaminy; woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie

Dawkę i częstotliwość podania szczepionki ustala lekarz. Schemat dawkowania powinien być zgodny z oficjalnymi zaleceniami (mogą być one zależne od sytuacji epidemiologicznej).

Szczepionkę Infanrix hexa podaje się jako wstrzyknięcie domięśniowe.

Działanie

Szczepionka Infanrix hexa pomaga organizmowi wytworzyć własną odporność (przeciwciała), które chronią dziecko przed tymi chorobami.  Tak jak w przypadku wszystkich szczepionek, Infanrix hexa może nie w pełni chronić wszystkie zaszczepione dzieci. Szczepionka nie powoduje chorób przed którymi chroni.

Wskazania

Wskazaniem do zastosowania szczepionki Infanrix hexa jest szczepienie pierwotne i uzupełniające niemowląt i dzieci przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, poliomyelitis i zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae typ B.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na substancję czynną lub którykolwiek składnik preparatu; stwierdzonej encefalopatią o nieznanej etiologii, która wystąpiła w ciągu 7 dni po podaniu szczepionki zawierającej antygeny krztuśca.

Należy przełożyć termin podania szczepionki Infanrix hexa w ostrych przypadkach chorób z wysoką gorączką.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często (mogą wystąpić 1 na 10 dawek szczepionki lub częściej): senność, utrata apetytu, gorączka równa lub wyższa niż 38°C, obrzęk, ból, zaczerwienienie w miejscu podania, nietypowy płacz, drażliwość, niepokój.

Działania niepożądane występujące często (mogą wystąpić rzadziej niż 1 na 10 dawek szczepionki): biegunka, wymioty, gorączka powyżej 39,5 °C, obrzęk w miejscu podania powyżej 5 cm, twardy guzek w miejscu podania, nerwowość.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed szczepieniem należy poinformować lekarza, jeśli pacjent: w przeszłości po szczepieniu Infanrix hexa lub inną szczepionką przeciwko krztuścowi, miał problemy zdrowotne; ma niezdiagnozowaną lub postępującą chorobę mózgu oraz niepoddającą się leczeniu padaczkę; ma skłonności do drgawek związanych z gorączką; przestaje reagować na bodźce lub występują u niego drgawki po szczepieniu;.

Należy poinformować lekarza jeśli dziecko jest bardzo wcześnie urodzonym wcześniakiem (urodzonych przed/lub w 28. tygodniu ciąży) w ciągu 2-3 dni po szczepieniu mogą wystąpić dłuższe niż normalnie odstępy pomiędzy oddechami. U takich dzieci może być konieczne monitorowanie oddechu przez 48-72 godziny po podaniu pierwszych dwóch lub trzech dawek szczepionki Infanrix hexa.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

W szczególności należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach oraz szczepieniach.